Most Kleciński

Pierwsza wersja mostu została zbudowana w średniowieczu, pełniąc ważną rolę jako główna trasa prowadząca do Świdnicy. W 1906 roku drewniana konstrukcja została zastąpiona nowoczesnym jednoprzęsłowym mostem stalowym, z charakterystycznymi dźwigarami kratowymi oraz górnym pasem o parabolicznym kształcie. W 1936 roku, gdy w Wrocławiu zmodernizowano układ drogowy, wprowadzono nową trasę świdnicką wzdłuż ulicy Karkonoskiej i mostu Partynickiego, co spowodowało spadek znaczenia Klecińskiego mostu jako kluczowej przeprawy tranzytowej.

W 1945 roku, w trakcie oblężenia Festung Breslau, most ten przetrwał dramatyczne wydarzenia, co sprawiło, że stał się on świadkiem historii miasta. W 1951 roku, po włączeniu dzielnicy Klecinę do Wrocławia, pojawiły się nowe plany rozwoju infrastruktury. W 1962 roku rozpoczęto projektowanie nowego mostu, uznając, że dostosowanie istniejącej przeprawy do ruchu drogowo-tramwajowego byłoby zbyt kosztowne.

Budowa nowego mostu, wykorzystującego nowatorską technologię, została zakończona w 1967 roku. Powstał on z przęsłem z prefabrykatów kablobetonowych, a jego płyta pomostu była wylewana na mokro. Ostatecznie jednak zrezygnowano z możliwości prowadzenia linii tramwajowej przez most, a jej pętla powstała przed jego wjazdem.