Kamienica Pod Złotym Gronem we Wrocławiu


Kamienica Pod Złotym Gronem to malownicza i historyczna kamienica narożna, znajdująca się na wrocławskim Rynku. Ten wyjątkowy obiekt stanowi część wschodniej pierzei, usytuowanej na końcu ulicy Sukiennice, co czyni go doskonałym punktem orientacyjnym dla turystów oraz mieszkańców.

Kamienica, będąca symbolem architektonicznej tradycji Wrocławia, przyciąga wzrok nie tylko swoją lokalizacją, ale także bogatą historią, co stanowi doskonały temat dla miłośników zabytków oraz kultury regionalnej.

Historia kamienicy

Historia kamienicy Pod Złotym Gronem w Wrocławiu sięga XIII wieku, kiedy to wschodnia część sukiennic została zabudowana drewnianymi komorami. Te proste konstrukcje były jednoprzestrzenne i nie miały podpiwniczenia. Z biegiem lat te drewniane ściany zaczęły być zastępowane przez murowane, a pod komorami tworzono piwnice, które przykrywano kopułowymi sklepieniami.

W XVI wieku powstał pierwszy w pełni murowany budynek, który zyskał na znaczeniu. W 1515 roku w lokalu przy ulicy Sukiennice 15 uruchomiono urząd celny, a dotychczasowa krajalnia została przeniesiona do innej kamienicy, znanej jako Kamienica Pod Błogosławionym Jakubem. W początkowej fazie XVI wieku sukiennice przeszły znaczącą przebudowę, a w 1549 roku wymieniono ich dach. Kamienice przybrały formę z dwóch pięter oraz poddaszy, które miały dwie kondygnacje.

Wschodnia część Sukiennic, gdzie znajduje się obecnie kamienica Pod Złotym Gronem, została zakończona dwoma ostrołucznymi bramami, które zwieńczono krenelażem; w 1574 roku ich elewacje wzbogacono dekoracją malarską. W 1821 roku sukiennice zostały niestety rozebrane, a pozostałe kamienice przeszły przebudowę w stylu późnoklasycystycznym, według projektu Langhansa lub jego zespołu.

Po 1945

W trakcie działań wojennych w 1945 roku kamienica Pod Złotym Gronem nie doznała poważnych uszkodzeń. Utrzymana została w swojej pierwotnej formie, nie zmieniając się od czasów przedwojennych. Budynek zachowuje charakterystyczne trzy kondygnacje, a jego bryła jest zróżnicowana w zależności od strony: od wschodu jest trzyosiowy, od południa dwuosiowy, a od ulicy Sukiennice pięcioosiowy.

W części parterowej elewacja jest boniowana, co dodaje jej estetyki. W każdej osi umieszczone jest wysokie okno, które wieńczy boniowany łuk, podkreślający detale architektoniczne. Dodatkowo, w południowej osi zewnętrznej znajduje się główne wejście do budynku. Przez wiele lat, miejsce to pełniło rolę siedziby Muzeum Miejskiego.

Co więcej, na elewacji wschodniej, tuż nad parterowym oknem, widnieje głowa św. Jana Chrzciciela umieszczona na misie, dodająca wyjątkowego charakteru tej architekturze. Na elewacji południowej można dostrzec herb Wrocławia, natomiast strona północna zaskakuje rzeźbą grona, co bezpośrednio nawiązuje do nazwy kamienicy.

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r.
  2. Markowska 2013, s. 32.
  3. Harasimowicz 2006, s. 850-851.
  4. Czerner 1976, s. 28.
  5. Słownik języka polskiego PWN.
  6. Zdjęcia kamienicy na fotopolska.eu.

Oceń: Kamienica Pod Złotym Gronem we Wrocławiu

Średnia ocena:4.74 Liczba ocen:14