Ulica Krakowska we Wrocławiu

Pod względem geograficznym, ulica Krakowska zaczyna się przy Moście Rakowieckim, w miejscu, gdzie ul. gen. Romualda Traugutta łączy się z ul. Tadeusza Kościuszki. Natomiast kończy swój bieg przy skrzyżowaniu z ul. Karwińską, płynnie przechodząc w ul. Opolską. Historię tej drogi można odnaleźć w dawnych szlakach, stanowiących fragment szosy Oławskiej (niem. Ohlauer Chaussee), ciągnącej się od Czerwonego Mostu do Czerwonej Karczmy.

W przeszłości teren ul. Krakowskiej był częścią majątku biskupiego. Jego użytkowanie zaczęło się zmieniać od połowy XIX wieku, kiedy to w latach 1856–1858 w okolicy zaczęto tworzyć cmentarze ewangelickie, a także pojawiła się zabudowa przemysłowa związana z bliskością linii Kolei Górnośląskiej. W jego granicach powstały takie obiekty jak browar Haasego, a także różne instytucje publiczne, w tym komenda straży pożarnej oraz zajezdnia tramwajowa. Ulica uzyskała status drogi miejskiej w 1904 roku, a w 1928 roku została wydłużona aż do ul. Rybnickiej.

Współczesny charakter zabudowy ul. Krakowskiej jest odzwierciedleniem jej przedwojennej historii, ponieważ dominują tu obiekty handlowo-produkcyjne. Na całej jej długości biegnie dwutorowa linia tramwajowa, co czyni ją istotnym węzłem komunikacyjnym.

Dodatkowo, od węzła z obwodnicą śródmiejską (al. Armii Krajowej) do skrzyżowania z ulicą Karwińską, ulica Krakowska jest częścią drogi krajowej nr 94. Przed reformą sieci drogowej w 2000 roku, stanowiła fragment drogi krajowej nr 456, a na przestrzeni lat, szczególnie w czasach Polski Ludowej, biegła śladem drogi państwowej nr 34.