Wrocławski Teatr Współczesny

---

Sceny teatralne

W obiekcie teatru można odnaleźć trzy różne sale widowiskowe, które spełniają różnorodne potrzeby artystyczne oraz eventowe.

Największą z nich jest Duża Scena. To nowoczesne i klimatyzowane wnętrze jest dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych i ma możliwość pomieszczenia 246 widzów. Na górze widowni znajduje się kabina elektroakustyczna, co umożliwia korzystanie z sprzętu do symultanicznego tłumaczenia tekstów. Dodatkowo, sala ta doskonale sprawdza się jako miejscem na różnorodne wydarzenia takie jak sympozja, koncerty, jubileusze czy prezentacje. Z tyłu sceny są garderoby, a także bufet teatralny.

W bezpośrednim sąsiedztwie Dużej Sceny usytuowane jest Foyer. Na parterze znajdują się szatnie, a na pierwszym piętrze, oferującym wspaniały widok na rzekę Odrę, znajduje się Kawiarenka Teatralna oraz przestrzeń, która daje możliwość organizacji konferencji prasowych, wystaw, wernisaży i bankietów.

Drugą salą jest Scena na strychu, zlokalizowana na najwyższym piętrze budynku, pod kopułą, która kiedyś kryła dawny strych. Ta przestrzeń ma zdolność pomieszczenia 100-osobowej publiczności, co czyni ją idealnym miejscem dla intymnych spektakli oraz wydarzeń artystycznych.

Repertuar

Teatr Wrocławski Współczesny postrzega swoją misję jako sposób na mądrowanie się z ważnymi tematami obecnymi w naszej rzeczywistości. Jego nazwa „współczesność” odzwierciedla podejście do teatru jako medium, które umożliwia dyskusję nad zjawiskami kulturalnymi i społecznymi. Od samego początku, scena umiejscowiona przy ul. Rzeźniczej, stała się miejscem przyciągającym wielu wybitnych artystów oraz reżyserów, którzy wprowadzali nowatorskie interpretacje teatralne. Wśród nich znajdują się m.in. Jerzy Jarocki, Józef Szajna, Krzysztof Warlikowski, Jan Klata, Piotr Cieplak, Michał Zadara, Barbara Wysocka, oraz Agnieszka Olsten i Agata Duda-Gracz. Unikalny zamysł artystyczny kontynuowali również dyrektorzy, tacy jak Andrzej Witkowski, Kazimierz Braun, a także Krystyna Meissner.

W 2012 roku na czoło teatru przeszedł reżyser Marek Fiedor, a w latach 2001–2011 Teatr Wrocławski był organizatorem sześciu edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog-Wrocław. W repertuarze od lat 60. dominowały dramaty Tadeusza Różewicza, który uznawany jest za jednego z najważniejszych twórców XX i XXI wieku. Dodatkowo, teatr jest znany z inscenizacji dzieł dwóch mniej znanych, ale także utalentowanych twórców: Helmuta Kajzara oraz Tymoteusza Karpowicza.

W ramach cyklu „Strefy kontaktu” Teatr Wrocławski nawiązuje do ich dziedzictwa, organizując warsztatowe spektakle, performatywne czytania, a także spotkania z teoretykami teatru oraz świadkami historycznych wydarzeń. Strefy te to również okazja do dyskusji, wystaw i pokazów filmowych, które wprowadzają widzów w kontekst nowych premier. Inną istotną linią repertuarową jest projekt „Prosta historia”, który w formie przedstawień, ukazuje losy jednostek w kontekście Wielkiej Historii.

Wrocławski Teatr Współczesny stawia na reżyserów potrafiących zachować dystans do ideologii i modne prądy, otwierając się na różnorodność interpretacyjną oraz niezależną twórczość. Teatr ten jest przestrzenią, w której pokolenia mogą się spotykać, rozmawiać o istotnych tematach, a ich dialog staje się tym bogatszy, im więcej osób oraz pokoleń w nim uczestniczy – zarówno na scenie, jak i wśród widowni.

Historia

Historia Wrocławskiego Teatru Współczesnego sięga lat 1947/1948, kiedy to po raz pierwszy rozpoczęto działalność artystyczną. Teatr ten przez pewien czas funkcjonował pod różnymi nazwami, takimi jak Teatr Młodego Widza w 1950 roku oraz Teatr Rozmaitości w 1957 roku. 12 sierpnia 1967 roku nastąpiła oficjalna zmiana nazwy na Teatr Współczesny, a patronem teatru został Edmund Wierciński. W tym okresie na mocy decyzji ówczesnego dyrektora, Andrzeja Witkowskiego, teatr zaczął zyskiwać na znaczeniu, podnosząc jednocześnie poziom swoich produkcji artystycznych.

W 1975 roku na stanowisko dyrektora naczelnym i artystycznego wybrano Kazimierza Brauna, który przyniósł ze sobą nową jakość. Jego pierwsza reżyseria sztuki „Białe małżeństwo” autorstwa Tadeusza Różewicza okazała się niezwykle udana, co zaowocowało ponad 600 przedstawieniami tej sztuki. Braun dalej rozwijał teatr, umacniając jego pozycję jako jednego z najlepszych w Polsce, prezentując osiągnięcia za granicą. Niestety, z powodu konfliktów z władzami komunistycznymi został on odwołany, co jednocześnie spowodowało odejście wielu aktorów.

