Ulica Przejście Żelaźnicze, znana również pod niemiecką nazwą Eisenkram, to interesujący fragment Wrocławia. Znajduje się w sercu miasta, na Starym Mieście, w jego wewnętrznej części. Ta malownicza ulica przecina środkową część bloku zabudowy śródrynkowej, a jej niewielka długość wynosząca 114 metrów łączy zachodnią i wschodnią część Rynku, co sprawia, że jest doskonałym punktem orientacyjnym i przejściowym dla odwiedzających.
Przejście Żelaźnicze to miejsce, w którym historia Wrocławia spotyka się z codziennym życiem mieszkańców oraz turystów. Spacerując tą ulicą, można zanurzyć się w atmosferę, która od wieków kształtowała tę część miasta.
Historia
Najstarsza wzmianka dotycząca ulicy Przejście Żelaźnicze we Wrocławiu pochodzi z miejskiej księgi podatkowej z 1403 roku. Historia tej ulicy sięga XIII wieku, gdy w tym miejscu funkcjonowały drewniane kramy, znane jako bogate, które tworzyły nieregularną pierzeję. W tych kramach obracano różnorodne towary, a pomieszczenia w budynkach pełniły funkcje magazynowe.
Po raz pierwszy Kramy Bogate zostały wspomniane w dokumencie wydanym w 1266 roku przez księcia Henryka III. Na drewnianych kramach znajdowały się daszki, które osłaniały kupców przed deszczem. Z biegiem lat, po 1327 roku, drewniane konstrukcje zaczęły być zastępowane nowymi kamienicami, zbudowanymi w technice szachulcowej oraz murowanymi. W kolejnych dziesięcioleciach do parterowych pomieszczeń dobudowywano dodatkowe kondygnacje, głównie w celach mieszkalnych.
Pod koniec XIV wieku wszystkie kramy przekształciły się w murowane, jednak wąskie przejście, w połączeniu z wybudowanymi piętrami, zaczęło stawać się zbyt zaciemnione i mniej atrakcyjne. Z czasem handel ograniczył się wyłącznie do wyrobów żelaznych, co spowodowało nadanie nazwę Kramy Żelazne.
Produkcja i handel wyrobami żelaznymi trwały aż do końca XIX wieku. Po roku 1576 ulica od wschodniej i zachodniej strony została zamknięta przez bramy kamienic, a od zachodu przez budynek Nowego Ratusza.
Po 1945
W wyniku wojennych zawirowań w 1945 roku, wiele budynków usytuowanych po zachodniej stronie Przejścia Żelaźniczego zostało zrujnowanych, co skutkowało ich całkowitym zniszczeniem oraz późniejszą rozbiórką. Oba przejścia, zarówno Garncarskie, jak i Żelaźnicze, przyjęły swoje oficjalne nazwy dopiero 24 marca 1948 roku, co Wiąże się z powojenną reorganizacją przestrzeni miejskiej Wrocławia.
Przypisy
- Harasimowicz 2006 ↓, s. 725.
- Harasimowicz 1997 ↓, s. 225.
- Antkowiak 1997 ↓, s. 350.
- a b c d Antkowiak 1970 ↓, s. 210.
- Czerner 1976 ↓, s. 27.
- ZDiUM ulice 2019 ↓, poz. 4385.
- Słownik języka polskiego PWN
Pozostałe obiekty w kategorii "Ulice i place":
Ulica Pszenna we Wrocławiu | Ulica Rajska we Wrocławiu | Ulica Różana we Wrocławiu | Ulica Rzeźnicza we Wrocławiu | Ulica Sądowa we Wrocławiu | Ulica Stanisława Dubois we Wrocławiu | Ulica Stanisława Leszczyńskiego we Wrocławiu | Ulica Stanisława Małachowskiego we Wrocławiu | Ulica Stawowa we Wrocławiu | Ulica Stefana Czarnieckiego we Wrocławiu | Ulica Wojciecha Bogusławskiego we Wrocławiu | Ulica Prosta we Wrocławiu | Ulica Powstańców Śląskich we Wrocławiu | Ulica Pawła Włodkowica we Wrocławiu | Ulica Parkowa we Wrocławiu | Ulica Ołowiana we Wrocławiu | Ulica Odrzańska we Wrocławiu | Ulica Obornicka we Wrocławiu | Ulica Ofiar Oświęcimskich we Wrocławiu | Ulica Nowa we WrocławiuOceń: Ulica Przejście Żelaźnicze we Wrocławiu