Kamienica przy ul. Łaciarskiej 32-33 we Wrocławiu

---

Historia

Kamienica nr 32 to niezwykle interesujący przykład architektury, która ma swoje korzenie w późnym średniowieczu. Budowla ta została wzniesiona na przełomie wieków, a następnie w pierwszej połowie XVIII stulecia poddana gruntownej przebudowie, co dodało jej barokowego charakteru. Struktura prezentuje się jako trzykondygnacyjna, posiadająca trzy osie oraz stylowy, dwukondygnacyjny szczyt z dwoma oknami na pierwszym poziomie oraz jednym na drugim. Ściana szczytowa wieńczy odcinkowy tympanon, który wsparty został na eleganckich toskańskich pilastrach. W centralnym punkcie umieszczony był koszowy, boniowany portal, który wzbogacał estetykę obiektu. W 1855 roku dokonano dodatkowych zmian, polegających na obramieniu okien oraz dodaniu nowych gzymsów na wysokości parapetów i powyżej okien na I piętrze.

Kamienica nr 33 ewoluowała z kolei znacząco od momentu swojego powstania w XV wieku. Ta niewielka, dwuosiowa budowla o trzech kondygnacjach została zrealizowana w układzie dwu traktowym. Jej fasada wyróżnia się dwukondygnacyjnym szczytem, który ozdobiony jest kocim gzymsem. W połowie XIX wieku budynek przeszedł remont, podczas którego dodano nowe obramienia do okien oraz gzymsy nad nimi, a cała fasada zyskała klasycystyczną formę, co przyczyniło się do jej urokliwości i harmonijnego wyglądu.

Po 1945 roku

W trakcie odbudowy budynków według projektu Jerzego Romualda Dąbrowskiego, realizowanej w latach 1968–1970, zachowano jedynie elewacje w uproszczonej wersji oraz fragmenty szczytów. W kamienicy oznaczonej numerem 32 można dostrzec pozostałości renesansowego boniowania, co stanowi ciekawy element jej architektonicznego dziedzictwa.

Natomiast w budynku przy numerze 33 zlikwidowano oryginalny portal, a wewnętrzne pomieszczenia zostały połączone z kamienicą nr 32, co znacznie wpłynęło na układ przestrzenny obu obiektów.

---

Oceń: Kamienica przy ul. Łaciarskiej 32-33 we Wrocławiu

---