Kamienica Pod Gryfami we Wrocławiu

---

Opis

Na krawędziach frontonu, czyli szczytu budynku, znajdują się cztery pary zwierząt heraldycznych, które są elementem spływów wolutowych odnoszących się do herbów fundatorów przebudowy. Ich układ i symbolika podkreślają historyczną wartość budowli.

• Pelikany,
• Orły, które mają w swoich łapach tarcze herbowe. Tarcze te przedstawiają: lemiesz, który utrzymuje gryfa w klejnocie herbu von Keltscha (na zewnątrz) oraz gwiazdę i półksiężyc z herbu Apolonii von Tarnau (do wewnątrz),
• Gryfy, które pochodzą z herbu rodu von Költsch,
• Lwy, które mogą pochodzić z herbu Wrocławia (bazującego na herbie Królestwa Czech) lub z herbu Brugii, co sugeruje, że fundator przebudowy mógł mieć związki z tym miastem.

Nad portalem umieszczono kartusze z herbami Konrada von Keltscha oraz jego żony, Apolonii von Tarnau. Te detale świadczą o bogatej historii i dziedzictwie architektonicznym kamienicy.

Historia

Kamienica Pod Gryfami we Wrocławiu ma bogatą i złożoną historię, która sięga schyłku XVI wieku. Najwcześniejsza znana wzmianka datuje się na lata 1587–1589, kiedy to budynek przeszedł istotną przebudowę w stylu manieryzmu. Projekt ten został zrealizowany pod nadzorem architekta Friedricha Grossa, a także w tym okresie stworzono obecny portal, który jest dziełem Gerharda Hendrika.

W XVII wieku miała miejsce kolejna przebudowa, która wzbogaciła wnętrze o sień z sklepieniem o koszowym przekroju. W dziedzińcu powstała arkada, oparta na toskańskiej kolumnie, wspierająca galerię pierwszego piętra. Wtedy też poddasze zostało zaadoptowane na pomieszczenia mieszkalne. Przeprowadzono również modernizację fasady, która zyskała nowe malowidła olejne oraz lustra podokienne.

Rok 1756 przyniósł kolejne zmiany; w wyniku renowacji odnowiono świeżą sztukatorską dekorację fasady oraz odświeżono jej kolor. Między 1762 a 1764 rokiem galeria na pierwszym i drugim piętrze została wzbogacona o kutą żelazną balustradę.

Przełom lat 1825 i 1826 stanowił kolejny ważny etap w historii kamienicy, ponieważ w tym czasie oszklono galerię pierwszego piętra, a kutą, ażurową balustradę zamieniono na mury. Fasada zaczęła przyjmować cechy detalu empirowego.

W 1935 roku przeprowadzono konserwację, która przywróciła manierystyczny charakter fasady, a w 1960 roku, podczas remontu, zdemontowano oficyny oraz galerię drugiego piętra. Galeria pierwszego piętra przekształciła się w otwarty taras, na którym przywrócono barokową balustradę.

Od około 1681 roku budynek był w posiadaniu spadkobierców Conrada Költscha, natomiast od 1761 roku jego właścicielem był Ernst Gottfried Stöckel, który uruchomił w nim instytucję dobroczynną o nazwie Költzische Fundation. W XIX wieku kamienica przeszła w ręce Issaka Guffmanna.

Do naszych czasów zachowały się jedynie fragmenty historyczne, w tym balustrada z pierwszego piętra, na której widnieje nazwisko Stöckela, oraz liczby 17 i 64, które odnoszą się do daty powstania tej balustrady. W pierwszej dekadzie XX wieku w budynku miała siedzibę drukarnia książek Ferdinanda Goldsteina.

---

Oceń: Kamienica Pod Gryfami we Wrocławiu

---