Kamienica przy ulicy Bałuckiego 2 we Wrocławiu

Zidentyfikowana w wschodniej pierzei Przedmieścia Świdnickiego (dawniej znanego jako Agnesstraße), kamienica została wzniesiona w latach 1862-63. Jej projekt stworzył architekt Carl Meinecke. Wówczas budynek był użytkowany jako kamienica czynszowa, a jego fasada zdobiły bogate neorenesansowe detale. W znaczącym roku 1907 przeprowadzono przebudowę wnętrz pod kierunkiem Ernsta i Fritza Wegenerów, wzbogacając funkcjonalność obiektu.

W 1922 roku nastąpiła istotna zmiana — nowy właściciel, spółka Karslruher Lebensversicherung (Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie z Karlsruhe), przekształcił kamienicę w biurowiec. Projekt tej transformacji w stylu ekspresjonizmu zrealizowali architekci Moritz Hadda oraz Wilhelm Ludwig Schlesinger. Ich koncepcja jest inspirowana osiągnięciami wiodących niemieckich architektów ekspresjonizmu, a także czeskich twórców nurtu kubistycznego.

Fasada kamienicy wyróżnia się rozbudowaną strukturą okien, które oddzielone są od siebie pryzmatycznymi ścianami. Każda z sześciu osi zakończona jest eleganckim trójkątnym daszkiem. Oprócz walorów estetycznych, takie rozwiązanie miało również praktyczne znaczenie, zwiększając ilość światła docierającego do wnętrz przez okna, których rozmiar w obliczu technicznych ograniczeń nie był zmieniany podczas przebudowy.

Obecnie budynek funkcjonuje ponownie jako kamienica mieszkalna i podlega ochronie jako obiekt zabytkowy. Znajduje się w wykazie Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków we Wrocławiu. Co więcej, w marcu 2016 roku złożono wniosek o wpisanie go do rejestru zabytków, co podkreśla jego znaczenie w kontekście historycznym i architektonicznym Wrocławia.