Kamienica przy pl. Solnym 11 we Wrocławiu


Oferująca niezwykłe doznania, kamienica zlokalizowana przy pl. Solnym 11 w Wrocławiu to nie tylko budynek, ale również historia do odkrycia. Placu Solnym 11 stanowi centralny punkt, gdzie przenikają się kultura i tradycja.

To wyjątkowe miejsce przyciąga zarówno turystów, jak i mieszkańców, dzięki swojej architekturze oraz bliskości do innych atrakcji tego pięknego miasta.

Historia i architektura kamienicy

Kamienica przy pl. Solnym 11 we Wrocławiu posiada średniowieczny rodowód, a jej modernizacja miała miejsce w okresie renesansu. W roku 1726 budynek był w rękach sędziego pokoju, Ernsta Leopolda von Pein, który zmarł 9 grudnia tego samego roku. Jego spadkobiercy, 2 kwietnia 1727, postanowili sprzedać tę posiadłość, wraz z tylnym domem zlokalizowanym przy ul. Psie Budy 19, nowemu właścicielowi, Heinrichowi Wilhelmowi von Herford.

Po nabyciu kamienicy, nowy właściciel zlecił przeprowadzenie gruntownej przebudowy. Nowa, trzykondygnacyjna i czteroosiowa budowla zyskała dwustrefowy szczyt. Strefa pierwsza była czteroosiowa i jednokondygnacyjna, zakończona gzymsem, natomiast strefa druga miała dwie kondygnacje i jedno osi, w kształcie aedicuły, otoczonej wolutowymi spływami, zakończona trójkątnym tympanonem opartym na toskańskich pilastrach.

Fasada kamienicy została bogato ozdobiona dekoracjami sztukatorskimi w motywach cęgowych. Warto zaznaczyć, że stropy wewnętrzne wyróżniały się również boga sztukaterią, która gościła podobne motywy jak te w kamienicy Pod Złotym Słońcem – co sugeruje, że być może zrealizowano je przez tego samego rzemieślnika. W tym samym czasie powstała drewniana obudowa galerii, usytuowanej od strony dziedzińca w południowej części posesji, co zapewniało komunikację pomiędzy poszczególnymi kondygnacjami.

Na pierwszym piętrze kamienicy zachowały się barokowe skrzydła drzwiowe, które osadzono w późniejszym ościeżu, wyposażonym w eklektyczną dekorację na zwieńczeniu. Około roku 1736 budynek przeszedł w ręce rodziny von Bermuth. Na południowej stronie znajdowało się wejście do pasażu „Riembergshof”, którego wylot prowadził w stronę ul. k. Szajnochy.

Po 1945 roku

W wyniku działań zbrojnych budynek doznał znacznych zniszczeń, w tym podpalenia. Po zakończeniu wojny, w 1947 roku rozpoczęto prace nad odbudową kamienicy, jednak nie udało się przywrócić wcześniejszej dekoracji sztukatorskiej, zarówno na fasadzie, jak i we wnętrzach.

Od października 2010 roku, w budynku mieści się Galeria Sztuki Socato, która powstała w miejscu wcześniej działającej Galerii Na Solnym, prowadzonej przez Dorotę Wrzesińską od momentu jej otwarcia w 1978 roku.

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r. [dostęp 21.05.2018 r.]
  2. Brzezowski 2005, s. 285.
  3. Brzezowski 2005, s. 134.
  4. Galeria Sztuki Socato
  5. Galeria Socato na Solnym

Oceń: Kamienica przy pl. Solnym 11 we Wrocławiu

Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:21