Ulica Kolejowa we Wrocławiu

---

Historia

„Ulica ta ma swoją historię, która sięga czasów, gdy na jej miejscu biegła droga gruntowa, wyznaczająca południową granicę miasta. Obejmuje ona dzisiejszą ulicę Kolejową, Wojciecha Bogusławskiego oraz Nasypową. W przeszłości, w miejscu, gdzie dziś znajduje się ulica Świdnicka, znajdowała się rogatka miejska, znana jako Kącka, podczas gdy w rejonie dzisiejszej ulicy Grabiszyńskiej funkcjonowała inna rogatka, zwana Świdnicką. Władze miejskie w 1845 roku otrzymały wniosek o utworzenie ulicy oraz przekształcenie rogatki Świdnickiej. Właściciele działek pragnęli, by nowa ulica była reprezentacyjna, chcąc dorównać jej obecnemu odpowiednikowi – ulicy Józefa Piłsudskiego. Ulicę wytyczono, nazywając ją Friedrichstrasse, jednakże już w 1846 roku zbudowano linię kolejową, która łączyła trzy wrocławskie dworce, biegnąc wzdłuż niemal całej ulicy, co w znacznym stopniu ograniczało rozwój zabudowy oraz utrudniało codzienną komunikację.

W latach 1900–1905 tory kolejowe zostały przeniesione na estakadę, co pozwoliło na ich przesunięcie nieco bardziej na południe w rejonie dzisiejszej ulicy Kolejowej. Wzdłuż ul. Grabiszyńskiej znajdowała się droga prowadząca do polskiej wioski Grabiszyn, wzmiankowanej już w 1149 roku. Wzmianki na temat tej drogi pochodzą także z 1465 roku. Na początku XIX wieku przy tej ulicy, od obecnego placu Legionów (wówczas Sonnenplatz) do torów kolejowych, rozpościerały się ogrody warzywne. Proces zabudowy miejskiej rozpoczął się na tym obszarze po 1860 roku, a droga została uznana za ulicę (Gräbschner Gasse) w 1823 roku, co uczyniło ją jedną z głównych arterii miasta. Nieco na północ, wzdłuż współczesnej ulicy Tęczowej, znajdowała się wieś Siedem Łanów (Septem mansi), odnotowana już w 1353 roku.

W 1823 roku uznano drogę do ulicy Kolejowej za miejską. W 1842 roku uruchomiono Dworzec Świebodzki, a tory biegnące do niego usytuowane były na północ od końca ulicy Kolejowej. Później, w 1847 roku, powstała pierwsza w mieście gazownia, ulokowana na końcu ulicy, za skrzyżowaniem z ul. Tęczową. Kolejny odcinek drogi od ulicy Kolejowej włączono do ul. Tęczowej w 1892 roku. W latach 1856–1922 pomiędzy ulicami Prostą a Kolejową funkcjonowała fabryka wag przystająca do Hofman Bracia & CO., obecnie znana jako Fabryka Wagonów S.A. (Hofmann Gebr. & CO Wagenfabrik AG).

Fabryka miała adres przy ulicy Prostej (numery 3-19), obecnie to ulica Kolejowa 63-65. W XIX wieku zakład przeszedł w ręce Poczty Polskiej, gdzie na początku mieściły się warsztaty samochodowe, a później Centrum Logistyki. W 2022 roku rozpoczęto budowę osiedla mieszkalnego na tym terenie, które zakończono w 2024 roku. W 1865 roku przy ul. Kolejowej zakupiono działkę, na której wzniesiono szpital Bożego Ciała – Trójcy Świętej według projektu Karla Schmidta, który nie przetrwał do dziś. Z kolei w 1877 roku blisko ul. Tęczowej zbudowano kościół św. Trójcy, który w wyniku działań wojennych w czasie oblężenia Wrocławia w 1945 roku również uległ zniszczeniu. Reszta zabudowy ulicy również została zniszczona, pozostawiając jedynie dwie kamienice i fragmenty dawnej zabudowy zakładów.

W latach 1962-1967 w rejonie tym powstały bloki mieszkalne ośmiopiętrowe i czteropiętrowe, wzniesione przez spółdzielnię Chemik. Na zachodnim skraju ulicy, w miejscu ogrodów zburzonego szpitala i kościoła, utworzono park. Osobny artykuł można przeczytać w Parku Lesława Węgrzynowskiego.

