Ulica gen. Jana Henryka Dąbrowskiego jest jedną z istotnych arterii we Wrocławiu, łączącą ulice Komuny Paryskiej i Stanisława Małachowskiego. Przebiega przez Przedmieście Oławskie, a niegdyś przecinała dawną dzielnicę Krzyki. Jej długość wynosi 487 metrów, co klasyfikuje ją jako drogę gminną, a jej przebieg wiedzie przez obszar zabudowy śródmiejskiej.
Warto zwrócić uwagę, że początkowy odcinek ulicy rozpoczynający się przy ulicy Komuny Paryskiej oraz kończący przy ulicy gen. Karola Kniaziewicza charakteryzuje zabudowa pierzejowa, która znajduje się po obu stronach ulicy. Natomiast w dalszej części zachowane są znaczne fragmenty zarówno historycznej, jak i współczesnej zabudowy pierzejowej, a także wolnostojące budynki lub te związane z pierzeiami skrzyżowanych ulic, na które składają się kilkuklatkowe budynki z okresu powojennego.
Na końcu ulicy, po zachodniej stronie, stoi Silver Tower Center, co nadaje temu miejscu dodatkowy charakter. Obszar, na którym ulokowana jest ulica, znajduje się na mapie Przedmieścia Oławskiego, które jest objęte rejestrem zabytków. Wzdłuż ulicy znajdują się również znaczące obiekty, w tym budynki wpisane do gminnej ewidencji zabytków, jak na przykład Kaplica Wolnego Związku Religijnego – Sala Zgromadzeń Katolickiej Wspólnoty w Chrystusie, obecnie Zbór kościoła Adwentystów Dnia Siódmego.
Historia
Okres do II wojny światowej
Północna część ulicy znajduje się w obszarze, gdzie niegdyś istniały bastiony pruskiej twierdzy, które rozebrano w 1807 roku. Rok później, w 1808 roku, tereny przedmieścia zostały włączone do granic miasta, co zaowocowało powstaniem wydeptanej drogi. Początkowo biegła ona od obecnej ulicy Komuny Paryskiej do ulicy Tadeusza Kościuszki, a na jej śladzie z czasem uformowała się ulica, obecnie znana jako gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. Droga ta przebiegała pomiędzy ogrodami Wernitzego, który był rajcą miejskim oraz oberżystą. Od jego nazwiska często nazywano ją ulicą Wernitzego.
W roku 1847 ulica doczekała się poszerzenia, co uczyniło ją bardziej dostosowaną do ruchu kołowego, a jej oficjalna nazwa zmieniła się na ulicę Zieloną, ze względu na otaczające ją tereny zielone, łąki i ogrody. W 1856 roku na tych terenach wytyczono plac Konstytucji 3 Maja jako rezerwę pod cele handlowe, co miało na celu adaptację obszaru. Pierwotnie planowano, by sięgał on ulicy Tadeusza Kościuszki, zajmując całą zachodnią pierzeję przyszłego odcinka dzisiejszej ulicy gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. Finalnie jednak powstał trójkątny plac.
Ostateczne wydłużenie ulicy miało miejsce w 1866 roku, po podpisaniu porozumienia pomiędzy włodarzami miasta a gminą żydowską dotyczącego przejęcia części cmentarza usytuowanego na zachód od drogi. Przedłużono także równoległą ulicę Dworcową w 1908 roku, co podzieliło cmentarz na dwie części. W 1937 roku zlikwidowano wschodni fragment cmentarza, który został odcięty przez ulicę, a w tym procesie ekshumowano około 150 grobów. Teren ten przekształcono w część placu Konstytucji 3 Maja (Fränkelplatz).
Plac, zgodnie z planem z 1882 roku, początkowo miał formę trójkątnego skweru, a po rozbudowie o obszar cmentarza, przekształcił się w prostokątny zieleniec. Został otoczony przez kamienice, a w jego wnętrzu znalazła się fontanna wybudowana w 1913 roku oraz zbiornik przeciwpożarowy. Na całej długości ulicy przebiegało także torowisko tramwajowe.
