Kamienica przy pl. Solnym 15 we Wrocławiu

---

Historia i architektura kamienicy

Kamienica zlokalizowana przy pl. Solnym 15 w Wrocławiu z bogatą historią oraz interesującą architekturą, zapisana została już w XIV wieku. Początkowo, działka o numerze 15 miała 40 łokci szerokości, stanowiąc własność Piotra Stengila, który był rajcem, ławnikiem oraz posiadaczem ziemskim. W połowie XVI wieku zdecydowano się na wzniesienie nowej kamienicy murowanej.

Wedle grafiki autorstwa Friedricha Wernera, budowla wyróżniała się trzykondygnacyjną i trzyosiową formą, a jej szczyt miał dwie kondygnacje. W osi wschodniej umiejscowiony był portal wejściowy, datowany na przełom XVI i XVII wieku. Portal ten, o łukowym kształcie, był ozdobiony węgarami dekorowanymi zdwojonymi pilastrami, które charakteryzowały się prostymi, profilowanymi głowicami.

Na archiwolcie portalu widniał ornament w formie motywów fali, natomiast w przyłuczach ulokowane były diamentowe bonie. W osi węgarów znajdowały się spływy wolutowe, które podtrzymywały belkowanie. Na szczycie portalu umieszczono trójkątny naczółek, w którego polu znalazł się ornament okuciowy, zdobiony lwimi głowami i puttami. Na centralnym miejscu widniał kartusz z herbem, który prawdopodobnie należał do rodziny von Eben und Brunn. Dodatkowo, w dolnej części, po prawej stronie portalu, umieszczone było okienko piwniczne w kamiennej opasce.

Warto zaznaczyć, że wizerunek tego portalu uwiecznił Heinrich Mützel w 1825 roku. Przechodząc do XX wieku, można zauważyć, że w latach 20. XIX stulecia kamienica przeszła znaczną przebudowę, w wyniku której dodano jedną kondygnację. Następne zmiany miały miejsce w drugiej połowie XIX wieku, przed rokiem 1893. Zlikwidowano wówczas dwukondygnacyjny szczyt, a w jego miejsce powstała piąta kondygnacja, a dach pokryto płaskim poszyciem.

Obecnie, kamienica zachwyca formą o charakterze historyzująco-eklektycznym i składa się z czterech osi okiennych.

---

Oceń: Kamienica przy pl. Solnym 15 we Wrocławiu

---