Elektrownia Wodna Wrocław I

Budowla została stworzone na przełomie lat 1921 a 1924, zastępując wcześniejszy młyn Środkowy. Wykonawcą budowy była renomowana firma Huta Hoch und Tiefbau Akt. Gesellschaft. Oficjalne przekazanie obiektu władzom miasta miało miejsce 2 maja 1924 roku. Elektrownia usytuowana jest na lewym brzegu Odry, co do dziś zapewnia jej łatwy dostęp do wymaganego źródła energii.

W obiekcie funkcjonują dwie turbiny typu Francis, dostarczone przez firmę Escher-Wyss, które działają w połączeniu z generatorami Siemens z roku 1924. Każda z turbin generuje moc rzędu 800 kVA. Dodatkowo, znajdują się tam dwa turbozespoły Kaplana, wyprodukowane przez czeską firmę ČKD Blansko, razem z generatorami Skoda Pilzno, każdy o mocy 1600 kVA, zainstalowane w roku 1970. Z myślą o zwiększeniu produkcji energii elektrycznej, zarówno w tej elektrowni, jak i w Elektrowni Wodnej Wrocław II, w 1959 roku przeprowadzono modernizację, podnosząc poziom piętrzenia o 96 cm. Proces ten wiązał się z przebudową Jazu Elektrowni Wodnej Wrocław I oraz zmianą położenia roboczego klap na Jazie Elektrowni Wodnej Wrocław II.

Warto podkreślić, że jest to elektrownia przepływowa, co podnosi jej efektywność w produkcji energii. Obie z wrocławskich elektrowni są własnością firmy Tauron Ekoenergia, co potwierdza ich strategiczne znaczenie dla regionu pod względem energetycznym.

Architektura budynku elektrowni została zaprojektowana przez utalentowanego architekta Maxa Berga, w którym projekcie współpracowali Ludwig Moshamer oraz Richard Konwiarz. Szczegółowe zdobienia oraz elementy metaloplastyczne zostały wykonane przez Jaroslava Vonka i Roberta Bednorza. Dnia 10 sierpnia 1993, Elektrownia Południowa została wpisana do rejestru zabytków, co podkreśla jej znaczenie kulturowe oraz historyczne, dokumentując jej numer 524/Wm.