II wojna światowa
W wyniku dramatycznych wydarzeń II wojny światowej, a w szczególności oblężenia Wrocławia w 1945 roku, znaczna część zabudowy ulicy gen. Jana Henryka Dąbrowskiego uległa zniszczeniu. Najbardziej ucierpiała południowa część, znajdująca się między ulicą Tadeusza Kościuszki a Stanisława Małachowskiego, jak i powiązane z nią ulice. W latach powojennych na częściachовавanych terenach posadowiono nowe budynki mieszkalne.
Ponadto w części północnej ulicy pozostawiono dwie niezabudowane przestrzenie w pierzejach, co tworzyło spore kontrasty w tym zrewitalizowanym obszarze. W ten sposób obraz ulicy zepchnął się do smutnej rzeczywistości, jednak jej historia nadal jest świadectwem przemian, które miały miejsce na tym terenie.
Okres 1945–1990
Bezpośrednio po zakończeniu II wojny światowej, już w 1945 roku, w rejonie ulic: Dworcowej, Stanisława Małachowskiego oraz gen. Jana Henryka Dąbrowskiego zorganizowano Centralny Dworzec PKS. Ten nowy dworzec, z wjazdem dla autobusów na plac manewrowy oraz peronami pasażerskimi, powstał z wejściem od ulicy Dworcowej, a pawilon dworcowy usytuowano przy ulicy gen. Henryka Dąbrowskiego. Zlikwidowano przy tym istniejący tam skwer ze zbiornikiem przeciwpożarowym i fontanną.
W 1994 roku otwarto nowy dworzec autobusowy, który szybko stał się kluczowym węzłem komunikacyjnym, usytuowanym po południowej stronie dworca kolejowego Wrocław Główny, na styku ulic: Borowska, Sucha, Joannitów oraz Dyrekcyjna. Starszy dworzec, opisany wcześniej, został zlikwidowany.
Wschodnia pierzeja ulicy dzierży zachowaną Kaplicę Wolnego Związku Religijnego, która przez jakiś czas funkcjonowała jako cerkiew prawosławna. Obecnie jest to Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego we Wrocławiu, który uzyskał tę przestrzeń w dniu 6.08.1964 roku.
Po 1990
W kwietniu 2012 roku na ulicy gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 44 rozpoczęto budowę biurowca z częścią handlowo-usługową, znanego jako Delta Office. Budowa zakończyła się w lipcu 2013 roku i została zrealizowana na podstawie projektu stworzonego przez pracownię ASPA Pracownia Architektoniczna, z inwestorem będącym firmą Vantage Development.
W sierpniu 2013 roku zrealizowano budowę kompleksu budynków po wschodniej stronie ulicy, oznaczonego jako Kościuszki 95-117, z deweloperem Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego Dach Bud. Ponadto w latach 2012-2014 w kwartale , który niegdyś był siedzibą Dworca Centralnego PKS, powstał budynek biurowy Silver Tower Center.
Przy skrzyżowaniu ulic Dworcowej i Stanisława Małachowskiego urządzono otwarty plac z zielenią wypoczynkową oraz przeniesionym, odrestaurowanym słupem ogłoszeniowym z zegarem – Normaluhr, który wcześniej znajdował się przy placu Konstytucji 3 Maja. Nowo powstały plac nowoczesny nie nawiązuje do historycznego układu.
Na rogu ulic gen. Jana Henryka Dąbrowskiego oraz gen. Karola Kniaziewicza zbudowano budynek Kniaziewicza 16 w okresie od listopada 2013 do stycznia 2015 roku, jego koncepcję zrealizowała pracownia Pro Art Konopka, inwestorem była firma i2 Development.
