Zbigniew Żylicz

---

Wykształcenie

Młode lata Zbigniewa Żylicza miały miejsce we Wrocławiu oraz Gdańsku. W 1973 roku ukończył III Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku-Wrzeszczu, gdzie zdał maturę. Następnie, rozpoczął studia medyczne na Akademii Medycznej w Gdańsku, a swój dyplom lekarski uzyskał z wyróżnieniem w 1979 roku.

Kariera zawodowa

Po zawarciu małżeństwa w 1980 roku z J.M.M. Loor, Zbigniew Żylicz osiedlił się na stałe w Holandii. W 1981 roku rozpoczął specjalizację z zakresu chorób wewnętrznych, którą rozpoczął w Sophia Ziekenhuis w Zwolle, a później kontynuował w Szpitalu Uniwersyteckim w Nijmegen.

W 1988 roku obronił swoją pracę doktorską zatytułowaną „Sparsomycin and its analogues. A preclinical Study of Novel Anticancer Drugs.” Po zakończeniu tej ważnej fazy swojej kariery, Żylicz ukończył specjalizację z onkologii medycznej w 1991 roku, po odbyciu dwuletniego stażu w Szpitalu Akademickim w Groningen.

Do końca 1993 roku, Zbigniew Żylicz pracował jako naukowiec oraz internista ogólny w szpitalu w Doetinchem. Jego ścieżka zawodowa odznaczała się ogromnym zaangażowaniem oraz poszukiwaniu nowoczesnych rozwiązań w dziedzinie medycyny.

Hospicjum i medycyna paliatywna

W 1994 roku Zbigniew Żylicz objął stanowisko dyrektora medycznego w Hospicjum Rozenheuvel, zlokalizowanym w Rozendaal, pobliskim Arnhem. Jest to miejsce, które odgrywało kluczową rolę jako jedno z pierwszych holenderskich hospicjów dedykowanych osobom terminalnie chorym. W różnych publikacjach Żylicz wskazywał na znaczenie opieki paliatywnej jako alternatywy dla eutanazji, co uwidacznia się w jego wywiadzie-rzece pt. Terminus. Dr. Ben Zylicz en de kunst van sterven.

Żylicz krytycznie odnosił się do wyników badań, które doprowadziły do uchwalenia przepisów legalizujących eutanazję w Holandii. Działał aktywnie na rzecz analizy oraz oceny zasadności wprowadzenia podobnych regulacji w Великой Британii, będąc członkiem Specjalnego Komitetu w Izbie Lordów w Westminster. W 1998 roku wystąpił w tej sprawie bezpośrednio przed Izbą Lordów.

W międzyczasie, pełnił rolę promotora pomocniczego dwóch doktoratów z zakresu etyki lekarskiej, którymi byli Dr R.J. Janssens oraz Dr J. van Osselen-Riem.

W 2005 roku Żylicz przeprowadził się do Zjednoczonego Królestwa, gdzie objął funkcję dyrektora medycznego w Dove House Hospice w Kingston upon Hull. Po dwóch latach zdał egzamin stateczny, zdobywając specjalizację w zakresie medycyny paliatywnej w Wielkiej Brytanii. W 2011 roku, mając na uwadze swoje doświadczenie, został zaproszony do pracy w akademickim hospicjum Hildegard Hospiz w Bazylei, Szwajcaria.

Oprócz swojej działalności badawczej i klinicznej, pełnił również funkcję starszego konsultanta medycyny paliatywnej w Szpitalu Uniwersyteckim w Bazylei. Po zakończeniu kariery zawodowej w 2015 roku, Zbigniew Żylicz wrócił do Holandii, gdzie zakończył swoją zawodową podróż.

Działalność w Polsce

W latach 2001-2005 Zbigniew Żylicz pełnił funkcję profesora wizytującego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, co pozwoliło mu na aktywny udział w polskiej akademii. W 2020 roku obronił w kraju swoją pracę habilitacyjną na temat „Nasilony, przewlekły, oporny na leczenie świąd w przebiegu chorób nowotworowych i innych chorób wewnętrznych. Nowe metody leczenia”.

W tym samym roku Zbigniew Żylicz zdobył tytuł profesora na Uniwersytecie Rzeszowskim, co potwierdza jego znaczącą rolę w środowisku akademickim. Od 2020 roku kontynuuje swoją pasję do edukacji.

Aktualnie zajmuje również stanowisko zastępcy redaktora naczelnego czasopisma naukowego „Palliative Medicine in Practice”, co dopełnia jego bogaty dorobek naukowy i zawodowy.

Praca naukowa i publikacje

Zbigniew Żylicz jest uznawanym ekspertem w dziedzinie badań nad leczeniem bólu, świądu oraz kaszlu w kontekście chorób nowotworowych. Jego prace naukowe koncentrują się na innowacyjnych metodach terapeutycznych, w tym badaniu zastosowania morfiny do miejscowego leczenia bolesnych ran i owrzodzeń.

W ramach współpracy z prof. Małgorzatą Krajnik, Zbigniew Żylicz analizował także efekty stosowania morfiny w leczeniu duszności, co stanowi istotny wkład w rozwój onkologicznych praktyk terapeutycznych.

Jest autorem ponad dwustu artykułów naukowych, które opublikowane zostały w czterech językach, co podkreśla jego wysoką aktywność badawczą i międzynarodową współpracę. Ponadto pełnił rolę redaktora czterech książek naukowych oraz podręczników, które zyskały uznanie w środowiskach akademickich.

Jego działalność dydaktyczna obejmowała wiele krajów na całym świecie, w tym państwa europejskie, Stany Zjednoczone, Japonię, Chiny, Nową Zelandię, Ugandę, Australię oraz Arabię Saudyjską, co wskazuje na jego globalny wpływ na edukację medyczną.

Odznaczenia

W 2006 roku Zbigniew Żylicz został uhonorowany przez Królową Niderlandów Beatrycze. Otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Oranje-Nassau.

Rodzina

Zbigniew Żylicz jest wnukiem płk. dypl. Bohdana Hulewicza. Pochodzi z rodziny, w której tradycje akademickie są mocno zakorzenione. Jego rodzice to Andrzej i Maria Żyliczowie z.d. Hulewicz. Zbigniew ma także bliskie związki z rodzeństwem; jest bratem Witolda oraz Macieja Żylicza i Anny. Warto również zaznaczyć, że w jego bliskiej rodzinie aż 10 osób posiada tytuł doktora habilitowanego lub profesora, co świadczy o ich znaczącym wkładzie w życie akademickie.

---

Oceń: Zbigniew Żylicz

---