Kamienica przy placu biskupa Nankiera 2 we Wrocławiu

---

Historia

Pierwsza konstrukcja na działce nr 2 powstała w renesansie, zachowując fragmenty stropów z polichromowanymi dekoracjami. Przed rokiem 1740 budynek przeszedł znaczącą przebudowę, która nadała mu barokowy charakter. W tamtym okresie kamienica miała trzy kondygnacje, z dwiema kondygnacjami na szczycie, zakończonymi odcinkowym tympanonem oraz zdobionymi zdwojonymi pilastrami. Dolna część szczytu była podzielona na trzy osie, natomiast wyższa na dwie osie. Charakterystycznym elementem wykończenia były wazony umieszczone na szczycie oraz po jego obu stronach.

Fasada budynku składała się z trzech osi i była boniowana na narożach, z gzymsami międzykondygnacyjnymi. Nad oknami pierwszego piętra umieszczono naczółki w formie trójkątnych tympanonów. Wnętrze budynku miało układ dwutraktowy. W oficynie bocznej znajdowały się zabiegowe schody z trzema biegami, a na parterze umieszczono sklepienia krzyżowe.

Podczas XIX wieku budynek przeszedł gruntowną modernizację fasady. W 1868 roku zlikwidowano oryginalne sklepienia. Natomiast w 1882 roku budynek został podniesiony o jedną kondygnację, co nadało mu neorenesansowy wygląd. W ramach tej przebudowy zburzono część szczytu i pokryto budynek płaskim dachem. Na pierwszym piętrze, po obu stronach środkowego okna, umieszczono reliefowe plakiety figuralne przedstawiające postaci kobiety oraz mężczyzny w strojach antycznych.

W latach 1979–1982 przekształcono rozkład pomieszczeń, a w 2014 roku przeprowadzono renowację elewacji, m.in. odnawiając witryny z końca XIX wieku. Na kartuszu nad skrajnymi oknami trzeciej kondygnacji umieszczono powiązane inicjały „H” i „F”, które mogą być związane z nazwiskiem właściciela kamienicy, kupca Heinze F.

Kamienica nr 2 została także połączona z kamienicą nr 3, co dodaje jej jeszcze więcej historycznego znaczenia.

---

Oceń: Kamienica przy placu biskupa Nankiera 2 we Wrocławiu

---