Plac Jana Pawła II we Wrocławiu

---

Historia placu

Przełomowe wydarzenia związane z terenem, na którym obecnie znajduje się plac, sięgają 1813 roku, kiedy to stworzono ciąg spacerowy w miejscu zburzonych murów. Kluczowym punktem tej przestrzeni była Brama Mikołajska, od której rozchodziły się dwie ulice: Ruska oraz św. Mikołaja. To zaplecze architektoniczne zostało zburzone w 1820. Dwa lata później, w 1822 roku, nad Fosą Miejską powstał żeliwny most, znany jako Królewski (Königsbrücke), który prowadził na zachód do ulicy Legnickiej, w kierunku Leśnicy i Środy Śląskiej.

W 1815 roku inżynier C. F. Langhans przygotował pierwsze założenia urbanistyczne dla placu znajdującego się przed Bramą Mikołajską. Po zburzeniu bramy i wybudowaniu mostu, utworzono w 1823 roku prostokątny plac o powierzchni około 0,5 hektara, który początkowo nosił nazwę placu przed Mostem Królewskim (An-der-Königsbrücke-Platz), a później zmieniono ją na plac Królewski (Königsplatz).

Prawie pół wieku później, w 1866 roku, zlikwidowano most Królewski, co było wynikiem rosnącego zapotrzebowania komunikacyjnego miasta. Wówczas odcinek fosy znajdujący się pod mostem został zasypany, a zachowano jedynie podziemny kanał łączący pozostałe fragmenty fosy. Sam plac, według projektu Hansa Zimmermanna, został powiększony do 1,5 hektara, dodano nowe zieleńce oraz kwietniki. Na północnym krańcu placu, w osi fosy, ustawiono pomnik Ottona von Bismarcka w 1900 roku, a naprzeciw niego, na południowym skraju, pojawiła się fontanna z rzeźbami Ernsta Segera przedstawiającymi „Walkę i Zwycięstwo” (1905), znana jako Fontanna Alegoria Walki i Zwycięstwa.

W 1970 roku tę fontannę przesunięto na kilka metrów na południe, co było odpowiedzią na ciągle rosnące potrzeby komunikacyjne. W 1945 roku, podczas oblężenia Festung Breslau, dużą część zabudowy wokół placu zniszczono. Pomnik Bismarcka został zniszczony niedługo po kapitulacji miasta, chociaż fontanna wciąż się zachowała. Spośród pierwotnej zabudowy przetrwała jedynie bogata kamienica z 1841 roku, która po przebudowie w 1879 roku stała się neorenesansowym pałacem i później siedzibą Śląskiego Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia. Obecnie znajduje się tam Akademia Muzyczna, a plac zyskał nową nazwę – 1 Maja.

W 1967 roku powstał nowy biurowiec „Cuprum”, a na przełomie lat 1979–1981 zrealizowano pod placem przejścia dla pieszych, które oddano do użytku w marcu 1984 roku. W tym czasie częściowo zrekonstruowano fundamenty Bramy Mikołajskiej, jednak ich pozostałości nie zostały widoczne. Usunięto też pętlę tramwajową znajdującą się przed biurowcem „Cuprum”.

1 stycznia 2006 roku plac zyskał imię papieża Jana Pawła II, który zmarł rok wcześniej. W maju 2015 roku zakończyła się rozbiórka biurowca „Cuprum”, co oznaczało kolejny rozdział w historii tego miejsca.

Transport publiczny

Na placu Jana Pawła II w Wrocławiu przystanki komunikacji miejskiej są bardzo dobrze rozwinięte. Przebiegają tutaj różne linie tramwajowe, które ułatwiają korzystanie z transportu publicznego. Oto szczegóły dostępnych linii tramwajowych:

• 3 Leśnica – Księże Małe,
• 10 Leśnica – Biskupin,
• 21 Tarczyński Arena (Królewiecka) – Gaj,
• 12 Kozanów (Dokerska) – Sępolno.

Dodatkowo, dostępne są także linie autobusowe, które znacząco ułatwiają poruszanie się po mieście. Poniżej przedstawiamy linie autobusowe, które przebiegają przez ten plac:

• 102 pl. Jana Pawła II – Kosmonautów (Szpital),
• 103 pl. Jana Pawła II – Pracze Odrzańskie,
• 122 Nowy Dwór (Pętla) – Dworzec Autobusowy,
• 127 Kozia – Zwycięska,
• 132 Oporów – Kromera,
• 142 Nowy Dwór (Pętla) – Karłowice,
• 144 Zwycięska – Polanowice,
• 240 Dworzec Główny PKP – Dworzec Nadodrze,
• 243 Leśnica (Wrocław) – Księże Wielkie,
• 245 Pracze Odrzańskie – Bieńkowice,
• 250 Dworzec Nadodrze – Dworzec Główny PKP,
• 253 Sępolno – Leśnica – Bartoszowice.

---

Oceń: Plac Jana Pawła II we Wrocławiu

---