Ulica Mennicza we Wrocławiu

W przeszłości fragment Menniczej od Wierzbowej do Widok był oddzielony od pozostałej części ulicy, która biegła dalej do Świdnickiej. Część ta, zwana Wanzergässel, była ozdobiona dodatkowym przymiotnikiem „zewnętrzny”, co odnosiło się do fragmentu między Świdnicką a współczesną Menniczą numer 4. Z kolei północna strona tej ulicy graniczyła z ogrodami, które przylegały do posesji wzdłuż ulicy Słodowej (niem. Hummereistraße), istniejącej niegdyś w okolicy. Wzdłuż tej linii, stanowiącej część wewnętrznej obwodnicy miasta, dominowały drewniane budynki gospodarcze, w tym słodownie, co przyczyniło się do późniejszej nazwy ulicy Słodowej.

W rejonie skrzyżowania Große Groschengasse (dzisiejsza ul. Widok) oraz Kleine Groschengasse (Mennicza) w czasie epidemii dżumy w 1525 roku, nadano nazwę Sieh dich für!, co oznacza „Uważaj!”. Ta historia szokująca z przeszłości osnuwa całą ulicę legendą. W średniowieczu wybudowano tu również Słodownię Pańską (Herren Malzhof), którą w 1565 roku przekształcono. Miasto nabyło ten obiekt od hrabiego Hieronima Rozdrażewskiego, a jego produkcja słodu trwała do 1904 roku. Choć budynek przetrwał oblężenie Festung Breslau, niestety spalił się w 1970 roku, a wiele z jego części zostało zniszczonych. Mimo tego, obie ściany szczytowe oraz fragment ścian zewnętrznych przetrwały.

Po zamknięciu działalności Słodowni w 1904 roku budynek przez długi czas był ruiny zarządzanej jedynie przez stemple. Miasto początkowo planowało umieścić tam Konserwatora Zabytków, jednak brak funduszy spowodował, że w 2003 roku projekt został zarzucony. W 2005 roku miejsce to wystawiono na sprzedaż, a w 2007 roku rozpoczęto prace budowlane, które zakończono w 2009 roku. Obecnie w odrestaurowanym budynku mieści się hotel butikowy „The Granary”.

Na południowej pierzei ulicy Menniczej, na obszarze oznaczonym numerami 12-15, widoczne są zabudowania Łaźni Miejskiej, które powstały w 1897 roku. Warto również wspomnieć o kwadracie ulic Menniczej, Wierzbowej (Weidenstraße), Teatralnej (Zwinger Str.) oraz Strażackiej (Wehner Str.), w przeszłości zajmowanych przez koszary Wehnera. Wehner-Kaserne, wybudowane w 1765 roku, zyskały na znaczeniu jako główna remiza straży pożarnej. Ostatecznie ich ruiny zostały zniszczone w 1960 roku, a na ich miejscu stoi obecnie remiza strażacka, która wciąż działa jako Jednostka Ratowniczo-Gaśnicza nr 1.