Park Południowy

W odróżnieniu od wielu innych parków w Wrocławiu, Park Południowy został utworzony od podstaw, z myślą o stworzeniu malowniczej oazy w miejskiej dżungli. Historia parku sięga 1877 roku, kiedy to jego fundator, wrocławski kupiec i filantrop Julius Schottländer, postanowił przekazać znaczne tereny, w tym części Borku oraz pobliskich Partynic, miastu. W zamian za ten dar, oczekiwał on przyłączenia Borku do miejskiej infrastruktury, takiej jak gazociągi, wodociągi oraz kanalizacja.

Na przekazanych gruntach do roku 1892, skilful architekt krajobrazu Hugo Richter, we współpracy z botanikem Ferdinandem Cohnem, stworzyli park pełen polan oraz majestatycznego stawu. W okolicy stawu browarnik Georg Haase zbudował stylową restaurację z wysoką wieżą, która była miejscem spotkań do 1945 roku. Mimo iż restauracja nie przetrwała do naszych czasów, park wciąż zachwyca swoimi urokami. Oferuje odwiedzającym staw z wodotryskami, widokowy taras Landsberga oraz wzgórze Bendera, które dostarcza niezapomnianych widoków na okolicę.

W Parku Południowym znajdziemy również wiele zadbanych kwietników, ogród bylinowy oraz przyjemne ścieżki, które zachęcają do długich spacerów. W tym urokliwym miejscu, nieopodal dawnej restauracji, obecnie mieści się kameralny lokal Agawa, idealny na odpoczynek przy filiżance kawy.

Od 1995 roku Park Południowy figuruje w rejestrze zabytków, co podkreśla jego wartość historyczną oraz kulturową. Rośnie w nim 109 gatunków roślin, a wśród nich wyróżniają się ciekawe okazy dendrologiczne, takie jak cypryśnik błotny (Taxodium distichum), tulipanowiec amerykański (Liriodendron tulipifera), orzesznik pięciolistkowy (Carya ovata), platan klonolistny (Platanus x hispanica), a także rzadko spotykana w Polsce odmiana kasztanowca pospolitego (Aesculus hippocastanum 'Digitata').

Na szczególną uwagę zasługuje pomnik Fryderyka Chopina, który stanął w parku 5 września 2004 roku. Został on zaprojektowany przez profesora warszawskiej ASP, Jana Kucza. Ten niemal czterometrowy brązowy monument przedstawia kompozytora w chwili refleksji, siedzącego w sofie i wsłuchanego w dźwięki własnej muzyki. Wokół pomnika zbudowano trejaż z betonowych słupów, który z czasem obrosły pnączami, tworząc malowniczą oprawę dla tej wyjątkowej rzeźby.