Hermann Krone

Był synem litografa, co sprawiło, że od najmłodszych lat miał styczność z technikami graficznymi. Już w 1843 roku, zaledwie cztery lata po wynalezieniu fotografii, z sukcesem opanował dwie najwcześniejsze techniki – dagerotypię i kalotypię. Po ukończeniu Gimnazjum św. Elżbiety we Wrocławiu, postanowił podążać ścieżką fotografa, mimo że wcześniej studiował astronomię. W 1849 roku przeniósł się do Drezna, gdzie kontynuował kształcenie na Akademii Nauk, a cztery lata później otworzył własne studio fotograficzne.

Krone był pionierem w dziedzinie fotografii, a jego prace obejmowały szeroką gamę tematów – od zdjęć komercyjnych, przez portrety, po prace naukowe. W hiszpańskiej politechnice przyczynił się do utworzenia Katedry Fotografii Naukowej, gdzie wykładał i prowadził badania nad nowymi technologiami, takimi jak fotografia rentgenowska czy lotnicza. W 1878 roku uzyskał habilitację, a w 1895 roku został profesorem, a w 1913 roku uhonorowano go tytułem doktora honoris causa.

Jako wizjoner, Krone stworzył około 150 tablic dydaktycznych (niem. Lehrtafeln), które ilustrowały różne techniki fotograficzne, w tym dagerotypię i kalotypię. Tablice te, mające wymiary około 100 × 80 cm, wykorzystywane były w edukacji i po dziś dzień można je znaleźć w zbiorach Technische Universität w Dreźnie.

Przez wiele lat jego twórczość była zapomniana, ale przypomniano o niej na wystawie dedykowanej początkowym latom fotografii w Niemczech w 1989 roku oraz podczas monograficznej wystawy w Dreźnie w 1998 roku. Największy zbiór prac Krona poza Niemcami znajduje się w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, gdzie prace prezentowane były na wystawie z okazji 1999 roku.