W latach 1881-1882 utworzono plac (Luisenplatz) w nieco nieregularnym kształcie, który leżał na terenie Gajowic, pomiędzy ulicą Kolejową, Pszenną, Jęczmienną oraz torami kolejowymi. Dziś jest znany pod nazwą plac Rozjezdny. Tam, w latach 80. XIX wieku, powstały kamienice czynszowe, a w 1877 roku cyrk E. Renza. W 1898 roku, również w tym rejonie, zbudowano podstację tramwajową, która w latach 1927-1928 została przekształcona na miejską elektrociepłownię.

W 1898 roku przy placu Rozjezdnym zbudowano jedną z podstacji (elektrownię) zasilającą sieć tramwajową firmy Elektrische Strassenbahn Breslau. Tory tramwajowe prowadzące do elektrowni biegły drogą Kolejową, gdzie na platformach transportowano węgiel. Resztki szyn do dziś można dostrzec w brukowanym odcinku ulicy prowadzącym do Grabiszyńskiej. Elektrownia została przekształcona na elektrociepłownię miejską w latach 1927-1928 i obecnie nie istnieje.

W latach 1906-1908 zrealizowano projekt budowy hal targowych, które miały zastąpić otwarte targowiska. Zbudowano Halę Targową nr 2 u zbiegu ulicy Kolejowej (numer 43-45) i Tadeusza Zielińskiego, będącą bliźniaczą do hali nr 1 przy ulicy Piaskowej (numer 17). Projekt wykonał duet Richard Plüddemann i Heinrich Küster. Hala miała powierzchnię 3500 m² i przewidziano w niej 513 stoisk. Niestety, w wyniku poważnych uszkodzeń w czasie II wojny światowej, hala została rozebrana w 1973 roku. Do budynku przylegała szkoła, która z czasem przekształciła się w Zespół Szkół Elektronicznych, a obecnie mieści się w niej urząd skarbowy. Na terenie po zburzonej hali zorganizowano targowisko, znane jako „targowisko przy ulicy Zielińskiego”.

W drugiej połowie lat 60. XX wieku obszar przy ulicy Kolejowej, od ulicy Prostej oraz placu Rozjezdnego do Grabiszyńskiej, został zabudowany osiedlem mieszkalnym wybudowanym przez spółdzielnię Cichy Kącik, w tym punktowcami wg projektu budynków przy ulicy Mikołaja Reja 4, 6, 8. Ulica Grabiszyńska na odcinku od placu Legionów do ulicy Zaporoskiej została wtedy znacznie poszerzona. W 1980 roku nad ul. Grabiszyńską, w ciągu ulicy Kolejowej, powstała kładka dla pieszych. Miała ona nowoczesną konstrukcję, wykonana z trójkomorowej skrzynki stalowej o długości 63 m oraz szerokości 5,46 m. Nawierzchnia została pokryta asfaltem. Kładkę zburzono pod koniec 2018 roku, a w jej miejscu stworzono nowe, naziemne przejście dla pieszych, które jest sterowane sygnalizacją świetlną, w połączeniu z nowymi przystankami tramwajowymi.

W latach 90. XX wieku, na narożnej działce przy skrzyżowaniu z ulicą Kolejową, pod adresem ulica Joachima Lelewela 14, zbudowano obiekt specjalnego przeznaczenia, który stał się siedzibą Narodowego Banku Polskiego. Realizacja tego projektu uzyskała wyróżnienie podczas XIII Międzynarodowych Targów Budownictwa TARBUD JESIEŃ 2000, w kategorii obiektów specjalnego przeznaczenia realizowanych w 1999 roku. W latach powojennych, od ulicy Wincentego Stysia do placu Rozjezdnego, pozostawał wolny teren, na którym w 2000 roku rozpoczęto budowę kompleksu usługowo-parkingowego według projektu M. Kupczyka oraz P. Spychały. Inwestycja przyczyniła się jednak do upadku Wrocławskiej Jedynki. Projekt nie został zrealizowany, zaś przez długi czas obiekt pozostał w stanie surowym, nazywany „wrocławskim szkieletorem”. Budynek został rozebrany latem 2017 roku. Nowy projekt na zabudowę terenu, przy ulicy Kolejowej 8-10, to dzieło Autorskiej Pracowni Architektury Kuryłowicz & Associates z Warszawy, a inwestorem jest firma Develia. Przewidziano budowę biurowca o powierzchni użytkowej około 33 tys. m², znanego roboczo jako „Biurowiec Kolejowa”.

