Kamienica Pod Złotą Kotwicą na pl. Solnym we Wrocławiu

---

Historia i architektura kamienicy

Kamienica Pod Złotą Kotwicą we Wrocławiu ma bogatą historię, sięgającą średniowiecza i przeszła liczne modernizacje, z których najważniejsza miała miejsce w pierwszej tercji XVIII wieku, kiedy to nadano jej charakterystyczne barokowe formy. Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Czechowicza, datę tej modernizacji można określić na około 1700 rok.

Budynek charakteryzuje się trzema kondygnacjami i pięcioma osiami, przy czym drugie i trzecie piętro zostały wyróżnione stylowym szczytem, który miał dwie kondygnacje oraz dwie osie, otoczony pięknymi, wolutowymi spływami. W górnej części znajdował się szczyt w formie aediculi, przyozdobiony trójkątnym tympanonem, który spoczywał na dwóch pilastrach w stylu toskańskim. Na osi elewacji usytuowany był portal wejściowy, a po jego bokach zlokalizowane były prostokątne okna wystawowe.

W drugiej połowie XIX wieku dokonano kolejnej przebudowy kamienicy, nadając jej klasycystyczne formy, które zastąpiły wcześniejsze barokowe zdobienia. W wyniku tych zmian zlikwidowano oryginalny szczyt, a w jego miejsce stworzono nową kondygnację, przykrytą spłaszczonym dachem kalenicowym. Parter budynku został zmodernizowany pod koniec lat 70. XIX wieku, kiedy to wkomponowano witrynę z oknami międzypiętra, znaną jako witryna szafkowa, która zajmowała całą szerokość kondygnacji. Witryna ta składała się z dużych okien wystawowych oraz dwóch lekko cofniętych drzwi, prowadzących do sklepu oraz samego budynku.

Powyżej okien oraz drzwi umieszczono specjalne okna doświetlające, a pomiędzy nimi zainstalowano smukłe, kanelowane pilastry, których klasyczne kapitele wznosiły ramy umieszczone nad oknami doświetlającymi. Po obu stronach tej ramy widniał numer budynku. Na koniec XIX wieku w kamienicy mieścił się sklep niemieckiego kupca żydowskiego pochodzenia, Marcusa Kantera, oferujący galanterię oraz różnego rodzaju artykuły, które były przydatne w codziennym życiu.

Po 1945 roku

W wyniku działań wojennych budynek został zniszczony, co było początkiem jego historii po 1945 roku. W latach 1955–1958 przeprowadzono jego odbudowę, w której brały również udział inne kamienice zachodniej pierzei.

Projekt odrestaurowania wykonał Emil Kaliski, a po nim Karol Ferdynand Skomorowski. W procesie odbudowy kamienicy nr 8, jak również sąsiednich kamienic nr 6 i 7, wykorzystano ikonograficzne materiały z połowy XVIII wieku oraz różnorodne materiały historyczne. Dzięki temu udało się nadać nowego charakteru tym renesansowym budynkom, szczególnie skrajnym w zachodniej pierzei.

Warto zauważyć, że przywrócenie większej liczby kamienic niż było to w rzeczywistości przed rokiem 1945, wprowadziło pewne trudności w numeracji budynków, co stanowi ciekawe wyzwanie w kontekście historii architektury Wrocławia.

---

Oceń: Kamienica Pod Złotą Kotwicą na pl. Solnym we Wrocławiu

---