Kiedy mówimy o zabytkowych kamienicach Wrocławia, trudno nie wspomnieć o jednym z interesujących obiektów przy ulicy Podwale 64. To nie tylko przykład architektury, ale także fragment historii mieszczańskiego Wrocławia.
Kamienica, która znajduje się na wspomnianym adresie, wyróżnia się swoimi charakterystycznymi cechami, które przyciągają zarówno turystów, jak i miłośników historii oraz architektury.
Warto zwrócić uwagę na bogaty detal architektoniczny, który nadaje budynkowi niezwykłego uroku. Podwale 64 stanowi przykład mieszkalnej architektury, która przetrwała wiele lat, będąc świadkiem zmieniającej się historii Wrocławia.
Historia posesji i kamienicy
„Historia obszaru, na którym usytuowana jest kamienica przy ulicy Podwale 64, sięga lat 40. XIX wieku, kiedy to zaczęto budować pierwsze zabudowania pomiędzy dzisiejszą ulicą Dworcową a ulicą Kołłątaja. Ich rozparcelowanie miało miejsce przed rokiem 1843. Na tym terenie wcześniej znajdowały się ogrody hrabiów Henckel von Donnersmarck. Do roku 1848 wybudowano i zasiedlono osiem budynków, a na początku lat 50. XIX wieku powstał ostatni dom, usytuowany na rogu ulic Podwale i Dworcowej.
W 1846 roku mistrz murarski oraz radny miejski, Wilhelm Hoseus, stworzył projekt kamienicy czynszowej. To on był także odpowiedzialny za zaprojektowanie kamienic mieszczańskich przy ulicy Podwale o numerach 61, 66 i 67. Realizację tego projektu zrealizowano w 1848 roku, a jego wykonawcą był wrocławski majster murarski Kofeus.
Warto zaznaczyć, że w 1930 roku w kamienicy zainaugurowano działalność Żydowskiego Domu Młodzieży („Israelitisches Jugendhaus”). W ówczesnych czasach w budynku działała biblioteka, czytelnia dla dzieci i młodzieży, pracownia fotograficzna, a także sale wykładowe. Znajdowało się tu zaplecze socjalne dla kółek zainteresowań, warsztaty dla majsterkowiczów oraz bursę dla uczniów żydowskich, w której mieściło się także żydowskie przedszkole „Montessori”.
Opis architektoniczny
Obiekt architektoniczny, o którym mowa, szczelnie wpisuje się w krajobraz Wrocławia, reprezentując unikalny styl. Jego plan, przypominający niesymetryczną literę „C”, wyróżnia się poprzez dłuższe skrzydło zachodnie w porównaniu do wschodniego.
Kamienica przy ulicy Podwale 64 to budynek driech traktowy od strony ulicy, podczas gdy w skrzydłach ma one tylko jeden trakt. Fasada frontowa kamienicy, o czterech kondygnacjach, została starannie podzielona na siedem osi, w tym centralną o szerokości bramy przelotowej.
Wejście do budynku prowadzi przez sienią, z której schody wyrównawcze prowadzą w głąb parteru, a na wyższe kondygnacje można wejść za pomocą dwubiegowej klatki schodowej, wyposażonej w wygodne spocznikami. W skrzydle zachodnim istnieje również dodatkowa kuchenna klatka schodowa, również z spocznikami.
Wejście do kamienicy dekoruje otynkowany łuk pełny, który zwieńczony jest szeroką opaską. Nad ogniwami, zgromadzone są balkony, które charakteryzują się metalowymi ażurowymi balustradami. Na balkonie znajdującym się na pierwszym piętrze, podparcie zapewniają dwa solidne wsporniki.
Dodatkowo, po obu stronach okna balkonowego na wyższym piętrze, umieszczono dwie całopostaciowe męskie figury, przedstawiające średniowiecznych giermków; każda z nich ma wysokość stu centymetrów. Poziomy budynku rozdziela gzyms międzykondygnacyjny, który dodaje mu elegancji.
Elewację kamienicy wieńczy bogato zdobiony gzyms, wsparty na rzędzie mocnych kroksztynów, pomiędzy którymi znajdują się okna poddasza. Warto zaznaczyć, że budynek przeszedł wiele remontów w różnych latach, między innymi w 1870, 1880, 1903, 1905, 1911, 1914, 1920, 1929/1930 oraz 1936. Z kolei w 1874 roku zainstalowano tu sieć wodociągową i kanalizacyjną, co znacząco wpłynęło na standard życia jego mieszkańców.
Po 1945
W okresie po zakończeniu II wojny światowej, kluczowe wydarzenia związane z kamienicą przy ulicy Podwale 64 zasługują na szczególną uwagę. W 1945 roku budynek wykazał się dużą odpornością podczas działań wojennych, ponieważ nie doznał istotnych zniszczeń. Już w 1953 roku w jego wnętrzach swoją działalność rozpoczęła redakcja miesięcznika „ODRA”. Następnie, od 1962 roku, biura Wrocławskiego Wydawnictwa Prasowego znalazły tutaj swoją siedzibę, a w 1965 roku dołączyła redakcja tygodnika „Wiadomości”. Przez lata, różne redakcje sukcesywnie wykupywały i adaptowały kolejne mieszkania, dostosowując je do rosnących potrzeb pracy redakcyjnej.
W 1976 roku przeprowadzono ważny remont bramy wjazdowej, a także wybudowano portiernię i wymieniono posadzkę w sieni. Następnie, w 1978 roku, w tylnej części poddasza powstała nadbudówka, a pokrycie dachowe zostało wymienione, co znacząco wpłynęło na wygląd budynku.
Pozostałe obiekty w kategorii "Kamienice i domy":
Kamienica przy ulicy Podwale 68 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy Podwale 75 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy Psie Budy 9 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy Ruskiej 39 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy Rzeźniczej 3 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy św. Antoniego 28 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy św. Mikołaja 40 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy św. Mikołaja 42 we Wrocławiu | Kamienica Pod Złotym Słońcem przy ulicy Drobnera we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy Wita Stwosza 15 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy Odrzańskiej 1 we Wrocławiu | Mezonetowiec we Wrocławiu | Galeriowiec przy ulicy Powstańców Śląskich 82-94 we Wrocławiu | Trzonolinowiec we Wrocławiu | Dom jednorodzinny przy ul. Zielonego Dębu 21 we Wrocławiu | Budynek mieszkalny przy ulicy marszałka Józefa Piłsudskiego 80-86 we Wrocławiu | Punktowiec przy ulicy Jastrzębiej we Wrocławiu | Oficyna domu przy ulicy Ruskiej 47/48a we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy Krupniczej 10 we Wrocławiu | Kamienica przy ulicy Kiełbaśniczej 15 we WrocławiuOceń: Kamienica przy ulicy Podwale 64 we Wrocławiu