Nazwy

W historii opisywanej arterii miejskiej występują różne oznaczenia, które odzwierciedlają jej ewolucję. Oto główne nazwy, które były jej przypisane:

• Friedrichstrasse (Fryderyka) – 1845–1946,
• Kolejowa – po 1946.

Nazwa Friedrichstrasse została nadana na cześć Fryderyka Wielkiego, króla Prus, który odwiedził Wrocław, zatrzymując się w ogrodzie przy tej ulicy. Część tego terenu została później określona mianem Springerstrasse, która obecnie nosi nazwę ulicy Wojciecha Bogusławskiego. Z kolei nowa, współczesna nazwa, obowiązująca do dziś, została wprowadzona przez władze Wrocławia i ogłoszona w oficjalnym dokumencie, okólniku nr 12, datowanym na 7 marca 1946 roku.

Układ drogowy

Ulica Kolejowa we Wrocławiu jest drogą gminną, której długość wynosi 875 metrów (numer ewidencyjny G1050150264011). Jest to droga klasy lokalnej oraz dojazdowej, łącząca ulicę Grabiszyńską z ulicą Tęczową. Dodatkowo, przypisana jest także droga gminna – sięgacz o długości 79 m oraz droga wewnętrzna mierząca 32 m, a także rezerwa o długości 37 m. Nawierzchnia jezdni ulicy jest wykonana z granitowej kostki brukowej, z wyjątkiem krótkich odcinków w pobliżu skrzyżowań.Ulica łączy się z następującymi drogami publicznymi, kołowymi oraz innymi drogami:

Typ powiązania	Nazwa drogi	Kategoria	Zdjęcie
kontynuacja	ulica W. Bogusławskiego	klasa dojazdowa	_
skrzyżowanie	ul. Tadeusza Zielińskiego	klasa zbiorcza	_
skrzyżowanie	ul. Wincentego Stysia	klasa dojazdowa	_
	sięgacz ul. Kolejowej	klasa dojazdowa
skrzyżowanie	ulica Joachima Lelewela	klasa lokalna	_
skrzyżowanie	ul. Prosta	klasa dojazdowa	_
skrzyżowanie	plac Rozjezdny	klasa dojazdowa	_
skrzyżowanie sygnalizacja świetlna dla pieszych	ul. Grabiszyńska torowisko tramwajowe	klasa zbiorcza	_
skrzyżowanie	ul. Tęczowa	klasa lokalna	_

Ulica jest usytuowana na działkach ewidencyjnych, które stanowią drogi gminne, drogi wewnętrzne oraz rezerwę terenu.

Numer	Powierzchnia	Typ	Lokalizacja
obręb Stare Miasto, AM 32, nr 23/2	3840 m²	Droga gminna	Od ulicy Tadeusza Zielińskiego do ulicy Wincentego Stysia
obręb Stare Miasto, AM 31, nr 16	7097 m²	Droga gminna	Od ulicy Wincentego Stysia do ulicy Grabiszyńskiej
obręb Stare Miasto, AM 30, nr 9/1	7252 m²	Droga gminna	Od ulicy Grabiszyńskiej do ulicy Tęczowej
obręb Stare Miasto, AM 32, nr 21/8	747 m²	Droga gminna	Sięgacz na wprost ulicy Wincentego Stysia
obręb Stare Miasto, AM 32, nr 21/12	136 m²	Droga wewnętrzna	W pobliżu ulicy Tadeusza Zielińskiego
obręb Stare Miasto, AM 32, nr 21/9	85 m²	Rezerwa	W pobliżu sięgacza
Podsumowanie: Drogi gminne: 18 936 m² Drogi wewnętrzne: 136 m² Rezerwa: 85 m²

Na odcinku od ulicy Tadeusza Zielińskiego do ulicy Grabiszyńskiej obowiązuje strefa ograniczenia prędkości do 30 km/h. W tej strefie, przeznaczonej dla ruchu uspokojonego, dopuszczony jest również ruch rowerowy. Jako droga rowerowa ulica łączy się z ulicą Joachima Lelewela, ulicą Prostą oraz placem Rozjezdnym, które także korzystają z ruchu uspokojonego, a ponadto współpracuje z trasami rowerowymi wzdłuż ulicy Tadeusza Zielińskiego oraz Grabiszyńskiej.

