Kamienica Pod Złotym Słońcem przy ulicy Drobnera we Wrocławiu

---

Historia

Przed rokiem 1945

Zgodnie z informacjami zawartymi w Gminnej Ewidencji Zabytków Wrocławia, kamienica Pod Złotym Słońcem została zbudowana w 1890 roku. Jednak niektóre źródła wskazują na 1896 rok jako datę powstania pierwszego projektu.

Projekt wykonał niemiecki architekt Georg Schneider (1862-1944), który ma na swoim koncie również inne znane realizacje, takie jak Dom handlowy Tack, Dom handlowy braci Barasch oraz Dom handlowy Domar.

W 1897 roku projekt przeszedł modyfikacje, a w 1900 roku wykonano plany rozbudowy kamienicy, które opracował Wilhelm Kühnela. Budynek powstał z myślą o funkcji hotelowo-gastronomicznej.

Na parterze usytuowano kawiarnię Zur Goldenen Sonne, co oznacza „Pod Złotym Słońcem”, podczas gdy na I piętrze znajdowały się lokale klubokawiarni. Na II piętrze z kolei mieściły się prywatne gabinety, a czwarta kondygnacja była zarezerwowana dla mieszkań, z prawdopodobnym przeznaczeniem dla właściciela oraz personelu. W 1923 roku zaktualizowano przeznaczenie budynku, przebudowując niemal wszystkie kondygnacje – z wyjątkiem parteru – na mieszkania czynszowe. Wystrój wnętrz został wzbogacony o stiuki oraz nowoczesne piece kaflowe, a na parterze otwarto piwiarnię o nazwie Kuschel’s Bierhaus.

Po roku 1945

Kamienica przetrwała wojnę, nie ulegając zniszczeniom w trakcie działań wojennych w 1945 roku. Po wojnie na parterze otwarto aptekę „Pod Eskulapem”. W latach 2006-2007 przeprowadzono gruntowną renowację budynku, a w 2016 roku w miejscu apteki „Pod Eskulapem” rozpoczęła działalność apteka i drogeria sieci ZIKO.

Opis architektoniczny

Kamienica Pod Złotym Słońcem przy ulicy Drobnera we Wrocławiu to architektoniczny zabytek, którego struktura wzniesiona została na planie w kształcie litery „L”. Elewacja budynku charakteryzuje się czterema i pięcioma osiami na tylnym fasadzie oraz murowanym wykonaniem z cegły, pokrytym tynkiem. Budowla, licząca cztery kondygnacje i użytkowe poddasze, jest również podpiwniczona, a jej konstrukcja stalowa wspiera solidne stropy Kleina.

Wewnątrz, układ pomieszczeń zorganizowany jest na dwutraktowy, co zapewnia funkcjonalność przestrzeni. Klatka schodowa, skonstruowana z metalu na stalowych dźwigarach, wykończona jest drewnianymi stopniami, a jej balustrady wykonane są ze stali, co dodaje nowoczesnego akcentu.

Obie fasady, do ulicy Drobnera i Dubois, prezentują podobny styl architektoniczny, a ich połączeniem jest efektowny ośmiokątny wykusz usytuowany w narożniku, który przechodzi w jednokondygnacyjną wieżyczkę. Mimo że wieżyczka pierwotnie kończyła się banią, obecnie wieńczą ją metalowe sterczyny, co nadaje charakterystyczny sznyt całości. Elewacja frontowa od ul. Drobnera przyciąga wzrok ozdobnym wykuszem na pierwszym piętrze, podczas gdy strona ul. Dubois wyróżnia się dwukondygnacyjnym wykuszem na I i II piętrze.

Wykusze są harmonijnie połączone z bocznymi balkonami podtrzymywanymi na wspornikach, a całość zwieńczona jest balustradami w tej samej stylistyce. Parter budynku posiada boniowaną elewację, podczas gdy wyższe kondygnacje wykończone są gładkim tynkiem. Otwory okienne na parterze oraz II piętrze zamknięte są łukami odcinkowymi, natomiast okna wieżyczki znajdujące się na poddaszu, a także jedno okno w szczycie, mają łuki pełne. Pozostałe okna są prostokątne i otoczone opaskami, co podkreśla ich elegancki wygląd.

Pod oknami na I i III piętrze usytuowany jest gzyms międzykondygnacyjny, a elewacje z obu stron wieńczy szczyt ozdobiony wyrazistymi gzymsami oraz stożkowatymi sterczynami z kulami na wierzchołkach. Po stronie ul. Drobnera umieszczone są dwa szczyty (jeden nad wykuszem, a drugi w osi zewnętrznej), natomiast od ulicy Dubois znajduje się jeden w osi środkowej. Pomiędzy szczytami zlokalizowane są niewielkie facjaty, przykryte wysokimi daszkami z metalowymi sterczynami, które dodają architekturze lekkości. Budynek wieńczy dach pulpitowy, kończąc opowieść o jego architektonicznych walorach.

---

Oceń: Kamienica Pod Złotym Słońcem przy ulicy Drobnera we Wrocławiu

---