Ulica Sudecka we Wrocławiu


Ulica Sudecka, znana niegdyś pod niemiecką nazwą Hohenzollernstraße, jest wyjątkowym przykładem historycznej architektury Wrocławia, której historia sięga pod koniec XIX wieku. Ulica ta została wytyczona w obrębie cesarskiej dzielnicy, stworzonej ku czci Wilhelma I Hohenzollerna (Kaiser-Wilhelm-Viertel). Pierwotnie jej południowy koniec stykał się z aleją Wiśniową, prowadząc do zbudowanej nieco później, bowiem w 1904 roku, wieży ciśnień przy Wiśniowej.

W tamtych czasach Hohenzollernstraße krzyżowała się z Kleinburger Straße, która po czasie otrzymała nazwę Kaiser-Wilhelm-Straße, a obecnie znana jest jako ulica Powstańców Śląskich. Ulica ta kończyła swój bieg na dużym, okrągłym placu (Kaiser-Wilhelm-Platz), który po I wojnie światowej zyskał nazwę Hindenburgplatz, a dzisiaj nosi miano Placu Powstańców Śląskich.

Ulica Hohenzollernstraße kontynuowała swój bieg na północ, mijając prostokątny plac Höfchenplatz, współczesny plac Hirszfelda, oraz mniejszy plac przy skrzyżowaniu z Gabitzstraße, znaną dzisiaj jako Gajowicką. Kontynuując swoją trasę, prowadziła do Hohenzollernplatz, który obecnie nosi imię Jakuba Szeli, a dziś jest znany jako Skwer Ptasi Zagajnik, docierając do Gräbscherner Straße, czyli Grabiszyńskiej.

Warto dodać, że całkowita długość ulicy, która biegła pomiędzy Kirschstraße (Wiśniową) a Gräbscherner Straße (Grabiszyńską), była podobna do obecnej ulicy Powstańców i charakteryzowała się dwiema jezdniami z szerokim pasem zieleni pośrodku. Po przyłączeniu do Wrocławia wsi Kleinburg w 1897 roku, nazwa Hohenzollernstraße została nadana także Platanenallee oraz jej przedłużeniu, Parkstraße. W ten sposób ulica zyskała dodatkowe półtora kilometra, prowadząc aż do wiaduktu pod Towarową Obwodnicą Wrocławia, blisko skrzyżowania ze Ślężną koło Parku Południowego.

Na początku XX wieku, w 1909 roku, na odcinku Sudeckiej między wieżą ciśnień a Placem Powstańców, wzniesiono ewangelicki kościół św. Jana, który współcześnie funkcjonuje jako katolicka świątynia pod wezwaniem św. Augustyna.

Po II wojnie światowej, nazwa Hohenzollernstraße zmieniła się na Sudecką. W 1969 roku władze Zaporoża w Ukraińskiej SRR postanowiły nazwać jedną ze swoich ulic „Wrocławską”. Komunistyczne władze Wrocławia zareagowały na to, honorując ukraińskie miasto, i jeden z odcinków Sudeckiej przemianowały na ulicę Zaporoską, obejmując ten obszar od Grabiszyńskiej do Placu Powstańców Śląskich. Po odcięciu Zaporoskiej, obecna Sudecka ma około 2 km długości, przebiegając od Placu Powstańców Śląskich do Ślężnej. Wzdłuż ulicy powstała nowa zabudowa, w tym również w ramach Osiedla pod Jaworami.


Oceń: Ulica Sudecka we Wrocławiu

Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:24