Johann Georg Kulmus

Urodził się w 1680 roku we Wrocławiu, zmarł natomiast 6 listopada 1731 roku w Gdańsku. Był gdańskim lekarzem i lekarzem nadwornym Augusta II. Kulmus był również bratem Johanna Adama Kulmusa oraz ojcem Luise Gottsched.

Jego rodzice to Adam Kulmus, piekarz, oraz Maria Flegel. Swoje wykształcenie medyczne zdobywał w renomowanych europejskich uczelniach, takich jak Leipzig, Halle i Leiden. W 1702 roku uzyskał tytuł doktora medycyny, a od 1704 roku rozpoczął praktykę lekarską w Gdańsku.

Już wkrótce potem zyskał zaufanie królewskie, pełniąc funkcję lekarza nadwornego Augusta II. W 1709 roku, w obliczu groźnej epidemii dżumy, Kulmus zaangażował się w walkę z chorobą, a jego działania były nieocenione w tym trudnym czasie. Warto jednak zaznaczyć, że w trakcie swojej kariery prowadził korespondencję z Nathanielem Gerholdem, co przyczyniło się do publikacji ich listów bez jego zgody, prowadząc do poważnych napięć z radą miejską Gdańska.

Radni miasta oskarżyli go o zaszkodzenie miejskim interesom handlowym, a nawet aptekarze złożyli skargę na Kulmusa, która dotyczyła jego korzystania z leków przygotowywanych według własnych receptur. W wyniku tych kontrowersji Kulmus został zobowiązany do zapłacenia kary w wysokości 50 talarów, co negatywnie wpłynęło na jego reputację naukową.

Kulmus był żonaty z Reginą Konkordią Tessin, córką gdańskiego ławnika Valentina Ernsta Tessina. Ich małżeństwo przyniosło na świat troje dzieci: Johannę Konkordię Kulmus (1707–1772), Johanna Ernsta Kulmusa (1709–1769) oraz Reginę Elisabeth Kulmus, zwaną Gottsched (1710–1711). Niestety, w 1710 roku jego żona zmarła na dżumę.

W 1712 roku Kulmus ożenił się ponownie, tym razem z Kathariną Dorotheą Schwen, z tego związku również urodziła się trójka dzieci: Luise Adelgunde Victorie Kulmus (1713–1762), Renate Dorothea Kulmus (1715–1718) oraz Charlotte Elisabeth Kulmus (1717–1718).

Warto również wspomnieć, że Johann Georg Kulmus należał do Akademii Leopoldina, co podkreśla jego wkład w rozwój nauki. Zmarł na gruźlicę w 1731 roku, pozostawiając po sobie istotny dorobek w dziedzinie medycyny.