Ulica Adama Mickiewicza we Wrocławiu

Ulica Mickiewicza ma długość około 2,72 km. Jej przebieg zaczyna się w kierunku wschodnim, aby w połowie skręcić lekko w prawo. Po około 1,6 km kierunek zmienia się na niemal równoleżnikowy, a przy końcu (w pobliżu pętli tramwajowej Sępolno) następuje dalszy skręt w prawo, w kierunku południowo-wschodnim. Na pętli ulica rozwidla się na dwie jezdnie, przy czym jezdnia północna jest dwukierunkowa i krzyżuje się z Mostami Bolesława Chrobrego, podczas gdy jezdnia południowa ma jednokierunkowy ruch i krzyżuje się z ulicą Kosynierów Gdyńskich. Obie te jezdnie przekształcają się w ulicę Monte Cassino, która prowadzi do osiedla Sępolno.

Cała ulica jest również wyposażona w dwutorową linię tramwajową, która przebiega od początku przy ul. Wajdy aż po pętlę przy ul. Sowińskiego. Warto zwrócić uwagę na to, że zachodni odcinek ulicy Mickiewicza został przekształcony w reprezentacyjną aleję w związku z rozbudową Parku Szczytnickiego około 1875 roku, a wzdłuż niej zaczęły powstawać eleganckie wille i pałacyki zamożnych mieszkańców Wrocławia.

Współcześnie można znaleźć na ulicy jednym z historycznych „Kamieni Stulecia”, postawionych około 1900 roku, który znajduje się w pobliżu końcowego odcinka ul. Mickiewicza, w okolicach pętli tramwajowej. Natomiast przy Moście Zwierzynieckim znajduje się budynek rogaty pod adresem ul. Mickiewicza 4, który był wybudowany w 1868 roku jako Rogatka Szczytnicka.

Historia nazewnictwa ulicy jest równie interesująca, bowiem od momentu włączenia Szczytnik do Wrocławia w 1868 roku, ulica była znana jako Schwoitscher Chaussee. W 1888 roku została przemianowana na Thiergartenstraße, a w 1903 na Tiergartenstraße. Po przyjęciu pierwszego prezydenta Republiki Weimarskiej, ulicę przemianowano w 1925 roku na Friedrich Ebert Straße. Niestety, w wyniku złożonych wydarzeń historycznych i politycznych, ulicę przekształcono ponownie na Adolf Hitler Straße w 1933 roku. Po zakończeniu II wojny światowej, nazwa ulicy została ostatecznie zmieniona na Adama Mickiewicza, co trwa do dziś.

Na zachodnim odcinku ulicy zachował się rezydencjonalny charakter, a wzdłuż niej znajdują się zabytkowe budynki, w tym pałacyk przykrzyżowaniu z ul. Parkową. Budynek ten, należący kiedyś do rodziny bankiera Chrambacha, obecnie mieści bibliotekę wrocławskiej Akademii Medycznej. Po drugiej stronie ulicy można znaleźć część parku otaczającego Halę Stulecia oraz wrocławski Ogród Japoński. Na środkowym odcinku ulicy znajduje się Park Szczytnicki, po stronie północnej mamy obiekty Stadionu Olimpijskiego, a po południowej zabudowania Sępolna.