Kamienica przy ulicy Podwale 65 we Wrocławiu

---

Historia posesji i kamienicy

Początki zabudowy na terenie rozciągającym się pomiędzy współczesnąulicą Dworcowąaulicą Kołłątajasięgają lat 40 XIX wieku. Teren ten został rozparcelowany przed rokiem 1843, a wcześniej znajdowały się na nim ogrody hrabiów Henckel von Donnersmarck. W ciągu kilku lat, aż do 1848 roku, wzniesiono i zasiedlono osiem budynków, a na początku lat pięćdziesiątych na rogu ul. Podwala i Dworcowej powstał ostatni dom.

Projekt kamienicy nr 65 został zrealizowany w 1852 roku. Odbicie projektu na budowę zlecono majstrowi budowlanemu A. Guderowi oraz majstrowi ciesielskiemu M. Rogge, którzy odpowiedzialni byli za wykonanie tego złożonego przedsięwzięcia.

Opis architektoniczny

Budynek, który rozpatrujemy, ma formę zbliżoną do prostokąta, z dobudowaną oficyną po zachodniej stronie, co nadaje mu ciekawy wygląd. Główna bryła budynku jest trójtraktowa i ma cztery kondygnacje, a fasada jest regularnie podzielona na pięć osi, co wprowadza harmonię w jego architekturze. W części parterowej, w jednej z osi, umiejscowiona jest brama do sieni przelotowej, z której prowadzą schodki wyrównawcze do części parterowej oraz do dwubiegowej klatki schodowej, która początkowo wykonana była z drewna, ale od 1880 roku została zastąpiona nowoczesną, kamienną konstrukcją ze spocznikami.

Elewacja budynku jest wyraźnie zróżnicowana na kondygnacje, co dodaje jej atrakcyjności. Szeroki balkon, umieszczony na drugiej kondygnacji, obejmuje cztery osie, co stanowi imponujący element architektoniczny. Na drugim i trzecim piętrze znajdują się mniejsze balkony, umiejscowione po obu stronach zewnętrznych osi budynku. Balkony wspierane są przez dekoracyjne wolutowe wsporniki oraz otoczone ażurowymi, metalowymi balustradami, co nadaje im lekkości. Ciekawym rozwiązaniem architektonicznym są cztery centralne okna na czwartej kondygnacji, które umieszczono na gzymsie podpartym. Gzyms ten łączy się z gzymsem międzykondygnacyjnym i jest wsparty wspornikami, pomiędzy którymi umieszczono geometryczne zdobienia.

Na szczycie elewacji budynku doświadczamy kolejnego interesującego elementu – wysunięty gzyms koronujący, który jest podparty na wolutowych kroksztynach, co nadaje całej bryle elegancji. Oficyna budynku ma prostą formę jednotraktową, a pomiędzy nią a tylną elewacją kamienicy zlokalizowany jest płytki ryzalit, który stanowi subtelne ażurowe połączenie obu części budynku.

W ciągu lat budynek przeszedł kilkakrotne wielkie remonty. Miały one miejsce w latach: 1858, 1872/1873, 1924/1925 oraz 1929. W ogromnej rewolucji technicznej, w 1880 roku zainstalowano wodociągi i kanalizację, co znacznie poprawiło komfort użytkowania. Z kolei podczas remontu zakończonego przed wybuchem II wojny światowej, między 1938 a 1939 rokiem, wymieniono pion łazienek oraz stworzono nowe stopnie schodowe, co przyczyniło się do zachowania budynku w dobrym stanie do dziś.

Po 1945

Pomimo trudnych czasów Wojny, zdobienia, jakie prezentuje kamienica przy ulicy Podwale 65 we Wrocławiu, nie ucierpiały w trakcie działań wojennych, które miały miejsce w 1945 roku. W ciągu kolejnych lat, w 1960 roku, przeprowadzono gruntowny remont budynku, który dotyczył drobnych zniszczeń pozostałych po wojnie.

W bardziej współczesnych czasach, generalny remont fasady kamienicy odbył się w 2015 roku. To właśnie w tym okresie kamienica zyskała nowy blask, a wykonawcą tego ważnego przedsięwzięcia była firma PHU PIKO Jacek Krajewski.

---

Oceń: Kamienica przy ulicy Podwale 65 we Wrocławiu

---