Elektrownia Wodna Wrocław II

Budowa elektrowni miała miejsce w latach 1924–1925, w miejscu, gdzie wcześniej funkcjonował młyn Werdermühle. Po zakończeniu budowy elektrownia została oddana w ręce władz miejskich 26 stycznia 1926 roku. Ze względu na lokalizację, elektrownia znajduje się na lewym brzegu rzeki, w północnej części Kępy Mieszczańskiej, której znaczenie geograficzne jest niezaprzeczalne.

W bezpośredniej okolicy elektrowni znajduje się jaz, nazwany Jaz Elektrowni Wodnej Wrocław II, który pełni funkcję zbiornika wodnego, nie tylko dla potrzeb elektrowni, ale także przyczynia się do zarządzania wodami rzeki. Na północ od jazu rozciągają się tereny osiedla Nadodrze, które współczesne okolice elektrowni modelują jako dynamiczną przestrzeń. W tym rejonie przebiega także Ulica Pomorska, wzdłuż której są zlokalizowane Mosty Pomorskie.

W samej elektrowni zainstalowano dwie turbiny Francisa, wspierane przez generatory marki Siemens, które zostały zamontowane w 1924 roku, przekształcając energię wodną na moc elektryczną o całkowitej wartości 1 MW. Każda z turbin generuje moc 500 kVA i działają one do dziś. W celu optymalizacji produkcji prądu, w 1959 roku przystąpiono do zmiany położenia roboczego klap na Jazie Elektrowni Wodnej Wrocław II, co miało na celu zwiększenie efektywności Elektrowni Wodnej Wrocław I. Elektrownia jest klasyfikowana jako instalacja przepływowa.

Obecnie obie wrocławskie elektrownie wchodzą w skład spółki Tauron Ekoenergia, wcześniej znane jako Jeleniogórskie Elektrownie Wodne. Z perspektywy architektonicznej, budynek elektrowni zaprojektował Max Berg, a artystyczne zdobienia bram wejściowych to dzieło Jaroslava Vonki. Warto również zauważyć, że w dniu 10 sierpnia 1993 roku, elektrownia została wpisana do rejestru zabytków pod numerem A/1496/52 5/Wm.