Kamienica przy ulicy św. Mikołaja 42 we Wrocławiu

---

Historia kamienicy i opis architektoniczny

Kamienica, o której mowa, wraz z trzema innymi obiektami, została wzniesiona w średniowieczu, dokładniej pod koniec XIV wieku. Jej położenie znajduje się pomiędzy występującymi wcześniej umocnieniami, w bliskim sąsiedztwie Bramy Mikołajskiej. W pierwszej połowie XV wieku kompleks ten zamieszkiwali tkacze i nosił on nazwę „Pod Ramami”, nawiązującą do tradycji sukienniczej.

Na początku, budowla ta była najprawdopodobniej trzykondygnacyjną kamienicą w stylu renesansowym. W okolicach 1700 roku miała miejsce jej przebudowa, w wyniku której zyskała czteroosiową fasadę z dwukondygnacyjnym szczytem, który w formie aediculi prezentował trójkątny tympanon. Całość otoczona była parą lizen, ozdobionych wolutowymi spływami. Narożniki budynku zostały dodatkowo zdobione boniowanymi lizenami, a pod oknami dodano cokoły, co znacznie podniosło walory estetyczne obiektu.

W 1889 roku kamienica została zburzona, a w jej miejscu wzniesiono nowy obiekt. Nowy budynek to pięciokondygnacyjna konstrukcja, o jednokondygnacyjnym poddaszu, która wyraźnie przewyższała sąsiadujące z nią budynki. Fasada nowego obiektu została zaprojektowana w eklektycznym stylu, z wyraźnym akcentem neorenesansowych elementów architektonicznych. Czteroosiowa fasada nowej kamienicy wzbogacona została o dwukondygnacyjny wykusz ulokowany w dwóch środkowych osiach, obejmujących pierwsze i drugie piętro, co w istotny sposób wpłynęło na jej bryłę.

Po 1945

Po 1945 roku wnętrza kamienicy straciły wszystkie swoje zabytkowe cechy architektoniczne. Przeprowadzono znaczące prace remontowe, które obejmowały także przylegającą oficynę. Po remoncie, oficyna domu nr 40 została połączona z tą częścią, co przyczyniło się do zwiększenia funkcjonalności obiektu.

---

Oceń: Kamienica przy ulicy św. Mikołaja 42 we Wrocławiu

---