Ulica Sokolnicza we Wrocławiu

Historia tej ulicy sięga czasów po likwidacji miejskich fortyfikacji w 1808 roku, w wyniku czego tereny poforteczne stały się miejscem wytyczenia nowej arterii. Warto zauważyć, że przed XVII-wieczną przebudową fortyfikacji w okolicy istniała niewielka uliczka, która biegła przez Wygon Mikołajski. To na tym skrzyżowaniu z główną drogą, którą obecnie znamy jako ulicę Legnicką, w 1774 roku znajdowała się Gospoda Pod Złotym Mieczem. W nieodległych czasach teren ten był częścią historycznej podmiejskiej osady Sokolniki.

Budowa zabudowy ulicy Sokolniczej rozpoczęła się w latach 70. i 80. XIX wieku. Oprócz kamienic mieszkalnych można było zobaczyć również składy oraz inne obiekty użytkowe. Niestety, większość z tych budynków została zniszczona w wyniku oblężenia Festung Breslau w 1945 roku. Po zakończeniu wojny odbudowano jedynie część z nich (do dziś można zobaczyć m.in. budynki zakładów E. Lindnera z lat 1879-89), a nowe obiekty pojawiły się w latach 70. XX wieku. Dodatkowo, do roku 1945 ulica nosiła nazwy Neue Oderstrasse oraz Johnstrasse.

W pobliżu skrzyżowania ulicy Sokolniczej z Zelwerowicza znajduje się pomnik, który upamiętnia polską organizację "Olimp", która działała w konspiracji od 1941 roku. Siedziba tej organizacji miała mieścić się w nieistniejącej kamienicy na rogu ulic, gdzie obecnie stoi pomnik.

Na ulicy Sokolniczej, w obiektach numer 14-18, zlokalizowany jest Wrocławski Ośrodek Pomocy Osobom Nietrzeźwym, powszechnie znany jako Izba Wytrzeźwień, funkcjonujący w ramach Stowarzyszenia Pomocy Wzajemnej im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego.