Most św. Macieja

Historia mostu sięga czasów, gdy w tym miejscu istniały drewniane konstrukcje. Pierwszy most został wzniesiony na potrzeby młynów wodnych, z których pierwszy, młyn św. Macieja, został udokumentowany już w roku 1254. Na przestrzeni lat powstały także inne młyny oraz, w 1539 roku, nowy wodociąg. W 1880 roku zbudowano kolejny most, a znacząca konstrukcja żelazna powstała w latach 1905-1907. Most przeszedł modernizację w 1967 roku, a następnie gruntowny remont w 2007 roku, kiedy to także wymieniono przylegające nabrzeża rzeki. W miejscu zlikwidowanych młynów, w dawnych rynnach roboczych, znajdowało się przęsło jednego z trzech Jazu św. Macieja, które wchodziło w skład Piaskowego Stopnia Wodnego. Zmiany w poziomie wody na Mieszczańskim Stopniu Wodnym, przeprowadzone w 1959 roku, skutkowały demontażem kozłów, pozostawiając jedynie most oraz umocnione brzegi rzeki.

Północny przyczółek mostu znajduje się na wyspie Tamka, na prawym brzegu kanału, z kolei południowy leży przy Starym Mieście, na lewym brzegu. Ulica, która prowadzi przez most, łączy się z ulicą Grodzką oraz ulicą Szewską, która biegnie z południa na północ. Chociaż w latach 30. XX wieku planowano nową trasę, prowadzącą z ulicy Szewskiej przez Most św. Macieja do wysp Śródmiejskiego Węzła Wodnego, plany te nigdy nie doczekały się realizacji. Ulica prowadząca przez most nie ma odrębnej nazwy; przyjęto nazwę wyspy, czyli Tamka, co jest zgodne z adresacją dwóch budynków położonych na wyspie.

Długość mostu wynosi 15,75 m, a jego szerokość 7,5 m, co składa się na jezdnię o szerokości 3,5 m oraz dwa chodniki, każdy o szerokości 2 m. Most został zaprojektowany jako stalowy, w technologii połączeń spawanych, w formie belki swobodnie podpartej o jednym przęśle. Elementy nośne to trzy dźwigary główne – blachownice o zmiennej sztywności. Dźwigary wspierają przekroje poprzeczne w postaci belek dwuteowych umieszczonych w połowie rozpiętości mostu oraz na jego skrajach. Nawierzchnia jezdni została wykonana z kostki granitowej, a rozpiętość mostu w miejscu łożysk wynosi 15,15 m, podczas gdy w świetle kanału, tzn. pomiędzy ścianami przyczółków, jest to 14,65 m. Konstrukcja mostu opiera się na przyczółkach betonowych z okładziną kamienną, przy użyciu płaskich łożysk i betonowej ławy podłożyskowej. Balustrady zostały zrealizowane z płaskowników, a pochwyt użyto z ceownika, podczas gdy przyczółki zakończono kamiennymi balustradami z piaskowca oraz granitowymi nakrywami ozdobionymi neogotyckim ornamentem. Na przyczółkach mostu znajdują się również małe tarasy widokowe, które oferują malownicze widoki na otaczający pejzaż.