Również zachodnia strona ulicy doczekała się zmian – od lipca 2013 do maja 2015 roku prowadzono budowę Osiedla Centrum. Wschodnia ściana tego budynku ma adres przy ulicy Tadeusza Kościuszki 89, a inwestorem była spółka Deweloper Inter-Es. Natomiast między lipcem 2015 a sierpniem 2016 roku zrealizowano budowę budynku Dąbrowskiego 40 w ramach Funduszu Mieszkań na Wynajem. Inwestorem tym razem była firma Vantage Development, a projektor przygotowało Q2Studio Pracownia Projektowa, z wykonawcą generalnym firmą Erbud.
Numeracja adresowa
Początkowa numeracja ulicy różniła się od współczesnej, nie uwzględniając podziałów na numery parzyste i nieparzyste. Numery biegły od ulicy Tadeusza Kościuszki po stronie wschodniej, a ich wartości rosły do ulicy Komuny Paryskiej, gdzie ostatnim numerem był 10. Następnie przy numerze 11 biegł dalej na zachód w kierunku placu Konstytucji 3 Maja, kończąc na numerze 26. Znów powracając do wschodniej strony, numeracja zaczynała się od 27 do 30 wzdłuż tej samej trasy. Z kolei posesje po stronie wschodniej, rozciągające się od Stanisława Małachowskiego do placu Konstytucji, miały numery przypisane wyłącznie do samego placu.
Z czasem numeracja została zmieniona i ustalone zostały oddzielne podziały dla numerów parzystych i nieparzystych. Tak więc, po stronie zachodniej numery nieparzyste zaczynały się od 1, znajdując się przy skrzyżowaniu z ulicą Komuny Paryskiej, i biegły do 39, natomiast po stronie wschodniej przydzielono numery parzyste rozciągające się od 2 do 46. Numery przy placu pozostały niezmienione względem wcześniejszych. Po wojnie nowo wybudowane obiekty po stronie wschodniej ulicy nadały numery od 46 do 50, a budynek narożny z placem uzyskał adres placu Konstytucji 3 Maja 4. Z kolei Silver Tower Center, który powstał w XXI wieku, zyskał adres placu Konstytucji 3 Maja 3, również wcześniej przypisany dla placu.
Nazwy
Ulica gen. Jana Henryka Dąbrowskiego we Wrocławiu ma bogatą historię, która obfituje w różnorodne nazwy, jakie nosiła na przestrzeni lat. Poniżej przedstawiamy te różnice:
- pierwszą nazwą była ulica Wernitzego, która uznawana była za nieoficjalną i potoczną przed wytyczeniem docelowej formy ulicy,
- następnie od 1847 roku do 8.08.1933 roku funkcjonowała jako Grünstrasse,
- kolejną nazwą była Herbert-Stanetzki-Strasse, obowiązująca od 8.08.1933 roku do 1945 roku,
- od 1945 roku do 1946 roku ulica znana była jako Zielona / Herberta Staneckiego,
- od 1945/1946 roku obecnie nosi imię gen. Jana Henryka Dąbrowskiego.
Warto zauważyć, że pierwsza niemiecka nazwa, Grünstrasse, w tłumaczeniu na język polski znaczy „ulica Zielona”. Nazwa ta odnosiła się do stanu zagospodarowania otaczających terenów, które w połowie XIX wieku były w dużej mierze obszarami zielonymi, takimi jak ogrody i łąki. Kolejne nadanie nazwy, Herbert-Stanetzki-Strasse, miało na celu upamiętnienie Herberta Stanetzkiego, który żył w latach 1907-1932 i był członkiem SA, tragicznie zmarłym w wyniku działań politycznych.
Obecną nazwę nadano ulicy dzięki uchwale Zarządu Wrocławia z dnia 15.11.1945 roku, a jej celem było upamiętnienie generała Jana Henryka Dąbrowskiego. Generał Dąbrowski, urodzony 2.08.1755 roku w Pierzchowie, zmarł 6.06.1818 roku w Winnej Górze. Był znaczącą postacią w polskiej historii, uczestnikiem insurekcji kościuszkowskiej w 1794 roku, twórcą Legionów Polskich w Italii oraz naczelnym dowódcą wojsk polskich w 1813 roku.
