Ludwig Lichtheim, urodzony 7 grudnia 1845 roku we Wrocławiu, a zmarły 13 stycznia 1928 roku w Bernie, to postać o znaczącym wkładzie w dziedzinę medycyny. Był on nie tylko niemieckim lekarzem, ale również uznawanym neurologiem i psychiatrą.
Jego praca i badania miały ogromny wpływ na rozwój neurologii oraz psychiatrii w jego czasach, co sprawia, że jest zapamiętywany jako ważna figura w historii medycyny.
Życiorys
Urodził się jako syn kupca we Wrocławiu. Swoją edukację rozpoczął w Maria-Magdalenen-Gymnasium w rodzinnym mieście, a następnie podjął studia medyczne na Uniwersytecie w Berlinie, Wrocławiu oraz Zurychu. W 1868 roku zakończył naukę na tych uczelniach.
Od 1869 do 1872 roku pełnił funkcję asystenta Hermanna Leberta w uniwersyteckiej klinice we Wrocławiu. Po tym okresie, od 1872 do 1873 roku, pracował w klinice chirurgicznej w Halle pod kierownictwem Richarda von Volkmanna. W latach 1873-1877 z powrotem znalazł się we Wrocławiu, gdzie pracował w poliklinice u Leberta oraz Antona Biermera.
W 1876 roku Habilitował się i otrzymał tytuł Privatdozent na Uniwersytecie Wrocławskim, a w 1877 roku awansował na profesora zwyczajnego na Uniwersytecie w Jenie. W 1878 roku został powołany na katedrę Uniwersytetu w Bernie. Następnie, od 1888 roku, związał się z Uniwersytetem w Królewcu.
W 1891 roku, wspólnie z Adolfem Strümpllem, Wilhelmem Erbem i Friedrichem Schultzem, założył „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”.
Dorobek naukowy
Ludwig Lichtheim skupił swoje zainteresowania badawcze na afazji, co jest ważnym zagadnieniem w neurologii. Jego prace nad tym tematem przyniosły znaczące rezultaty, które wniosły nową jakość do rozumienia tego zaburzenia.
Wśród osiągnięć Lichtheima wyróżnia się opracowanie modeli afazji, które pomogły w lepszym zrozumieniu jej mechanizmów. Dodatkowo, stworzył on ogólny model funkcjonowania ludzkiego mózgu, znany jako Lichtheim-Modell, który stanowi cenną bazę wiedzy w tej dziedzinie.
Wybrane prace
Oto wybrane prace, które ukazują różnorodność tematów badawczych i naukowych związanych z osobą Ludwiga Lichtheima.
- Ueber den Einfluss der Rückenmarksreizung auf die Gallensecretion. Diss. Berlin 1867,
- Die Behandlung der pleuritischen Exsudate. Sammlung klinischer Vorträge (1872),
- Die Störungen des Lungenkreislaufs und ihr Einfluss auf den Blutdruck. Breslau, 1876,
- Ueber den Verlauf eines Falles von Drainage der Peritonealhöhle. Jahresbericht der Schlesischen Gesellschaft für Vaterländische Cultur (1876),
- Über Hydrämie und hydrämisches Oedem. (1877),
- Ueber Hydrämie und hydrämisches Oedem. Jahresbericht der Schlesischen Gesellschaft für Vaterländische Cultur 54, ss. 240-242 (1877),
- Über apoplektische Bulbärparalyse. Deutsches Archiv für klinische Medicin 18,
- Progressive Muskelatrophie ohne Erkrankung der Vorderhörner des Rückenmarks. Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten 8,
- Versuche über Lungenatelektase. (1878),
- Über periodische Hämoglobinurie. Sammlung klinischer Vorträge 134 (46), ss. 1147-1168 (1878),
- Resorcin als Antipyreticum. Correspondenz-Blatt für Schweizer Aerzte (1880),
- Die antipyretische Wirkung des Phenols. Breslauer aerztliche Zeitschrift (1881),
- Über pathogene Schimmelpilze. I. Die Asperillusmycosen. Berliner klinische Wochenschrift (1882),
- Über nucleäre Augenmuskellähmungen. Correspondenz-Blatt für Schweizer Aerzte (1882),
- Über Tuberkulose. Verhandlungen des Kongresses für innere Medizin (1883),
- Die diagnostische Verwerthung der Tuberkelbacillen. Fortschritte der Medicin, I, 1883,
- Ueber Aphasie. Aus der medicinischen Klinik in Bern. Deutsches Archiv für klinische Medicin 36, ss. 204-268 (1885),
- Zur Kenntniss der perniciösen Anämie. Verhandlungen des Kongresses für innere Medizin (1887),
- Über intermittierenden Diabetes (alimentäre Glycosurie). Bern naturforschender Gesellschaft (1887),
- Die chronischen Herzmuskelerkrankungen und ihre Behandlung. Verhandlungen des Kongresses für innere Medizin (1888),
- Über eine neue Form progressiver Muskelatrophie. Schweizer Naturforscher Gesellschaft (1888),
- Zur Diagnose der Pankreasatrophie durch Steinbildung. Berliner klinische Wochenschrift (1894),
- Zur Diagnose der Meningitis. Berliner klinische Wochenschrift (1895).
Przypisy
- Lichtheim, Versje o Lungenatelektase, „Archiv für experimentelle Pathologie und Pharmakologie”, 10 (1-2), 1878, s. 54–100, DOI: 10.1007/BF01831230.
- JuliusJ. Cohnheim, LudwigL. Lichtheim, Ueber Hydrämie und hydrämisches Oedem, „Archiv für pathologische Anatomie und Physiologie und für klinische Medicin”, 69 (1), 1877, s. 106–143, DOI: 10.1007/BF02326167.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Georg Stertz | Janusz Madej | Arthur Czellitzer | Ludwik Stakebrand | Anna Boroń-Kaczmarska | Heinrich Kionka | Marcin Polok | Ludwig Mann | Otto Juliusburger | Zbigniew Hałat | Max Bielschowsky | Zbigniew Żylicz | Jerzy Jabłecki | Andrzej Bugajski | Richard Cassirer | Eugen Galewsky | Carl Samuel Freund | Edgar Otto Conrad von Gierke | Piotr Szyber | Johann Georg KulmusOceń: Ludwig Lichtheim