Kamienica przy Placu Uniwersyteckim 7 we Wrocławiu

---

Historia

W okresie średniowiecza na obszarze działek 7-10 istniały drewniane struktury budowlane, które charakteryzowały się konstrukcją plecionkową lub szkieletową. Z czasem, w późnym średniowieczu, zaczęły pojawiać się pierwsze murowane budowle, chociaż po tylnej stronie działek wciąż można było spotkać drewniane oficyny. Obecnie znana sześciokondygnacyjna kamienica kalenicowa została zbudowana na miejscu jednopiętrowego drewnianego obiektu. Prace budowlane miały miejsce przed 1870 rokiem lub, jak sugeruje Zabłocka-Kos, w 1887 roku. Styl budynku można określić jako neomanierystyczny oraz neorenesansowy, a jego architektura została zaprojektowana przez W. Tilgnera.

Kamienica wyróżnia się sześcioosiową elewacją, a wszerz dwóch centralnych osi znajduje się wykusz trzykondygnacyjny, na który składają się okna na każdej z kondygnacji. Całą bryłę obiektu zwieńcza wydatny gzyms. Charakteryzująca się znacznymi rozmiarami kamienica zdecydowanie wyróżnia się na tle sąsiednich budowli, co wskazuje na jej wysoką klasę jako czynszowej, oferującej luksusowe mieszkania. Historycznie, mieszkańcami tej kamienicy byli zamożni kupcy.

Po 1945

W trakcie działań wojennych w 1945 roku kamienica nie doświadczyła poważnych uszkodzeń. Następnie, w okresie od marca 2017 do czerwca 2018 roku, budynek przeszedł kompleksową rewitalizację, która kosztowała ponad 3 mln 200 tys. zł. Wykonawcą tych prac było Przedsiębiorstwo Budowlane Sawrem s.c. Danuta Sawińska oraz Tomasz Sawiński.

---

Oceń: Kamienica przy Placu Uniwersyteckim 7 we Wrocławiu

---