Ulica Rzeźnicza we Wrocławiu

Historia Rzeźniczej sięga czasów, kiedy to jej właściciele, głównie rzemieślnicy zajmujący się rzeźnictwem, prowadzili działalność związaną z ubojem i obróbką mięsa. Oryginalna nazwa, Büttnergasse, znana była od XVI wieku, a po raz pierwszy zarejestrowano ją w dokumentach z 1502 roku. Funkcjonowała także równolegle jako Kuttlergasse, co nawiązywało do Kuttelhof, starej ubojni z XIII wieku, zlokalizowanej nieopodal, tuż nad Odrą, przy zbiegu Rzeźniczej i Łaziennej.

Na mapie z 1562 roku, odcinek południowy ulicy, między Ruską a Mikołaja, oznaczony jest jako Büttnergasse, podczas gdy segment północny zyskał nazwę Fleischergasse, co dokładnie oznacza „Rzeźnicka”. Aż do drugiej połowy XIX wieku, ulica nosiła już nazwę Büttnerstraße, a na północnym odcinku, obejmującym posesje od numeru 15 do 19 oraz 21 i 22 - które obecnie nie istnieją - zlokalizowane były obory i magazyny powiązane z rzeźnią.

Współczesna Ulica Rzeźnicza to miejjsce wielu interesujących obiektów, jak na przykład Wrocławski Teatr Współczesny mieszczący się pod numerem 12, czy też budynek handlowo-usługowy przy ul. Rzeźniczej 32/33 oraz Gmach Towarzystwa Kredytowego pod numerami 28/31. Przy zbiegu z ulicą Nowy Świat zainstalowano rzeźbę pt. „Krzesło”, zaprojektowaną przez Tadeusza Kantora.

Dodatkowo, na parterze pod nr 24-25, w miejscu byłego kantoru wytwórni spirytualiów Gebr. Levy & Comp. in Breslau, wcześniej zwanego ulicą Długą (Lange-Gasse), znajduje się lokum gastronomiczne. Na przestrzeni lat przyjmowało ono różne nazwy, gdzie początkowo funkcjonowała kawiarnia „Melpomena”, a później restauracje „Jadka” i „La Scala”. Z początkiem 2024 roku, lokal zostanie odnowiony jako „La Colonna”.