Ulica Zygmunta Wróblewskiego we Wrocławiu

W przeszłości ulica Wróblewskiego funkcjonowała pod niemieckimi nazwami, takimi jak Grüneichener Weg oraz Gustav-Stresemann-Straße. Od lat 30. XX wieku, aż do zakończenia II wojny światowej, znana była jako Horst-Wessel-Straße. Razem z ulicą Olszewskiego, Wróblewskiego stanowiła główną drogę łączącą Wrocław z okolicznymi wsiami, takimi jak Dąbie, Koczotów, oraz Bartoszowice.

Po 1910 roku, znaczenie ulicy lecz zaczęło wzrastać, kiedy na terenie dawnego hipodromu rozpoczęto wznoszenie obiektów dla Wystawy Stulecia. W tym okresie zbudowano Halę Ludową oraz, w latach 20. XX wieku, osiedle Biskupin i sąsiadujące z nim Sępolna. Ulica Wróblewskiego stanowiła oraz alternatywną (obok ul. Mickiewicza) trasę dojazdową do Sępolna. Warto również zauważyć, iż ulica ta była kluczowym szlakiem do obiektów zorganizowanej we Wrocławiu w 1929 roku wystawy WuWa (Wohnungs- und Werkraumausstellung), czyli „Mieszkania i miejsca pracy”.

W pobliżu skrzyżowania ulic Wróblewskiego z Wittiga i Tramwajową, znajduje się okazały pomnikowy dąb szypułkowy, znany jako „Dąb Piotra Włosta”. Co ciekawe, podczas oblężenia Festung Breslau, zabudowa ulicy nie ucierpiała, a wszystkie budynki przy niej pozostały nietknięte. Podobnie jak przed wojną, wzdłuż ulicy znajdują się obiekty takie jak Hala Ludowa, ZOO, stadion sportowy oraz zajezdnia. Ulicę zdobią również wille i budynki wielorodzinne, z wyjątkiem budynku dawnego zajazdu (Gasthaus zum Lindenpark), który został rozebrany w latach 70. XX wieku na potrzeby budowy osiedla akademików dla Politechniki Wrocławskiej. Niestety, jeden z domów wzorcowych wystawy WuWa, późniejsze przedszkole przy ul. Wróblewskiego 18, spalił się w 2006 roku.

Nad ulicą przerzucone są bliźniacze kładki, które dodatkowo upiększają tę część Wrocławia.