Na ulicy Tadeusza Zielińskiego przebiegają linie autobusowe miejskiej komunikacji, a przystanki położone pomiędzy ulicą Kolejową a ulicą Józefa Piłsudskiego nazywają się „Piłsudskiego”. Z kolei w pobliżu skrzyżowania z ulicą Kolejową znajdują się przystanki tramwajowe na ulicy Grabiszyńskiej, które są oznaczone nazwą „Kolejowa”, natomiast przystanki autobusowe przy ulicy Tęczowej, także w jej ciągu, noszą nazwę „Tęczowa”. Do lat 90. XX wieku istniała kładka umożliwiająca piesze przejście z ulicy Kolejowej do Tęczowej, prowadząca nad torami kolejowymi stacji Wrocław Świebodzki do ulicy Robotniczej, jednak obecnie kładka jest jedynie częściowo zachowana, a przejście zostało wyłączone z eksploatacji.

Ulica Kolejowa przebiega przez teren o bezwzględnej wysokości od 117,9 do 118,9 m n.p.m.

Zabudowa i zagospodarowanie

Na początku ulicy, po jej południowej stronie, znajduje się estakada kolejowa. W ramach jej przęseł utworzono lokale użytkowe, które mają swoje adresy przypisane do ulicy Kolejowej, w fasadzie od numeru 2 do 20a. Estakada jest przesiąknięta ruchem kolejowym, ponieważ przebiegają tutaj linie kolejowe nr 271 oraz 273. Dalej, za skrzyżowaniem z ulicą Wincentego Stysia, rozciąga się obszar przeznaczony pod nową zabudowę, na której wcześniej realizowana była nieukończona inwestycja związana z budową kompleksu usługowo-parkingowego, powszechnie znanego jako wrocławski szkieletor.

Ten teren zaplanowano na nowe inwestycje, które mają obejmować szeroko pojęte usługi, handel, kulturę, zdrowie i sport, z możliwością wkomponowania mieszkań dodatkowych. Zgodnie z lokalnymi regulacjami, od strony ulicy wysokość budynków nie powinna być mniejsza niż 20 metrów, a w poszczególnych częściach terenów zabudowy nie może przekraczać 36, 45 ani 55 m. Po północnej stronie ulicy jest niezabudowany obszar po byłej hali targowej nr 2, a po wojnie również targowisko przy Zielińskiego. Tutaj również planuje się zabudowę mającą na celu realizację podobnych funkcji jak w przypadku wrocławskiego szkieletora, z tym, że wymiary budynków powinny być zbliżone do minimalnych 20 m wysokości.

Za tym obszarem istnieje również wąska droga, która zapewnia dojazd do posesji sąsiadujących z ulicami Józefa Piłsudskiego i Joachima Lelewela. Na tym odcinku znajduje się także specjalistyczny budynek Narodowego Banku Polskiego, który również zyskał status terenu, na którym dopuszczona jest zabudowa o zbliżonych parametrach do tych z obszaru dawnej hali i targowiska. Wzdłuż ulic Joachima Lelewela i Prostej przeważa kamienicowa zabudowa pierzejowa.

Kolejna część ulicy Kolejowej, sięgająca od Placu Rozjezdnego i ulicy Prostej aż do ulicy Grabiszyńskiej, została zagospodarowana na osiedle mieszkaniowe z lat 60. XX wieku. W tym rejonie znajdują się bloki mieszkalne o wysokości czterech oraz ośmiu pięter. Wokół tej części ulicy zachowały się dwie przedwojenne kamienice pod numerami 36 oraz 38-40. Natomiast przy skrzyżowaniu z ulicą Grabiszyńską można znaleźć pawilon handlowy zawierający sklep.

Ostatni odcinek ulicy Kolejowej rozciąga się od Grabiszyńskiej do Tęczowej. Przy ulicy Grabiszyńskiej z obu stron ulokowane są mieszkalne bloki czteropiętrowe z lat 60. XX wieku. Dalej, na zachód, znajduje się Park Lesława Węgrzynowskiego, gdzie przewidziano obiekty rekreacyjne oraz sportowe, a także ograniczony teren na parkingi i drogi wewnętrzne. Cały obszar parku powinien zachować biologiczne czynne minimum 70% powierzchni działki. W tej okolicy, na skrzyżowaniu z ulicą Tęczową, umiejscowiono parking o nawierzchni gruntowej, a dalej, przy budynku szkoły przy Tęczowej 60, znajdują się korty tenisowe.