Kolejni dyrektorzy kontynuowali wysoki poziom artystyczny, wystawiając znane dzieła, takie jak „Sztukmistrz z Lublina” Singera w reżyserii Jana Szurmieja, „Samobójcę” Erdmana w reżyserii Jerzego Jarockiego, a także nagradzaną „Historyję o chwalebnym zmartwychwstaniu Pańskim” Mikołaja z Wilkowiecka pod reżyserią Piotra Cieplaka. Oprócz tego na scenie zagościły utwory Czechowa, m.in. „Wiśniowy sad” w inscenizacji Andro Enukidze.

W 1995 roku teatr uzyskał status teatru miejskiego, przyjmując oficjalną nazwę Wrocławski Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego. W 1999 roku nową Dyrektor Naczelną i Artystyczną została Krystyna Meissner. To w tym teatrze powstały słynne spektakle autorstwa Krzysztofa Warlikowskiego, takie jak „Oczyszczeni” oraz „Dybuk”, a także seria przedstawień Jana Klaty z „Transferem!”. Od 2001 roku w teatrze odbywa się co dwa lata jeden z największych międzynarodowych festiwali teatralnych w Polsce: MFT DIALOG-WROCŁAW.

Od jesieni 2012 roku festiwal organizowany jest poza teatrem, pod patronatem Europejskiej Stolicy Kultury 2016. W tym samym roku, 1 września, dyrektorem naczelnym oraz artystycznym WTW został reżyser i wykładowca PWSTiF w Łodzi Marek Fiedor. Na scenę powróciły dzieła Helmuta Kajzara oraz Tymoteusza Karpowicza, zrealizowane jako spektakle, takie jak „Paternoster” oraz „Niewidzialny chłopiec”. W teatrze organizowane są także jednorazowe wydarzenia, jak słuchowisko „Dźwiękowy zapis doliny” oraz sceniczne zdarzenia oparte na poemacie „Odwrócone światło”. Współpraca zarówno z młodymi, jak i doświadczonymi reżyserami, takimi jak Ewelina Marciniak, Weronika Szczawińska, Agnieszka Olsten, Katarzyna Szyngiera, Natalia Sołtysik, Jacek Bała, Paweł Passini oraz Tomasz Hynek, sprawia, że teatr pozostaje w czołówce polskiej kultury teatralnej.

Aktorzy

W skład zespołu aktorskiego Wrocławskiego Teatru Współczesnego wchodzą utalentowani artyści, którzy swoją grą podbijają serca widzów. Oto lista członków tego wyjątkowego zespołu:

• Mariusz Bąkowski,
• Anna Błaut,
• Krzysztof Boczkowski,
• Rafał Cieluch,
• Zina Kerste,
• Anna Kieca,
• Maciej Kowalczyk,
• Przemysław Kozłowski,
• Ewa Niemotko,
• Ewelina Paszke-Lowitzsch,
• Miłosz Pietruski,
• Dominika Probachta,
• Beata Rakowska,
• Tadeusz Ratuszniak,
• Dominik Smaruj,
• Jolanta Solarz-Szwed,
• Magdalena Taranta,
• Tomasz Taranta,
• Maciej Tomaszewski,
• Lina Wosik,
• Krzysztof Zych.

Nagrody

W latach 2000–2006 Wrocławski Teatr Współczesny zdobył liczne prestiżowe nagrody i wyróżnienia.

W roku 2006, 27 marca, z okazji 45. Międzynarodowego Dnia Teatru, miało miejsce uroczyste wręczenie Nagród Marszałka Województwa Dolnośląskiego. Tego dnia spektakl Nakręcana pomarańcza, w reżyserii Jana Klaty, cieszył się zasłużonym tytułem “Najlepszego Spektaklu Roku 2005”.

W roku 2004, Danuta Stenka, utalentowana aktorka, otrzymała Paszport „Polityki” w dziedzinie teatru za swoją niezapomnianą rolę Wdowy Bradshaw w sztuce Zwycięstwo Howarda Bakera. Warto dodać, że za tę rolę przyznano jej także Nagrodę Publiczności dla najlepszej aktorki podczas 10. Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi.

Następny rok, 2003, przyniósł sukces spektaklowi Zwycięstwo Barkera, który pod reżyserią Heleny Kaut-Howson zdobył Grand Prix na 2. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy. W tej edycji również Bogusław Kierc został uhonorowany nagrodą Kapituły Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru za najlepszą rolę męską w sezonie 2002/2003 za jego występ jako Głodomor w Odejściu GłodomoraRóżewicza.

Kolejnym wyróżnieniem był sukces Krzysztofa Warlikowskiego, który za reżyserię Oczyszczonych Sarah Kane zdobył Laur Konrada, a także główną nagrodę na VI Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje” w Katowicach. Dodatkowo, przyznano mu Nagrodę Francuskiego Związku Krytyków Teatralnych za najwybitniejsze przedstawienie obcojęzyczne w sezonie 2002/2003 we Francji.

W roku 2002 uhonorowano Międzynarodowy Festiwal Teatralny Dialog – Wrocław nagrodą „Dolnośląski Brylant Roku 2001”.

Z kolei w roku 2000, prestiżowa nagroda honorowa w postaci statuetki Aleksandra Fredry trafiła do spektaklu RzeźniaSławomira Mrożka, który zyskał uznanie jako najciekawsze wydarzenie teatralne, a jego reżyserię podjął Grzegorz Wiśniewski.

---

Oceń: Wrocławski Teatr Współczesny

---