Jacek Orłowski, urodzony 22 lipca 1965 roku we Wrocławiu, jest wybitnym polskim reżyserem oraz cenionym nauczycielem akademickim. Jego praca w dziedzinie sztuki filmowej oraz przekazywanie wiedzy studentom odgrywają istotną rolę w polskim środowisku artystycznym.
W ciągu swojej kariery Orłowski zdobył szereg doświadczeń, które wpływają zarówno na jego twórczość reżyserską, jak i na rozwój młodych artystów w kraju.
Życiorys
Dziekan Wydziału ReżyseriiPWST w Krakowie sprawował w latach 2008 – 2012. Jest absolwentem filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego (1990) oraz Wydziału Reżyserii Dramatu na PWST w Krakowie, gdzie uzyskał dyplom w 1994 roku. Podczas studiów był inicjatorem oraz artystycznym kierownikiem „Studenckiego Teatru Prób”. Dodatkowo, zajął się redakcją i pisarstwem, współpracując z czasopismem „Mandragora”.
W 1990 roku był jednym z założycieli oraz pierwszym przewodniczącym zarządu Fundacji Kultury Studenckiej „Universitas”, powołanej do życia przez NZS oraz Samorząd Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. Obecnie ma tytuł dr hab. prof. AST w Krakowie. Od roku 2003 prowadzi zajęcia na Wydziale Aktorskim w łódzkiej Szkole Filmowej. Od 2016 roku działa jako prezes Instytutu Teatralnego im. Mieczysława Hertza.
Teatr (wybrane przedstawienia)
Jacek Orłowski, znany reżyser teatralny, jest autorem wielu znaczących przedstawień, które przyciągnęły uwagę zarówno krytyków, jak i publiczności. Wśród jego wybitnych projektów znajdują się:
- Tutam autorstwa Bogusława Schaeffera, wystawiony w Teatrze Powszechnym w Łodzi w 1992 roku, który zdobył Grand Prix oraz Nagrodę Publiczności na Festiwalu Małych Form w Szczecinie i Grand Prix na Festiwalu Sztuki Aktorskiej w Kaliszu,
- Wyspy Galapagos pod dyrekcją Helmuta Kajzara, które miały miejsce w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu w 1992,
- Końcówka autorstwa Samuela Becketta, wystawiona w Teatrze Polskim we Wrocławiu w 1994 roku, za którą otrzymał nagrodę za reżyserię na Festiwalu Małych Form w Szczecinie,
- Willa Dei Misterii i Przyszedł mężczyzna do kobiety autorstwa Semena Złotnikowa, które wyglądały na scenie w 1995 oraz 1996 roku w Teatrze Polskim w Wrocławiu i Teatrze Powszechnym w Łodzi,
- Letnicy, dyplomowy spektakl studentów w Szkole Filmowej w Łodzi z 1997 roku,
- Wujaszek Wania autorstwa Antoniego Czechowa, wystawiony w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi w 2001 roku, który zdobył Nagrodę Dziennikarzy na Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje” oraz Złotą Maskę dla najlepszego przedstawienia sezonu na scenach łódzkich,
- Opowieści lasku wiedeńskiego Odon von Horwath, wystawione w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi w 2003,
- Śmierć komiwojażera autorstwa Arthura Millera, łącząca się z Teatrem im. S. Jaracza w Łodzi w 2004,
- Prześwit Davida Hare, który zagościł w Teatrze im. S. Jaracza w 2006 roku,
- Przypadek Iwana Iljicza, adaptacja opowiadania Lwa Tołstoja „Śmierć Iwana Iljicza”, pokazana w 2010 roku w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi,
- Karamazow jako adaptacja Braci Karamazow Fiodora Dostojewskiego, premierowa w 2013 roku w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi, za którą otrzymał Złotą Maskę dla najlepszego przedstawienia sezonu,
- Boże mój autorstwa Anat Gov, także w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi w 2014 roku,
- Próby Bogusława Schaeffera, wystawione przez Fundację teatr/studio/Łódź w 2015,
- Ananke Mieczysława Hertza, będące czytaniem performatywnym w sali teatralnej Grand Hotelu w Łodzi, przeprowadzone przez Instytut Teatralny im. Mieczysława Hertza w 2016,
- Trzy siostry, autorstwa Antoniego Czechowa, które zagościły w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi w 2018 roku.
Warto podkreślić, że Jacek Orłowski z Bronisławem Wrocławskim przyczynił się do wprowadzenia dramaturgii Erica Bogosiana na polskie sceny. W tym zakresie zrealizował tryptyk monodramów:
- Sex, prochy, rock and roll, 1997 (otrzymujący Nagrodę Publiczności na Festiwalu Małych Form w Szczecinie, Grand Prix na „Zderzeniach” w Kłodzku, Chopin Theatre Award oraz wiele innych),
- Czołem wbijając gwoździe w podłogę z 2000 roku,
- Obudź się i poczuj smak kawy z 2003 roku.
Reżyserował także spektakl Talk Radio Erica Bogosiana, który zaprezentowano w Teatrze Studio w Warszawie.
Teatr Telewizji
- Czarny Piasek Andrzeja Bobkowskiego (1995),
- Późne kwiaty Jurija Oleszy (1997),
- Sex, Prochy i Rock and Roll Erica Bogosiana (2008), który został transmitowany w TVP Kultura.
Film
Jerzy Neugebauer wystąpił w teatrze Dejmka, w filmie dokumentalnym w reżyserii Jacka Orłowskiego. Premiera tego dzieła miała miejsce w Teatrze Nowym im. K. Dejmka w Łodzi w 2019 roku.
Nagrody i odznaczenia
Jacek Orłowski zdobył prestiżową Nagrodę MKiS im. Bohdana Korzeniewskiego, która została mu przyznana za znakomite przedstawienia: Tutam oraz Wyspy Galapagos w roku 1994.
W roku 2010 uhonorowano go również Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, co dodatkowo potwierdza jego znaczący wkład w kulturę i sztukę.
Przypisy
- Instytut Teatralny im. Mieczysława Hertza rozpoczął działalność. Radio Łódź, 21.10.2017 r. [dostęp 02.04.2017 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Jerzy Bartoszewicz | Barbara Falender | Robert J. Szmidt | Wiesław Saniewski | Wojciech Jankowiak (scenograf) | Wojciech Bruszewski | Roman Mosior | Hermann Krone | Jadwiga Żylińska | Tadeusz Golachowski | Italo Alighiero Chiusano | Adam Wojdak | Robert Fudali | Ireneusz Nowacki | Bartłomiej Szkop | Zbigniew Jeż | Michał J. Zabłocki | Alicja Majewska | Marek Pijarowski | Joseph von Zerboni di SposettiOceń: Jacek Orłowski