Dodatkowo, warto dodać, iż do 23.01.1956 roku imię generała Jana Henryka Dąbrowskiego nosiła również dzisiejsza ulica Kryniczna, znajdująca się na Ołtaszynie, który przed i zaraz po II wojnie światowej leżał poza granicami Wrocławia. Po włączeniu tego obszaru do miasta, nastąpiła zmiana nazwy.
Układ drogowy
Za sprawą lokalizacji, ta ulica pełni ważną rolę w układzie drogowym na terenie Wrocławia. Ulica gen. Jana Henryka Dąbrowskiego łączy się z szeregiem innych dróg publicznych, a przedstawiony poniżej układ podaje szczegóły dotyczące tych połączeń oraz kierunków jazdy.
| Rodzaj powiązania | Kierunki | Nazwa drogi | Zdjęcie | Szczegóły |
|---|---|---|---|---|
| skrzyżowanie | początek jazdy | ulica Stanisława Małachowskiego torowisko tramwajowe śródmiejska, zbiorcza szerokość w liniach rozgraniczających 26-27 m | brak | brak |
| skrzyżowanie | ← | plac Konstytucji 3 Maja strefa z prędkością ograniczoną do 30 km/h dojazdowa o szerokości w liniach rozgraniczających 15 m | brak | skręć w prawo |
| skrzyżowanie (sygnalizacja świetlna) | ← → | ulica Tadeusza Kościuszki śródmiejska, zbiorcza | brak | od lewej i na wprost |
| skrzyżowanie | ← → | ulica gen. Karola Kniaziewicza strefa z prędkością ograniczoną do 30 km/h dojazdowa | brak | skręć w prawo i w lewo |
| skrzyżowanie | ← → | ulica Komuny Paryskiej strefa z prędkością ograniczoną do 30 km/h (tylko w lewo) lokalna o szerokości w liniach rozgraniczających od 13 m do 37 m | brak | skręć w prawo |
Dzięki powyższym informacjom, kierowcy poruszający się po mieście mogą łatwiej zrozumieć, w jaki sposób ulica Dąbrowskiego wpisuje się w całość drogowego krajobrazu Wrocławia. Układ drogowy w tym obszarze zapewnia optymalną komunikację oraz sprawną obsługę zwiększonego ruchu miejskiego.
Droga
Ulica gen. Jana Henryka Dąbrowskiego rozciąga się przez osiedle Przedmieście Oławskie, znajdujące się w historycznej dzielnicy Krzyki. Ta arteria komunikacyjna łączy ulicę Komuny Paryskiej oraz ulicę Stanisława Małachowskiego. W klasyfikacji drogowej przypisana jest do kategorii gminnych dróg publicznych, a jej numery to 105824D i G1058240264011, co potwierdza jej status.
Na północnej części jest to droga lokalna, natomiast w południowej strefie staje się ulicą śródmiejską, rozciągającą się na odcinku poniżej ulicy Tadeusza Kościuszki. Całkowita długość drogi wynosi 487 m, natomiast szerokość w rozgraniczeniach waha się od 11 m do 20 m w części południowej, gdzie osiąga szerokość od 15 m do 17 m w rejonie północnym. Łączna powierzchnia terenu zajęta przez ulicę wynosi 8346 m².
Ulica została zbudowana na terenie o wysokości od 117,6 do 119,5 m n.p.m. Nawierzchnia drogi, wykonana z brukowanej kostki granitowej, dominuję na większości odcinków. Jednakże, w obrębie skrzyżowań i przejść dla pieszych, użyto masy bitumicznej. Warto także wspomnieć o pozostałościach nieużywanego podwójnego torowiska tramwajowego, które jest wbudowane w jezdnię na odcinkach z brukiem.
