Ulica Hugona Kołłątaja we Wrocławiu

Pierwotnie ulica Kołłątaja kończyła swój bieg na skrzyżowaniu z Neue Tauentzienstraße, którą współczesne społeczeństwo identyfikuje jako ulicę Kościuszki. W drugiej połowie XIX wieku, po otwarciu w okolicach dworca Kolei Górnośląskiej, w okolicy miało miejsce ożywienie na rynku budowlanym. Ulica została przedłużona do skrzyżowania z Gartenstraße, dzisiejszą ulicą Piłsudskiego, ustalając tym samym swoją obecny układ przestrzenny.

W drugiej połowie XIX wieku ulica ta była w całości zabudowana luksusowymi kamienicami, które przyciągały uwagę swoim wyrafinowanym stylem. Niektóre z nich, takie jak zachowany do dziś budynek nr 31-33, charakteryzują się cechami architektury pałacowej. W obszarze zabudowy wyróżniały się także hotele, z których wiele zyskało na popularności ze względu na bliskość do dworca. Na przełomie XIX i XX wieku, działały takie obiekty jak Reichshof pod nr 15 (1877–1919, znany także jako Kaiserhof), Breslauer Hof pod nr 14, Dresdner Hof pod nr 10, oraz Hansa hotel pod nr 25, a także dwa schroniska prowadzone przez organizacje chrześcijańskie.

Jednak w roku 1945, tragiczne wydarzenia wojenne spowodowały znaczne zniszczenie dotychczasowej zabudowy. Nowa architektura, zbudowana głównie w latach pięćdziesiątych XX wieku, przyniosła kilka innowacyjnych projektów, w tym Mezonetowiec, oferujący dwupoziomowe mieszkania, zaprojektowany przez zespół architektoniczny pod kierunkiem Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak.