Kamienica przy ulicy Kazimierza Wielkiego 7 we Wrocławiu

Budowla, którą zaprojektował mistrz murarski Robert Burghardt, powstała w 1899 roku na miejscu dwóch wcześniejszych domów. Kamienica znajduje się na rogu ulic Kazimierza Wielkiego i Ruskiej, co sprawia, że jest wyjątkowym elementem tego urokliwego obszaru Wrocławia. Elewacja budynku została wyłożona klinkierem, co stanowi charakterystyczny akcent w nawiązaniu do stylu arkadowego.

W 1925 roku nastąpiła rozbudowa budynku w kierunku ul. św. Mikołaja, a przed II wojną światową obiekt pełnił funkcję domu towarowego. Interesującym faktem jest to, że w trakcie oblężenia Wrocławia w 1945 roku, kamienica nie odniosła większych szkód. Po wojnie stała się siedzibą Dolnośląskiego Przedsiębiorstwa Handlu Opałem i Materiałami Budowlanymi, co miało znaczący wpływ na jej późniejsze przeznaczenie. Wówczas dobudowano także dodatkowe piętro z lukarnami.

Ostatnie znaczące zmiany w architekturze budynku miały miejsce w 2016 roku, kiedy to kamienica została podniesiona o dwa piętra. Projektantem przebudowy był Tomasz Marhall, a ogólna koncepcja wynikła z konkursu przeprowadzonego na Wydziale Budownictwa. Po zakończeniu prac, w budynku zaplanowano umiejscowienie biur na pierwszym i drugim piętrze, podczas gdy pozostałe piętra będą przeznaczone na mieszkania. Dodatkowo, w piwnicach kamienicy ma powstać lokal gastronomiczny, co niewątpliwie przyczyni się do dalszego ożywienia tego obszaru.