Po wschodniej stronie ulicy usytuowany jest teren po dawnej fabryce wagonów, która później przekształciła się w Centrum Logistyki Poczty Polskiej, a w końcu w zabudowę mieszkaniową, sąsiadującą z ulicą Tęczową. Obszar ten jest przewidziany pod zabudowę mieszkaniową oraz usługi, a także skwery i place zabaw. Niezbędne jest zachowanie chronionych zabytków architektury w obiektach w zachowanej formie. Wysokość zabudowy wzdłuż ulicy Kolejowej może wahać się od 15 do 21 metrów, natomiast w obszarach wewnętrznych nie powinna przekraczać 15 m. Za ulicą Tęczową, na terenie dawnej gazowni, znajduje się obiekt zakładu gazowniczego.

Zieleń

Ulica Kolejowa we Wrocławiu otoczona jest bogatą zielenią, która znacząco wpływa na jakość życia mieszkańców oraz estetykę okolicy. W jej bezpośrednim sąsiedztwie usytuowane są różnorodne tereny rekreacyjne, które zachęcają do aktywności na świeżym powietrzu.

Wśród dostępnych obiektów znajduje się Park Lesława Węgrzynowskiego. Jego powierzchnia wynosi aż 32 627 m², co czyni go doskonałym miejscem na relaks i wypoczynek. Teren ten przeznaczony jest na rekreację, a także umożliwia rozwijanie obiektów związanych z aktywnościami sportowymi.

Nieopodal, przy ulicy Prostej i Kolejowej, zlokalizowany jest zieleniec o powierzchni 2 526 m². Powstał on w latach 60. XX wieku jako część osiedlowej zabudowy. Po transformacjach własnościowych, które miały miejsce po zmianie ustrojowej w Polsce, teren ten pozostał w zarządzie Gminy Wrocław. Zieleniec składa się z dwóch obszarów zieleni, oddzielonych zabudową przy ulicy Kolejowej 31. Wyznaczone są tam ciągi piesze oraz pieszo-rowerowe, a co ważne, 80% tej powierzchni musi pozostawać jako teren biologicznie czynny, co podkreśla dbałość o ekologię i bioróżnorodność w miejskim krajobrazie.

Demografia

Ulica Kolejowa we Wrocławiu jest istotnym elementem struktury demograficznej miasta. Przebiega przez różnorodne rejonów statystycznych, co sprawia, że jej analiza dostarcza bogatych informacji dotyczących populacji i gęstości ludności. Dane, które zostaną omówione, pochodzą z dnia 31 grudnia 2019 roku.

Numer rejonu statystycznego	Ilość osób zameldowanych	Gęstość ludności [osób/km²]	Obszar
933470	354	4.237	północna strona od ul. T. Zielińskiego do ul. J. Lelewela
933450	551	13.353	północna strona od ul. J. Lelewela do ul. Prostej
933440	333	18.581	północna strona od ul. Prostej do ul. Grabiszyńskiej
933460	764	19.818	południowa strona od ul. W. Stysia do ul. Kolejowej 38-40
933430	450	27.543	południowa strona od ul. Kolejowej 38-40 do ul. Grabiszyńskiej
933250	631	5.145	obie strony od ul. Grabiszyńskiej do ul. Tęczowej
933032	329	1.456	za ul. Tęczową

Ochrona i zabytki

Rejon, w którym położona jest ulica Kolejowa, obejmuje odcinek od ulicy Tadeusza Zielińskiego do ulicy Wincentego Stysia oraz od ulicy Wincentego Stysia do ulicy Grabiszyńskiej po stronie północno-wschodniej. Ten fragment przestrzeni miejskiej został ujęty w ewidencji zabytków, zaliczając się do tzw. Przedmieścia Południowego. Ochronie podlega tu historyczny układ urbanistyczny, który kształtował się od XIII wieku, a szczególnie od około 1840 roku do początków lat 60. XX wieku. Również obszar przebiegający w kierunku północno-zachodnim, w tym tereny kolejowe stacji Wrocław Świebodzki, wchodzi w zakres ochrony w ramach tzw. Przedmieścia Mikołajskiego, którego urbanistyka rozwijała się od początku XIX wieku do lat 70. XX wieku.

