Kamienica Pod Złotą Kotwicą przy ulicy Psie Budy we Wrocławiu

---

Historia i opis architektoniczny

Kamienica wzniesiona z cegły, datowana na pierwszą połowę XVIII wieku, stanowi znakomity przykład barokowej architektury Wrocławia. Została zbudowana w tym samym czasie, co sąsiednia kamienica o numerze 10, co sugeruje, że obie realizacje mogły być częścią większego projektu budowlanego. Przednia fasada, podzielona na trzy osie, jest naznaczona charakterystycznymi cechami stylu barokowego.

Fasada kamienicy poprzedza dwukondygnacyjny szczyt, który przyciąga wzrok formą aediculi, zwieńczony trójkątnym tympanonem. Szczęśliwie zachowane detale świadczą o kunszcie rzemieślniczym tamtych czasów. Boki szczytu są dekorowane spływami o falistych krawędziach, dodając całości harmonijnego wyrazu.

Warto zwrócić uwagę na pasowe gzymsy umieszczone pomiędzy kondygnacjami, które podkreślają poziome podziały budynku. Okna, otoczone uszakowymi wklęsłymi opaskami, a także wklęsłe lustra pod parapetami, wzbogacają elewację kamienicy, nadając jej wyjątkowego charakteru. Wszystkie te elementy współtworzą niepowtarzalny urok tego barokowego obiektu, który do dziś zachwyca zarówno mieszkańców, jak i turystów odwiedzających Wrocław.

Po 1945 roku

Po zakończeniu działań wojennych w roku 1945, kamienica przeszła proces odbudowy, który trwał od 1958 do 1961 roku. W tym czasie zrealizowano projekt autorstwa Stanisława Koziczuka, który wprowadził znaczące zmiany w układzie wnętrz. Dzięki decyzji o połączeniu budynku z sąsiednią kamienicą numer 10, zmieniła się nie tylko funkcjonalność, ale także estetyka tej części Wrocławia.

Warto również zaznaczyć, że w roku 2015 fasada kamienicy poddana została gruntownej renowacji, co przywróciło jej dawny blask i poprawiło wygląd całej okolicy.

---

Oceń: Kamienica Pod Złotą Kotwicą przy ulicy Psie Budy we Wrocławiu

---