Na ulicy obowiązuje ruch jednokierunkowy, co oznacza, że pojazdy poruszają się od strony ulicy Stanisława Małachowskiego w kierunku Komuny Paryskiej. Ulicę otaczają obustronne chodniki, a w wybranych miejscach zorganizowano miejsca postojowe. Wzdłuż całej ulicy kursują autobusy miejskie, jednak brak jest dedykowanych przystanków przy gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. Miejskie autobusy zatrzymują się na ulicach sąsiednich oraz w przecznicach.
Układ urbanistyczny
Ulica gen. Jana Henryka Dąbrowskiego przechodzi przez centralną część miasta, w obszarze o intensywnej zabudowie. Charakteryzuje się ona wielofunkcyjną tkanką miejską, łączącą w sobie zarówno funkcje mieszkalne, jak i inne formy zabudowy, zwłaszcza te, które łączą mieszkania z usługami.
Obszar, przez który wiedzie ta ulica, uważany jest za teren o wyraźnie zdefiniowanej kompozycji urbanistycznej. Występują tu elementy liniowe i kwartałowe, które tworzą harmonijną strukturę. W układzie urbanistycznym zauważalne jest panowanie bloków urbanistycznych w formie kwartałów, które z kolei dzielą funkcje reprezentacyjne, umieszczone na zewnątrz, od funkcji użytkowych, usytuowanych wewnątrz kwartałów.
Przewagę w tej okolicy ma zwarta, pierzejowa zabudowa wzdłuż ulic, chociaż można zauważyć niejednorodności, takie jak luki w tej zabudowie oraz budynki mieszkalne z czasów PRL. Dodatkowo, gęsta sieć uliczna i dostępność transportu publicznego stanowią istotne atuty tej lokalizacji.
Ulica przebiega przez teren z zabudową średniowysoką, sięgającą do 25 metrów. W ramach tej strefy wyznaczone zostały także obszary, w których możliwość zwiększenia wysokości zabudowy jest dozwolona. W tym kontekście, Silver Tower Center jawi się jako lokalna dominanty, wyróżniająca się na tle innych budynków w tej okolicy.
Zabudowa i zagospodarowanie
Wschodni odcinek ulicy, wychodząc od Komuny Paryskiej w kierunku gen. Karola Kniaziewicza, przebiega między zabudową pierzejową, gdzie znajduje się wiele zabytkowych budynków oraz nowoczesnych obiektów. Warto zwrócić uwagę na kaplicę, która jest częścią Zboru kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, znajdującą się w wschodniej pierzei. Kaplica ta jest nieco cofnięta względem pozostałych budynków, a przed nią urządzono mały przedogródek.
Na kolejnej części ulicy, aż do ulicy Tadeusza Kościuszki, zabudowa kontynuuje się po obu stronach, jednak można zaobserwować przerwy w układzie, co jest konsekwencją zniszczeń wojennych. Po stronie zachodniej, zlokalizowanej przy dawnej szkole, oraz wschodniej, gdzie stały budynki zniszczone podczas II wojny światowej, występują widoczne luki w zabudowie.
Na odcinku znajdującym się na południe od Tadeusza Kościuszki charakter zabudowy zmienia się. Mimo to, wciąż można dostrzec ślady przeszłości, szczególnie po stronie zachodniej, gdzie znajdują się kamienice o numerach 35 i 37 oraz budynek przy placu Konstytucji 3 Maja 4. Z kolei na wschodniej stronie zachowane są dawne biura na numerze 42, które są oddalone od reszty zabudowy, a ich charakterystyka obejmuje otwarty dziedziniec.
Wśród współczesnych konstrukcji wyróżnia się budynek Silver Tower Center, który posiada 14 kondygnacji nadziemnych, z czego część niższa ma 6 pięter. Budynek ten zyskuje uznanie jako lokalna dominanta ze swoimi 30 500 m² powierzchni całkowitej oraz 184 miejscami parkingowymi. W tym obiekcie znajduje się hotel sieci Ibis Styles oferujący 133 pokojach dla gości.
