Mosty Uniwersyteckie we Wrocławiu stanowią istotny element krajobrazu miejskiego, łącząc brzegi rzeki Odry. Zespół tych dwóch mostów jest zlokalizowany nad odnogami Odry – Odrą Południową oraz Odrą Północną, w bezpośrednim sąsiedztwie Uniwersytetu Wrocławskiego, co stanowi źródło ich nazwy. Mosty te nazywane są także w języku niemieckim, w czasach przed 1945 rokiem, jako Universitäts Brücke.
Południowy most Uniwersytecki posiada swój przyczółek ulokowany na naprzeciwko głównego wejścia do Uniwersytetu, które łączy ulicę Grodzką z placem Uniwersyteckim oraz ulicą Kuźniczą. Natomiast północny przyczółek znajduje się na wschodnim cyplu Kępy Mieszczańskiej. W obrębie tego samego cypla, w osi mostu południowego, usytuowany jest także przyczółek mostu północnego, który swój drugi koniec ma oparty o węzeł drogowy na rogu ulicy Strażniczej, Cybulskiego oraz Drobnera. Przez mosty Uniwersyteckie przebiega dwukierunkowa jezdnia, na której umiejscowiona jest dwutorowa linia tramwajowa.
Historia mostów w tym rejonie sięga XIII wieku, a pierwsze wzmianki wskazują na obecność przeprawy w okolicy w roku 1397, kiedy to odniesiono się do Pons Viadri, mostu Odrzańskiego, który zawdzięczał swoją nazwę Bramie Odrzańskiej. Jest to miejsce, w którym ulica o tej samej nazwie się kończyła, natomiast most swoje początki miał w bliskim sąsiedztwie tej bramy. Warto zaznaczyć, że przebieg tego mostu różnił się od dzisiejszych mostów Uniwersyteckich – choć północny przyczółek znajdował się w tej samej lokalizacji, jego południowy koniec był zlokalizowany bardziej na zachód, w okolicy dzisiejszej ulicy Więziennej.
W ciągu wieków most Odrzański był zgodnie z naturalnymi warunkami wielokrotnie niszczony przez powodzie, a jego konstrukcja była szereg razy odbudowywana oraz modyfikowana. Wśród tych zmian był również dodany poprzeczny pomost, łączący most z Kępą Mieszczańską. Z biegiem czasu zmieniała się także jego nazwa, będąc znanym najpierw jako „Środkowy”, a potem „Długi”.
W latach 1867–1869 na zlecenie miasta, pod czujnym okiem radcy budowlanego Alexandra Kaumanna, zbudowano nowe stalowe mosty o kratowej strukturze, wspartych na solidnych kamiennych fundamentach. Te mosty stały się przodkami obecnych konstrukcji. W ramach modernizacji w latach 1933–1934, dziewiętnastowieczne mosty zostały rozebrane, a nowe, dwukrotnie szersze, zbudowane na ich fundamentach. W trakcie przebudowy w sąsiedztwie powstał tymczasowy drewniany most dla ruchu tramwajowego oraz pieszych.
Nowe mosty Uniwersyteckie zostały poważnie uszkodzone w wyniku działań wojennych podczas oblężenia Festung Breslau w 1945 roku, a ich naprawa umożliwiła ich ponowne udostępnienie dla ruchu dopiero w 1947 roku. W 1992 roku przeprowadzono generalny remont konstrukcji, a w trakcie powodzi tysiąclecia w 1997 mosty nie ucierpiały, co oraz fakt ich rozległej modernizacji w 2016 roku, potwierdza ich solidność oraz znaczenie w infrastrukturze Wrocławia.
Pozostałe obiekty w kategorii "Mosty i wiadukty":
Mosty Warszawskie | Estakada kolejowa we Wrocławiu | Kładka Barani Skok | Kładka w ulicy Szybkiej | Kładka Radiowej Trójki | Kładka Słodowa | Kładka Żabia | Kładki nad ulicą Zygmunta Wróblewskiego | Most Dmowskiego | Most Grunwaldzki we Wrocławiu | Most Zwierzyniecki we Wrocławiu | Most św. Macieja | Most Rakowiecki | Most Milenijny | Most Kleciński | Most Bartoszowicki | Mostek Czarownic | Kładka Żernicka | Kładka Piaskowa | Kładka LeśnickaOceń: Mosty Uniwersyteckie