Plac Solidarności we Wrocławiu

Powstanie placu ma swoje korzenie w czasach przedlikwidacyjnych, przed 1807 rokiem, kiedy znajdował się na przedpolu Bramy Mikołajskiej, w obszarze dawnej wsi Szczepin. W tamtym czasie w miejscu tym zbiegały się główne drogi, prowadzące w kierunku Legnicy oraz Berlina, jak również lokalna droga do Popowic.

Po wyburzeniu murów miejskich, na placu powstała wartownia wojskowa, znana jako Nikolai-Tor Wachthaus, która funkcjonowała do 1862 roku, zanim ustąpiła miejsca nowemu placowi o trapezowym kształcie, znanemu jako Wachtplatz. Zyskał on swoją niemiecką nazwę około 1894 roku.

Okres II wojny światowej przyniósł ogromne zniszczenia, w tym oblężenie Festung Breslau, które doprowadziło do zrujnowania większości zabudowy w rejonie placu oraz sąsiednich ulicy Legnickiej i placu Jana Pawła II. W wyniku tych wydarzeń ocalał jedynie budynek dawnej fabryki tytoniu (pl. Solidarności 1-3-5), zaprojektowany przez A. Wedemanna i wzniesiony w latach 1908-1909.

Odbudowa tego fragmentu Wrocławia przyniosła ze sobą zmiany w układzie urbanistycznym, prowadząc do zatarcia przedwojennego krajobrazu. Obecnie, w wyniku rozwoju infrastruktury, plac Solidarności oraz sąsiadujący plac Jana Pawła II tworzą jeden obszerny węzeł komunikacyjny, na którym krzyżują się uliczki takie jak: Sokolnicza, Nabycińska, Ruska, św. Mikołaja, Podwale oraz ceria Legnicka.

Niejasna pozostaje etymologia nazwy nadanej placowi po wojnie. Niektórzy sugerują, że nazwa może nawiązywać do moskiewskiego pierwowzoru z racji na ogromne zniszczenia okolicy, podczas gdy inni wskazują na dominujący kolor cegły w otaczających budynkach.

Po wojnie budynek dawnej fabryki tytoniu przechodził różne transformacje, aż do momentu, gdy w 1989 roku stał się siedzibą Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Pracy. Po zmianach ustrojowych, oraz na skutek reaktywacji związku zawodowego „Solidarność”, powstała potrzeba, aby zapewnić siedzibę regionalnym władzom Związku, które uprzednio mieściły się przy ul. Mazowieckiej. Tak oto budynek ten został przypisany Zarządowi Regionu NSZZ „Solidarność” i pozostaje on w jego rękach do dziś, jednakże w jego wnętrzach znajdują się także inne firmy.

W roku 2000, w dwudziestą rocznicę powstania NSZZ „Solidarność”, plac Czerwony zyskał nową, znaczącą nazwę – plac Solidarności, co podkreśla jego symboliczne znaczenie w historii regionu i kraju.