Wzdłuż ulicy oraz w jej najbliższym otoczeniu znajduje się mnóstwo zabytków oraz innych historycznych obiektów. Poniżej przedstawiamy ich zestawienie:

Obiekt oraz lokalizacja	Data powstania, nr wpisu	Zdjęcie
strona północna i wschodnia
Kamienica ul. Joachima Lelewela 23	około 1870-1880 r. typ ochrony: inny	_
Dawny zespół warsztatów głównych Niemieckiej Poczty Rzeszy i fabryki wagonów braci Hoffmann, teraz budynki Poczty Polskiej Centrum Logistyki ul. Kolejowa 63-65	typ ochrony – gez, mpzp	_
Budynek przemysłowy (lakiernia z malarnią) Deutsche Reichspost Hauptwerkst. f. Postkraftwag. (obszar fabryki wagonów Braci Hofman & Co.), obecnie biurowiec z bramą Poczty Polskiej Centrum Logistyki ul. Kolejowa 63-65	1935 r. (proj. L. Neumann), (fabryka ok. 1910 r.) rejestr zabytków: A/5977/1-2 z dnia 14.09.2015 r.	_
Hala przemysłowa z częścią montażową i warsztatami Deutsche Reichspost Hauptwerkst. f. Postkraftwag. (obszar fabryki wagonów Braci Hofman & Co.), obecnie budynek przemysłowy Poczty Polskiej Centrum Logistyki ul. Kolejowa 63-65	1931 r., (proj. L. Neumann), (fabryka ok. 1910 r.) rejestr zabytków: A/5977/1-2 z dnia 14.09.2015 r.	_
Kotłownia dawnego zespołu warsztatów głównych Niemieckiej Poczty Rzeszy i fabryki wagonów braci Hoffmann, obecnie budynek Poczty Polskiej Centrum Logistyki ul. Kolejowa 63-65	typ ochrony – gez, mpzp	_
Tylna elewacja warsztatu Deutsche Reichspost Hauptwerkst. f. Postkraftwag. (obszar fabryki wagonów Braci Hofman & Co.), obecnie budynków Poczty Polskiej Centrum Logistyki ul. Kolejowa 63-65	około 1911 r. typ ochrony – gez, mpzp	_
Kamienica ul. Tęczowa 50	przed 1871 r. typ ochrony: inny	_
strona południowa i zachodnia
Wiadukt kolejowy nad ul. Tadeusza Zielińskiego ul. Wojciecha Bogusławskiego	1901 r. typ ochrony – gez, mpzp	_
Estakada kolejowa ul. Wojciecha Bogusławskiego i ul. Kolejowa	lata 1900–1905 typ ochrony – gez, mpzp	_
Wiadukt kolejowy nad ul. Wincentego Stysia ul. Wincentego Stysia	1904 r. typ ochrony – gez, mpzp	_
Kamienica ul. Kolejowa 36	około 1870 r. typ ochrony: inny	_
Kamienica ul. Kolejowa 38-40	około 1870–1875, XX wiek typ ochrony: inny	_
Teren zielony przy szpitalu i kościele pod wezwaniem św. Trójcy, obecnie skwer miejski ul. Kolejowa (Park Lesława Węgrzynowskiego)	lata 60. XIX wieku, XX wiek typ ochrony: gez, mpzp	_
zamknięcie osi widokowej w kierunku północnym
Zakład Oświetlenia Gazowego we Wrocławiu (Die Gas Beleuchtung Anstalt), po 1871 r. – Gazownia Miejska, obecnie Dolnośląska Spółka Gazownictwa Sp. z o.o. Oddział Zakład Gazowniczy Wrocław, Rejon Dystrybucji Gazu Wrocław-Miasto – założenie przestrzenne ul. Tęczowa 35-45	lata 1846–1847, 1871 r. typ ochrony: inny	_
Kładka dla pieszych (nad torami kolejowymi) w zespole stacji kolejowej Wrocław Świebodzki, obecnie nieużytkowana plac Orląt Lwowskich	około 1915 r. typ ochrony: inny	_

Baza TERYT

W informacji zawartej w bazie TERYT możemy znaleźć istotne dane dotyczące ulicy Kolejowej, która znajduje się we Wrocławiu. Dane te pochodzą z Głównego Urzędu Statystycznego.

Poniżej przedstawiamy szczegóły związane z lokalizacją tej ulicy:

• województwo: dolnośląskie (02),
• powiat: Wrocław (0264),
• gmina/dzielnica/delegatura: Wrocław (0264011) gmina miejska,
• miejscowość podstawowa: Wrocław (0986283) miasto; Wrocław (0986946) miasto,
• gmina/dzielnica/delegatura: Wrocław-Stare Miasto (0264059) delegatura,
• nazwa ulicy: ul. Kolejowa (08828).

Dzięki tym danym można lepiej zrozumieć administracyjną strukturę i położenie ulicy w kontekście miasta Wrocław.

---

Oceń: Ulica Kolejowa we Wrocławiu

---