Elektrociepłownia Wrocław

---

Wojna

Do 1945 roku Wrocław był uznawany za miasto bezpieczne, usytuowane z dala od linii frontu. Jednak pierwsze bombardowania miały miejsce dopiero w styczniu tegoż roku. Pierścień oblężenia wokół miasta został zamknięty 16 lutego.

Natarcia wojsk radzieckich miały miejsce zarówno od strony zachodniej, jak i południowej. Pomimo zaciętej obrony, Wrocław poddał się w pierwszych dniach maja, co doprowadziło do ogromnych zniszczeń. W wyniku działań wojennych, duża część infrastruktury przemysłowej Wrocławia została zrujnowana, a wśród efektów działań można wymienić:

• 60% zniszczonych elektrowni,
• 70% zniszczonej sieci rozdzielczej,
• 25% zniszczeń siłowni wodnych,
• 100% zniszczonej sieci oświetleniowej.

Elektrownia Wrocław doświadczyła znacznych strat. 60% urządzeń zostało całkowicie zniszczonych, a kominy oraz sieci rurociągów parowych i wodnych zostały zburzone w dużym stopniu. Straty wojenne były na tyle znaczące, że elektrociepłownia mogła wytwarzać zaledwie 3 MW, co stanowiło zaledwie nikły ułamek jej przedwojennych możliwości.

Nowa rzeczywistość

Po zakończeniu II wojny światowej, Wrocław przystąpił do energicznej odbudowy swojej elektrociepłowni. W lipcu 1945 roku obiekt przeszedł pod zarząd nowego Zarządu Miejskiego. Już w następnym roku rozpoczęto właściwe prace odbudowujące. Na początku podjęto się naprawy uszkodzonego komina nr 1, który miał 76 metrów wysokości. Następnie przystąpiono do budowy nowego komina nr 2 o wysokości 83 metrów, a w 1947 roku zakończono prace przy kominie nr 3, który miał 82,5 metra wysokości. W latach pięćdziesiątych XX wieku miały miejsce znaczące modernizacje, które przekształciły klasyczną elektrownię w elektrociepłownię, a w grudniu 1959 roku rozpoczęto dostarczanie ciepła nową magistralą.

Wzrost zapotrzebowania na energię cieplną skłonił władze do budowy nowej elektrociepłowni. Projekt, który został zatwierdzony pod koniec lat 60., podzielono na trzy etapy. Pierwszy etap trwał od 1967 do 1972 roku. W tym czasie powstały dwa kotły wodne, każdy o mocy cieplnej 81 MW, blok oraz człon ciepłowniczy z pompami. Wzniesiono również nowoczesny żelbetowy komin o wysokości 120 metrów, a także stacje przygotowania wody oraz żelbetowe składowisko węgla, które ułatwiło transport surowca.

Drugi etap, realizowany w latach 1972–1976, obejmował budowę kolejnych dwóch kotłów, każdy o mocy cieplnej 140 MW oraz drugiego ciągu przenośników nawęglania. Dodatkowo wzniesiono żelbetowy komin o imponującej wysokości 180 metrów oraz zakończono prace nad instalacjami towarzyszącymi.

Okres „zimy stulecia” w latach 1978/1979 przyniósł poważne wyzwania. Elektrociepłownia została chwilowo wstrzymana z eksploatacji po Nowym Roku 1979. Główną przyczyną było wstrzymanie dostaw miału węglowego, który znajdował się w składowisku oddalonym o kilkaset metrów od pieców. W wyniku silnego deszczu i spadku temperatury, taśmociąg zamarzł, co uniemożliwiło dalszą produkcję energii. Skutki były tragiczne, gdyż nie był w stanie zapewnić wystarczającego zasilania dla szpitali, w tym oddziałów położniczych.

Trzeci etap rozbudowy, który miał być zrealizowany w kilku zadaniach, częściowo został zrealizowany, co zaowocowało budową kotła wodnego o mocy 140 MW oraz dwóch bloków ciepłowniczych. Dzięki tym działaniom wzrosła moc ciepłownicza do 1154 MW oraz moc elektryczna do 259 MW.

W następnej dekadzie, lata 90. przyniosły nową falę modernizacji, która skoncentrowała się na ochronie środowiska. Wzdłuż tego okresu rozpoczęto dostosowywanie elektrociepłowni do standardów europejskich oraz wprowadzono nowoczesne systemy komputerowe. W listopadzie 1991 roku, elektrociepłownia została przekształcona w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa.

Ostatnie lata, tj. 2014–2015, zaowocowały zakończeniem ważnych inwestycji, w tym instalacji odsiarczania oraz odazotowania spalin, co przyczyniło się do dalszej poprawy standardów ekologicznych.

Wielka fala i prywatyzacja

W lipcu 1997 roku, w wyniku „powodzi tysiąclecia”, elektrociepłownia doświadczyła poważnych strat, gdy jej instalacje zostały zalane wodą. Szybka interwencja specjalistów od energetyki z całego kraju umożliwiła usunięcie uszkodzeń i przywrócenie zdolności produkcyjnych zakładu.

Dzięki aprobacie Ministra Skarbu Państwa, prywatyzacja przedsiębiorstwa zyskała na dynamice. 26 września 1999 roku nowo powstała jednostka przyjęła nazwę Zespół Elektrociepłowni Wrocławskich Kogeneracja S.A. Pierwsza emisja akcji została przeprowadzona w marcu 2000 roku, a już 26 maja tego samego roku spółka miała swoje pierwsze notowanie na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.

Główne pakiety akcji były w rękach firm związanych z Électricité de France, w tym EDF Polska S.A., EDF International S.A., EDF Investment III B.V., a także otwartych funduszy emerytalnych, takich jak OFE PZU Złota Jesień, OFE ING oraz Aviva OFE.

13 listopada 2017 roku zaszła istotna zmiana w strukturze własnościowej. PGE nabyła aktywa EDF w Polsce, co w konsekwencji doprowadziło do pośredniego nabycia akcji Kogeneracji, a to z kolei umożliwiło PGE uzyskanie kontroli nad 50% plus 1 akcję w spółce.

Nadajniki radiowe

W kontekście działalności Elektrociepłowni Wrocław, należy zwrócić szczególną uwagę na lokalne nadajniki radiowe, które odgrywają istotną rolę w komunikacji oraz działalności mediów w regionie.

Częstotliwość	Nazwa stacji radiowej	Moc nadawania	Polaryzacja sygnału
90,4 MHz	Radio Złote Przeboje	3,0 kW	pionowa (V)
95,8 MHz	Tok FM	0,89 kW	pionowa (V)
101,5 MHz	Vox FM	2,0 kW	pionowa (V)
105,5 MHz	Radio Wawa	3,0 kW	pionowa (V)

Informacje zawarte w tabeli przedstawiają szczegółowe dane na temat różnych stacji radiowych, ich częstotliwości oraz parametrów technicznych, takich jak moc nadawania czy polaryzacja sygnału.

---

Oceń: Elektrociepłownia Wrocław

---