Kolejne nowoczesne budynki, które można znaleźć w tej części Wrocławia, to:
- na ul. Kniaziewicza 16 budynek o siedmiu kondygnacjach nadziemnych z mieszkaniami o metrażu od 28 do 57 m²,
- budynek przy Kościuszki 83-89 z sześcioma kondygnacjami oraz jednym piętrem podziemnym, w którym znajdują się 60 mieszkań i 28 lokali usługowych,
- budynek na Kościuszki 95-117 z ośmioma piętrami nad ziemią oraz jednym podziemnym, oferujący 316 mieszkań o różnych metrażach oraz powierzchnię handlowo-usługową,
- przy ul. Dąbrowskiego 40, budynek pięciokondygnacyjny z funkcjami handlowo-usługowymi, o powierzchni całkowitej wynoszącej 9527 m² i 133 miejscach mieszkalnych,
- Delta Office, znany także jako Biurowiec Delta, zbudowany przy ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 44, składający się z pięciu kondygnacji oraz jednego podziemnego, oferujący powierzchnię biurową oraz handlowo-usługową.
Ochrona i zabytki
Ulica gen. Jana Henryka Dąbrowskiego, zlokalizowana w Wrocławiu, ma bogatą historię i jest objęta szczególną ochroną zabytków. Obszar ten, część Przedmieścia Oławskiego, został wpisany do rejestru zabytków 20 czerwca 2005 roku na podstawie decyzji o wpisie nr 538/A/05. Chronione są tutaj głównie układy przestrzenne, które kształtowane były od XIII do XIX wieku.
Wzdłuż ulicy oraz w jej bezpośrednim otoczeniu znajdują się liczne zabytki, które są ujęte w gminnej ewidencji zabytków. Stan na kwiecień 2022 roku wskazuje na obecność następujących obiektów:
| obiekt i lokalizacja | rok budowy i typ ochrony | zdjęcie |
|---|---|---|
| strona zachodnia | ||
| Gaststeatten-Einrichtungen, Hotel-Porzellan, aktualnie budynek mieszkalny ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 3 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 5 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 7 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 9 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 11 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 13 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 15 | około 1895 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Karola Kniaziewicza 14 | około 1910 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Karola Kniaziewicza 15 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 19 | _ | |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 21 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 23 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Miejska Szkoła Ludowa Städtische Volksschule, obecnie Wrocławska Szkoła Jazzu i Muzyki Rozrywkowej ul. Tadeusza Kościuszki 84 (oraz ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 25) | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 35 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 37 | około 1890 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica, aktualnie budynek mieszkalny z usługowym przyziemiem plac Konstytucji 3 Maja 4 (ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 39) | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| strona wschodnia | ||
| Kamienica ul. Komuny Paryskiej 11 (ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 2) | około 1870 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 8 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 10 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 12 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | |
| Kaplica Wolnego Związku Religijnego – Sala Zgromadzeń Katolickiej Wspólnoty w Chrystusie, obecnie Zbór kościoła Adwentystów Dnia Siódmego ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 14 | około 1880 r. (lata 1861–1862) typ ochrony: rejestr zabytków pod nr A/1096 z dnia 16.12.2008 r. | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 14-16 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Karola Kniaziewicza 15a | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 26 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Kamienica ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 28 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | |
| Kamienica z barem AMERICAN BAR – Gustav Fischer, obecnie budynek mieszkalny z usługowym przyziemiem ul. Tadeusza Kościuszki 86 | około 1880 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Budynek biurowy, aktualnie Urząd Skarbowy Wrocław Stare Miasto (budynek I) ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 42 | około 1915 r. typ ochrony: gez, mpzp | _ |
| Budynek biurowy, aktualnie Urząd Skarbowy Wrocław Stare Miasto (budynek II) ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego 42 | około 1915 r. typ ochrony: gez, mpzp | |
| zamknięcie osi widokowej w kierunku południowym | ||
| Budynek Poczty Głównej z ogrodzeniem ul. Stanisława Małachowskiego 1-9 (ul. Stanisława Małachowskiego 3-7) | lata 1904–1906, lata 1947–1952 (gruntowna przebudowa) typ ochrony: gez, mpzp | _ |
Warto również zaznaczyć, że wojewódzka ewidencja zabytków wskazuje na budynek pod numerem 20. W momencie sporządzania powyższego zestawienia, w kwietniu 2022 roku, budynek ten nie istniał, a w miejscu jego pierwotnej lokalizacji stoi obecnie nowoczesny obiekt.
