Budynek gimnazjum im. Króla Fryderyka II we Wrocławiu

---

Historia szkoły

Historia szkoły sięga czasów, kiedy jej pierwszą siedzibą stał się budynek znajdujący się obok kalwińskiego kościoła, usytuowanego przy ul. Kazimierza Wielkiego. Z biegiem lat instytucja zaczęła się rozwijać, co doprowadziło do budowy internatu w latach 1767-1768. Zgodnie z polskojęzycznymi źródłami, w tym okresie wzniesiono także nowy budynek szkolny, którego projektantem był prawdopodobnie Carl Langhans. W odpowiedzi na dynamiczny wzrost liczby uczniów, w 1775 roku szkoła zakupiła dodatkowy obiekt przy Karlstrasse 28 (obecnie to ul. Kazimierza Wielkiego 28), jednak to również nie przyniosło long-term efektów.

W 1828 roku, przenosząc swoją siedzibę do nowego, świeżo zbudowanego obiektu, szkoła znalazła się pod obecnym adresem pl. Wolności 8/Kazimierza Wielkiego 29. Z biegiem lat powstały nowe plany dla całkowicie nowej szkoły, która miała być zlokalizowana na działce w północnej części Wrocławia przy ul. Jedności Narodowej 117. Rozpoczęcie budowy miało miejsce w 1893 roku, a realizacja projektu prowadzona była przez architektów Bayera i Brinckmanna z Berlina. Warto dodać, że Georg Büttner, pruski urzędnik budowlany, również uczestniczył w nadzorze nad przebiegiem realizacji tego przedsięwzięcia.

Budowę ukończono w 1896 roku, co zaowocowało nowym obiektem szkolnym z salą gimnastyczną oraz oddzielną willą dla dyrektora. W okresie II wojny światowej, od 1942 roku, w murach szkoły funkcjonował niemiecki Reserve Lazarett XII.

W celu zgłębienia tematu, warto również zapoznać się z osobnym artykułem na temat Gimnazjum im. Króla Fryderyka II.

Opis architektoniczny

Budynek, który stanowi trzykondygnacyjną strukturę edukacyjną, został zaprojektowany w układzie przypominającym literę „T”, chociaż niektóre źródła sugerują, że jego forma przypomina bardziej wydłużony prostokąt. W środkowej części gmachu umiejscowiona jest klatka schodowa, która pełni funkcję przejrzystego podziału między salami lekcyjnymi, zlokalizowanymi po obu stronach – zachodniej i wschodniej.

Na drugim piętrze wschodniego skrzydła zorganizowano aulę. Oryginalnie była ona wyposażona w organy, co nadawało jej wyjątkowego charakteru. Obie części budynku posiadały mniejsze klatki schodowe, co także sprzyjało sprawnej organizacji ruchu uczniów.

Korytarze oraz klatka schodowa były efektownie wykończone glazurowaną cegłą, co nadawało im elegancji. Architektura szkoły czerpała inspiracje z twórczości Richarda Plüddemanna, który w tym samym okresie projektował inne instytucje oprogramowane w stylu neogotyckim. Projektanci tego obiektu zakładali wykorzystanie wielobarwnych cegieł klinkierowych oraz różnorodnych typów sklepienia — zarówno krzyżowych, jak i gwiaździstych, które znalazły się w korytarzach, klatkach schodowych oraz holu. Na uwagę zasługują również charakterystyczne segmentowe okna, a także trójkątne szczyty wzbogacone blendami oraz filarami.

Elewację budynku wykonano z czerwonej cegły klinkierowej, która była urozmaicona cegłą w innych kolorach, układanymi w ciekawe wzory. Wejście do szkoły znajduje się w osi budynku, na elewacji frontowej, a ponad nim widnieje wizerunek orła pruskiego. Jeszcze wyżej, ku górze, wznosi się wieżyczka, na której zamontowany jest zegar.

Przed szkołą usytuowany był szkolny dziedziniec, ogrodzony fortecznymi, kutymi kratami. Do dziedzińca prowadziła brama, która została zaznaczona filarami, na których umieszczone było dawne godło szkoły. Z tyłu budynku powstała sala gimnastyczna oraz willa dyrektora, z której do czasów obecnych niestety niewiele zachowało się.

Po 1945

W roku 1945, po zakończeniu działań wojennych, w nieuszkodzonym budynku otwarto jeden z trzech punktów Państwowego Urzędu Repatriacyjnego. 10 lipca tegoż roku zaczęto obsługiwać przesiedleńców oraz Polaków, którzy przybywali z Zachodu. W kolejnych latach, od 1946 do 1965 roku, obiekt został przekształcony w siedzibę III Liceum Ogólnokształcącego, zaczynając swoją działalność jako szkoła 2 października 1946 roku.

Po przeniesieniu liceum do nowego gmachu przy ulicy Składowej 5, w obiekcie uruchomiono Szkołę Podstawową nr 56. W wyniku dalszych zmian w systemie edukacji, budynek zyskał status Gimnazjum nr 15 im. Profesorów Lwowskich, co również przyczyniło się do jego dynamicznego rozwoju.

W 2012 roku, dzięki wsparciu z Funduszu Europejskiego oraz Urzędu Miasta, budynek przeszedł gruntowny remont, który odbył się pod czujnym okiem konserwatora zabytków. Wówczas wymieniono całą stolarkę okienną oraz dokonano naprawy zegara, co przyczynili się do poprawy estetyki i funkcjonalności wnętrza.

Od końca lat 20. XXI wieku budynek stał się siedzibą Centrum Kreatywności TALENT oraz Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej nr 2, co podkreśla jego znaczenie w lokalnej społeczności i wciąż aktywną rolę w edukacji i wsparciu młodzieży.

---

Oceń: Budynek gimnazjum im. Króla Fryderyka II we Wrocławiu

---