Wybrzeże Stanisława Wyspiańskiego we Wrocławiu

Obecnie ulica rozpoczyna swój bieg przy Moście Grunwaldzkim i łączy się z Mostem Zwierzynieckim. Wytyczona została na miejscu dawnej nadbrzeżnej drogi zwanej Ufer Gasse, która łączyła Josefstraße, obecnie znanej jako ul. św. Józefa, oraz Schul Gasse (ul. Hoene-Wrońskiego).

Historia ulicy sięga połowy XVIII wieku, kiedy to była gęsto zabudowana. W 1867 roku przeszła ona proces poszerzenia, a w 1904 roku uległa przedłużeniu do Paßbrücke (mostu Zwierzynieckiego) w związku z aspiracjami do utworzenia we Wrocławiu Królewskiej Wyższej Szkoły Technicznej. Ta instytucja rozpoczęła swoją działalność w 1910 roku, a jej budynki zaczęły powstawać już w 1905 roku. Zabudowa odbywała się także w latach 30. XX wieku, kiedy to między innymi powstało południowe skrzydło gmachu Szkoły, które dzisiaj jest częścią Politechniki Wrocławskiej, zrealizowane w latach 1925-1928.

Po II wojnie światowej ulica uległa skróceniu, od tego momentu obejmując odcinek pomiędzy aktualnym mostem Pokoju a mostem Grunwaldzkim. Część ta, zwana ulicą Fryderyka Joliot-Curie, dodatkowo zmieniła swoje oblicze. Odcinek wschodni, który obecnie całkowicie pokrywa się z Wybrzeżem Wyspiańskiego, został nazwaną Helmuth Brückner Ufer.

Na przestrzeni lat, ta okolica doświadczyła wielu zmian architektonicznych. Najstarszym zachowanym budynkiem w tej części jest kamienica położona na posesji nr 11-12, datująca się na I połowę XIX wieku. Z kolei nowoczesnym obiektem, który wzbogacił to miejsce, jest Zintegrowane Centrum Studenckie Politechniki Wrocławskiej, oddane do użytku w lecie 2006 roku (W. Wyspiańskiego nr 23-25, bud. C-13). Warto również wspomnieć o kontrowersyjnej kamienicy, zrealizowanej w 1996 roku według projektu architekta Wojciecha Jarząbka, która zdobyła uznanie w postaci nagród i wyróżnień architektonicznych, znajdująca się na posesji nr 36.