Baza TERYT
Dane pochodzą zGłównego Urzędu Statystycznego, dotyczące bazy TERYT, obejmują spis ulic w Wrocławiu, w tym:
- województwo: dolnośląskie (02),
- powiat: Wrocław (0264),
- gmina/dzielnica/delegatura: Wrocław (0264011) gmina miejska; Wrocław-Krzyki (0264039) delegatura,
- Miejscowość podstawowa: Wrocław (0986283) miasto; Wrocław-Krzyki (0986544) delegatura,
- kategoria/rodzaj: ulica,
- Nazwa ulicy: ul. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego (03674).
Przypisy
- UMWr SIP EMUiA 2022 ↓, UiA nr 30190 (ul. Dąbrowskiego 25).
- UMWr SIP Mapy 2022 ↓, Studium 2018, Rys. 14: Z90.
- RMWr 2012a ↓, § 17 ust. 2 pkt 2.
- RMWr 2012a ↓, § 17 ust. 2 pkt 1.
- UMWr ZW 2021 ↓, GEZ poz. 1280.
- WUOZ 2022 ↓, poz. 1220.
- NID geoportal 2022 ↓, PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_02_BK.128465.
- WUOZ 2022 ↓, poz. 1214.
- Mironowicz 2016 ↓, s. 34.
- Kokoszkiewicz 2015 ↓, s. 1.
- GUS 2022 ↓, ULIC.
- UMWr ZW 2021 ↓, GEZ poz. 3217.
- UMWr ZW 2021 ↓, GEZ poz. 1274.
- WUOZ 2022 ↓, poz. 1224.
- UMWr SIP Mapy 2022 ↓, Studium 2018, Rys. 6.
- RMWr 2004 ↓, § 51 ust. 1.
- UMWr SIP Mapy 2022 ↓, Studium 2018, Rys. 12.
- NID zabytek.pl 2022 ↓, sala zgromadzeń Katolickiej Wspólnoty w Chrystusie.
- Harasimowicz 2006 ↓, s. 168 (Dworzec autobusowy).
- UMWr ZW 2021 ↓, GEZ poz. 1271.
- UMWr ZW 2021 ↓, GEZ poz. 1273.
- Jankowska 2013 ↓, s. 97 (pdf s. 13).
- UMWr ZW 2021 ↓, GEZ poz. 1266.
- ZDiUM drogi 2022 ↓, poz. 2285-2286 (Konstytucji 3 Maja plac).
- UMWD 2022 ↓, Mapa: Ewidencja obiektów hotelarskich.
Pozostałe obiekty w kategorii "Ulice i place":
Ulica gen. Romualda Traugutta we Wrocławiu | Aleja Pracy we Wrocławiu | Ulica Grabiszyńska we Wrocławiu | Ulica Gwarna we Wrocławiu | Ulica Henryka Sienkiewicza we Wrocławiu | Ulica Inżynierska we Wrocławiu | Ulica Jana Ewangelisty Purkyniego | Bulwary we Wrocławiu | Ulica Jodłowa we Wrocławiu | Ulica Kapitulna we Wrocławiu | Ulica Garbary we Wrocławiu | Ulica Gajowa we Wrocławiu | Aleja Juliusza Słowackiego we Wrocławiu | Ulica Borowska we Wrocławiu | Ulica Czekoladowa we Wrocławiu | Ulica Ciepła we Wrocławiu | Ulica Sudecka we Wrocławiu | Ulica Łaciarska we Wrocławiu | Ulica Grabarska we Wrocławiu | Ulica ks. Piotra Skargi we WrocławiuOceń: Ulica gen. Jana Henryka Dąbrowskiego we Wrocławiu