Kamienica Rynek-Ratusz 25-27 to wspaniała zabytkowa kamienica, która zachwyca swoją architekturą oraz historią. Zlokalizowana jest na wrocławskim Rynku, w wschodniej części tej imponującej przestrzeni miejskiej.
Oprócz swojego unikalnego stylu architektonicznego, kamienica ta odgrywała także istotną rolę w lokalnym życiu kulturalnym i społecznym na przestrzeni lat. Jej obecność w tym ulubionym miejscu mieszkańców i turystów stanowi punkt odniesienia dla wielu wydarzeń oraz obchodów.
Historia kamienicy
Historia kamienicy na parceli 25-27 we Wrocławiu zaczyna się w 1824 roku, kiedy to dokonano wyburzenia istniejących budynków. Pierwsze czterokondygnacyjne obiekty, o oddzielnej numeracji, miały swoje miejsce na tejże działce, a pomiędzy kamienicą nr 27 a nr 26 znajdowało się Przejście Żelaznicze. W 1875 roku, po likwidacji kramów i wcześniejszych kamienic, wzniesiono nową, pięciokondygnacyjną strukturę handlową zaprojektowaną przez mistrza murarskiego E. Blocka. Zleceniodawcami budowy byli Julius Henel oraz C. Fuchs, którzy prowadzili działalność gospodarczą od 1754 roku.
Budynek łączył w sobie elementy pierwotnych średniowiecznych murów, głównie w piwnicy i na parterze, oraz nowoczesne, murowane ściany zewnętrzne wzmacniane stalowo-żeliwnymi słupami i podciągami. Od początku budowla wyróżniała się renesansową fasadą, bogato zdobioną detalami architektonicznymi, w tym alegorycznymi rzeźbami umieszczonymi powyżej gzymsu na pierwszym piętrze. Fasada kończyła się imponującym gzymsem oraz dachem mansardowym ze stylowymi lukarnami i kutą żelazną balustradą na kalenicy.
Parter budynku odgrywał rolę handlową, jednak był częściowo zasłonięty przez budy handlarzy, które istniały tam do wybuchu I wojny światowej. W latach 90. XIX wieku obiekt przeszedł kilka przebudów, aż do przemiany w elegancki pasaż handlowy „Julius Henel” w 1901 roku. Ostatecznie powstał kompleks handlowo-mieszkaniowy z eklektyczną fasadą, złożony z trzech wcześniej istniejących kamienic, które połączono w jedną bryłę.
Nowa konstrukcja została wzbogacona o szereg dużych okien wystawowych, wykuszy oraz dwa szczyty. Fundamenty budynku wciąż opierały się na średniowiecznych murach, przy czym nowoczesne murowane ściany oraz stalowo-żeliwne kolumny tworzyły całość. Dodatkowo, do istniejącej struktury dobudowano tylne skrzydło o trzech kondygnacjach, charakteryzujące się elegancką elewacją z cegły maszynowej, zlokalizowane wzdłuż Przejścia Garncarskiego.
Obiekt handlowy oraz biura Henel und Fuchs wyróżniały się na tle okolicy, przyciągając uwagę i odwracając ją od ważniejszego sąsiada – Ratusza. W 1936 roku projektant Rudolf Stein uzyskał zgodę na przebudowę wschodniej pierzei bloku śródrynkowego, co wiązało się z wyburzeniem kamienic 25-27 oraz narożnej Sukiennice nr 1. Planowano, aby w ich miejsce powstały nowe budynki, architektonicznie dopasowane do pozostałych kamienic.
W 1938 roku ogłoszono konkurs na opracowanie projektu aranżacji bloku śródrynkowego przylegającego do Ratusza. Wzięli w nim udział architekci, którzy byli związani z Wrocławiem od początku roku. Konkurs nie zakończył się przyznaniem pierwszej nagrody, ale wyróżniono prace inżynierów Johannesa Härtela oraz Wilhelma Beua.
Po 1945
W wyniku działań wojennych podczas II wojny światowej, znaczące zniszczenia dotknęły wschodnią część pierzei tretu. Jednakże, kamienice 25-27 zostały pieczołowicie odbudowane, we współpracy z sąsiednimi budynkami nr 23 i 24. Odbudowa ta miała miejsce dzięki oddzielnemu konkursowi projektowemu, który z sukcesem został zrealizowany przez architektów Włodzimierza Czerechowskiego, Ryszarda Jędraka oraz Ryszarda Natusiewicza.
Projekt, który został zaprezentowany w ramach odbudowy, był dostosowany do potrzeb Domu Związków Twórczych, a także stanowił siedzibę Związku Literatów Polskich, Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Stowarzyszenia Architektów Polskich. Co ważne, budynki znajdujące się na posesjach 23 i 24 miały znaczenie zabytkowe, co sprawiło, że ich mury pozostały nienaruszone.
Niezwykle istotne było również, że budynki nr 25-26, datowane na XIX wiek, uległy całkowitemu spaleniu, jedynie ich konstrukcja przetrwała. W ramach projektu, kamienice te zostały obniżone o jeden poziom, a także połączone z budynkami 23 i 24. Zachowane w parterze przejście prowadziło do wnętrza tretu, co stanowiło istotny element architektoniczny.
Od lat 60. XX wieku, w budynku miało siedzibę Klubu Związków Twórczych, a obecnie znajduje się tam restauracja „Bierhalle”.
Przypisy
- Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r.
- Bierhalle - Restauracja na targeo.pl
- Markowska 2013, s. 38.
- Markowska 2013, s. 35.
- Harasimowicz 1998, s. 225.
- Czerner 1976, s. 113.
- Czerner 1976, s. 28.
- Kirschke 2005, s. 144.
- Kirschke 2005, s. 58.
- Widoczne kamienice nr 27 i 26 po prawej stronie przedzielone Przejściem Żelazniczym.
- Fragment domu handlowego przed 1900 rokiem.
- Słownik języka polskiego PWN.
Pozostałe obiekty w kategorii "Kamienice i domy":
Kamienice przy ulicy Więziennej 1-3 we Wrocławiu | Dawny budynek Kamery Cesarskiej we Wrocławiu | Winiarnia Philippich we Wrocławiu | Dom ośmiorodzinny przy ul. Tramwajowej 2a we Wrocławiu | Kamienica Hirschela we Wrocławiu | Budynek mieszkalny przy ulicy Grunwaldzkiej 88 i Henryka Sienkiewicza 131 we Wrocławiu | Kamienica Pod Czarnym Kozłem we Wrocławiu | Kamienica Pod Trzema Gołębiami we Wrocławiu | Kamienica Pod Zimnym Kamieniem we Wrocławiu | Kamienica Pod Złotą Palmą we Wrocławiu | Kamienica Rynek-Ratusz 10 we Wrocławiu | Budynek mieszkalno-usługowy przy ulicy marszałka Józefa Piłsudskiego 94-96 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy Wita Stwosza 15 we Wrocławiu | Kamienica Pod Złotym Słońcem przy ulicy Drobnera we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy św. Mikołaja 42 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy św. Mikołaja 40 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy św. Antoniego 28 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy Rzeźniczej 3 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy Ruskiej 39 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy Psie Budy 9 we WrocławiuOceń: Kamienica Rynek-Ratusz 25-27 we Wrocławiu