Kamienica Pod Złotym Wieńcem we Wrocławiu


Kamienica Pod Złotym Wieńcem to cenny zabytek architektury mieszczańskiej, który znajduje się w sercu Wrocławia, przy ulicy Kazimierza Wielkiego. To wyjątkowe miejsce przyciąga turystów oraz miłośników historii, oferując niezwykły wgląd w minione czasy.

Jej architektura oraz bogata historia sprawiają, że staje się ona jednym z punktów obowiązkowych dla osób odwiedzających Wrocław. Warto przyjrzeć się detalom, które odzwierciedlają lokalne tradycje oraz wpływy różnych epok, które kształtowały to miasto.

Historia posesji i kamienicy

Kamienica Pod Złotym Wieńcem we Wrocławiu jest jedną z niewielu zachowanych budowli, które niegdyś tworzyły charakterystyczny krajobraz ulicy Złote Koło. Zachowała się jako świadek burzliwej historii tej okolicy. Jej przeszłość sięga czasów, gdy w latach 70. XX wieku ulica ta prezentowała się całkowicie inaczej.

W wyniku zniszczeń wojennych z 1945 roku, znaczna część tej zabudowy została zdewastowana. Ostatecznie w 1975 roku, podczas budowy nowej obwodnicy Starego Miasta, znanej jako Trasa W-Z, wiele z pozostałych kamienic przypisanych do ul. Złote Koło zniknęło. Główne założenie architektoniczne dzielnicy opierało się na wąskich szczytowych kamienicach, które przez dziesięciolecia były domem dla różnorodnych społeczności.

Od XVII wieku większość mieszkańców tej kamienicy stanowiła ludność żydowska, która wykreowała w tym miejscu bogaty kulturowy kontekst. Obecnie ocalałe obiekty zostały zintegrowane w nową zabudowę i znajdują się pod adresami od 9 do 17 przy ul. Kazimierza Wielkiego.

W latach 20. XX wieku, kamienica ta stała się również ważnym punktem gastronomicznym, gdyż mieściła restaurację Fleischmanna, która przyciągała mieszkańców i turystów. To miejsce nie tylko dzieliło historię z otaczającą infrastrukturą, lecz także stało się znaczącym elementem lokalnej kultury.

Opis architektoniczny

Kamienica Pod Złotym Wieńcem to najstarsza, która wciąż istnieje w całym kompleksie budynków. Oferuje ona niezwykły przykład architektury, będąc pierwotnie konstrukcją o trzech osiach i trzech traktach, z trzema kondygnacjami. Po dokonanych zmianach, architektura wzbogaciła się o czwartą kondygnację, co istotnie wpłynęło na jej wygląd.

W tej kamienicy zachował się też dwukondygnacyjny renesansowy szczyt, który datuje się na wczesny okres XVII wieku. Jego wyjątkowe detale oraz forma dodają jej stylowego charakteru, podkreślając historyczny kontekst budowli.

W roku 1675, elewacja kamienicy przeszła istotną przemianę, kiedy to nadano jej barokowe formy, co znacząco zmieniło jej pierwotny styl. Warto zauważyć, że pod centralnym oknem na pierwszej kondygnacji znajduje się wieniec, który pełni rolę godła domu, symbolizując jego dawną rangę oraz znaczenie w miejskim krajobrazie.

Po 1945 roku

W latach 1972–1977 kamienica przeszła gruntowny remont, który był zrealizowany z myślą o wrocławskich Cechach Rzemieślniczych. W ramach tego przedsięwzięcia dodano dodatkową kondygnację, a jednocześnie obniżono o jeden poziom szczyt budynku. Całkowicie przebudowano również wnętrze, aby mogło spełniać wymagania nowego najemcy.

Za projekt przebudowy odpowiadał T. Lipiński, który zadbał o to, aby zmiany były zgodne z funkcją użytkową kamienicy i jednocześnie szanowały jej historyczny charakter.

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r.
  2. Małachowicz 1985, s. 223.
  3. a b c Harasimowicz 1998, s. 53.
  4. Zdjęcie kamienicy nr 11.

Oceń: Kamienica Pod Złotym Wieńcem we Wrocławiu

Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:23