Klecina

Osiedla

Klecina to malownicze osiedle, które znajduje się w południowej części Wrocławia, w dawnej dzielnicy Krzyki. Osiedle to, znane również pod niemiecką nazwą Klettendorf, na krótko po II wojnie światowej nosiło nazwę Kłotno.

Otoczone jest innymi osiedlami, takimi jak Oporów oraz Krzyki-Partynice. Warto zaznaczyć, że jego granice z osiedlem Krzyki-Partynice są wyznaczone przez rzekę Ślęzę, która przepływa między tymi miejscami, w tym przez Park Kleciński.

Natomiast granice z Oporowem wyznaczają niezabudowane tereny, w pobliżu ulic Karmelkowej oraz Jutrzenki. To wszystko sprawia, że Klecina staje się doskonałym miejscem zarówno do życia, jak i aktywnego wypoczynku, cieszącym się zainteresowaniem mieszkańców Wrocławia.

Historia

Pierwsze wzmianki na temat Kleciny sięgają czasów średniowiecza. Znanym właścicielem wsi był Tycho de Rychinbach, który odsprzedał ją Mikołajowi de Banch, członkowi kapituły katedralnej o proniemieckich korzeniach. W latach 30. XIV wieku Mikołaj zdecydował się podzielić wieś na dwie części. Pewna część w 1332 roku trafiła w ręce rady miejskiej, podczas gdy drugą część przekazał w latach 1318–1337 szpitalowi św. Trójcy – Bożego Ciała, który wówczas należał do komandorii joannitów.

W 1377 roku cesarz i król czeski Karol IV Luksemburski zatwierdził ten podział, zastrzegając jednocześnie, że joannici nie odzyskają Kleciny ani szpitala. Zamiast tego przekazano im jedynie kościół Bożego Ciała oraz Gaj, obszary dodatkowe, w tym folwark w Kłutnikach. Ten ostatni był z kolei centrum hodowli owiec, która kontynuowana była przez miejscowych chłopów po opuszczeniu wsi przez joannitów. Z biegiem lat mieszkańcy zaczęli zmieniać profil hodowli, przechodząc na hodowlę krów.

Klecina, oddalona o około 5 km od centrum Wrocławia, charakteryzowała się zamożnością, a jej prestiż znacznie wzrósł po uruchomieniu cukrowni w 1839 roku. W 1884 roku wprowadzono linię kolejową z Wrocławia przez Kobierzyce do Sobótki, a na obrzeżach Kleciny wybudowano stację kolejową (Wrocław Klecina). Wkrótce potem cukrownia zyskała bocznice kolejowe dla transportu surowców.

Osiedle zaczynało przybierać cechy podmiejskiego osiedla fabrycznego, a w 1905 roku przy obecnej ul. Kościelnej powstał kościół ewangelicki. Mieszkańcy wyznania katolickiego korzystali z małego kościoła św. Trójcy. Po zakończeniu II wojny światowej, w 1946 roku, erygowano tu parafię rzymskokatolicką pod wezwaniem NMP Królowej Polski. Jednak do 1969 roku parafia tę miała wezwanie Eucharystycznego Serca Pana Jezusa.

W czasie II wojny światowej cukrownia stała się miejscem dla obozu pracy przymusowej Polaków. W 1951 roku wieś została przyłączona do granic Wrocławia, co było szóstą z ośmiu zmian granic w XX wieku. W tym okresie przyłączono także inne obszary, w tym Bieńkowice, Brochów, Jagodno, Miłostków/Marzanów, Muchobór Wielki, Oporów, Ołtaszyn, Sołtysowice, Wojnów, Wojszyce, Zakrzów, Zgorzelisko. Podobnie, do granic Wrocławia doprowadzono nową linię tramwajową.

W okresie powojennym osiedle zamieszkiwane było głównie przez pracowników cukrowni, co w połączeniu z nieprzyjemnymi zapachami z zakładu oraz bliskością koszar Armii Radzieckiej, ograniczało atrakcyjność tego regionu. Jednak w latach osiemdziesiątych zaczęto dostrzegać potencjał Kleciny jako atrakcyjnego obszaru pod zabudowę jednorodzinną. Wycofanie wojsk radzieckich z Polski w 1991 roku oraz likwidacja cukrowni w 1997 roku przyczyniły się do wzrostu zainteresowania, co zaowocowało rozwojem zabudowy willowej i domów jednorodzinnych w tym terenie.

Komunikacja

W osiedlu Klecina kluczowym elementem jest sprawna komunikacja, która zapewniana jest przez MPK Wrocław. Oto przegląd dostępnych linii autobusowych:

  • D: Giełdowa (centrum hurtu) – Osiedle Sobieskiego,
  • 107: Krzyki/Klecina (stacja kolejowa) – Plac Solidarności [od 3. września 2023 r. na trasie: Krzyki/Klecina (stacja kolejowa) – Pracze Odrzańskie],
  • 133: C.H. Aleja Bielany/Auchan/R.O.D. Bielany/Połabian/Giełdowa (centrum hurtu) – Brochów,
  • 247: Giełdowa (centrum hurtu) – Polanowice,
  • 319: Kamieńskiego (pętla) – Klecina (stacja kolejowa),
  • 607: Biskupice Podgórne (LG Energy Solution I) – Kwiska/Zajezdnia Obornicka,
  • 933: Krzyki – Zabrodzie.

Warto również wspomnieć o dostępnych liniach tramwajowych:

  • 7: Klecina (Park Kleciński) [pętla za granicą osiedla, za Ślęzą] – Poświętne,
  • 17: Klecina (Park Kleciński) [pętla za granicą osiedla, za Ślęzą] – Sępolno.

Różnorodność linii komunikacyjnych zapewnia mieszkańcom i gościom wygodny dostęp do kluczowych miejsc w mieście oraz ułatwia codzienne poruszanie się po Wrocławiu.

Legenda

W tej malowniczej miejscowości, jaką jest Klecina, znajdował się niegdyś imponujący głaz narzutowy. Zgodnie z miejscową tradycją, diabeł z okolicy góry Ślęży, widząc wspaniałą wieżę kościoła św. Elżbiety, miał poczuć się wyjątkowo zirytowany. W wyniku tego złości, podjął decyzję o zniszczeniu świątyni, próbując zrzucić w jej kierunku wspomniany głaz. Interwencja boskiej mocy zapobiegła jednak tej katastrofie, a głaz zatrzymał się w Klecinie. Na jego powierzchni miały pozostać jedynie widoczne ślady pazurów.

W roku 1740 kamień został poturbowany i rozbity na mniejsze kawałki, które zostały rozproszone po całej okolicy. W 2013 roku, z inicjatywy mieszkańców, rozpoczęły się działania mające na celu zbiórkę funduszy na upamiętnienie 700-lecia istnienia Kleciny. Celem tej zbiórki było nie tylko uświetnienie rocznicy, ale również przypomnienie o legendzie związanej z głazem, poprzez umieszczenie na nowym pomniku – na jednej z jego stron – śladów pazurów.

Uroczystość odsłonięcia pomnika miała miejsce 28 września 2014 roku. Co ciekawe, pomnik nie został poświęcony przez lokalnego proboszcza, a powód jego decyzji wiązał się z kontrowersyjnymi „śladami pazurów diabła”, które stały się częścią tej nietuzinkowej opowieści.

Oceń: Klecina

★★★★★
Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:22