Max Karl Wilhelm von Gallwitz, urodzony 2 maja 1852 roku we Wrocławiu, to postać o bogatej historii wojskowej. Zmarł 18 kwietnia 1937 roku w Neapolu.
Był niemieckim generałem, który swoją karierę wojskową związał z I wojną światową, podczas której walczył zarówno na froncie wschodnim, jak i zachodnim. Jego osiągnięcia w trakcie konfliktu przyniosły mu uznanie, co potwierdza przyznanie mu orderu Pour le Mérite z Liściem Dębu.
Życiorys
W roku 1870 Max von Gallwitz rozpoczął swoją służbę wojskową, a już w 1872 roku awansował na stopień porucznika. Jako uczestnik wojny francusko-pruskiej zyskał doświadczenie militarne, które miało znacząco wpłynąć na dalszy rozwój jego kariery. W okresie od 1877 do 1880 roku uczęszczał do akademii wojskowej, gdzie zdobywał wiedzę i umiejętności niezbędne w przyszłej służbie. W 1882 roku objął stanowisko szefa sztabu w 11 Brygadzie Artylerii Polowej.
W kolejnych latach, od 1883 do 1886 oraz 1891 do 1895, pełnił obowiązki w Sztabie Generalnym, a między 1887 a 1890 był związany z Ministerstwem Wojny. Jego kariera rozwijała się dynamicznie; od 1890 roku dowodził baterią w 27 pułku artylerii, a od 1895 roku dowodził dywizjonem artylerii w 11 pułku. Od 1897 roku pracował jako szef oddziału w Ministerstwie Wojny, z kolei od 1899 roku dowodził 76 pułkiem artylerii.
W 1901 roku przejął dowodzenie nad 29 Brygadą Artylerii Polowej, a od 1903 roku był dyrektorem departamentu w Ministerstwie Wojny oraz zastępcą przedstawiciela wojska w Bundesracie. Jego postawa oraz umiejętności dowódcze sprawiły, że w 1906 roku objął stanowisko dowódcy 15 Dywizji. 4 listopada 1911 roku został mianowany generałem oraz inspektorem artylerii polowej.
W czasie mobilizacji przed I wojną światową Max von Gallwitz został wyznaczony na dowódcę Rezerwowego Korpusu Gwardii, który działał w ramach 2 Armii. W trakcie I wojny światowej zaczynał jako dowódca korpusu na froncie zachodnim. Bardzo szybko po objęciu nowej funkcji został przydzielony do 8 Armii, która była pod dowództwem Paula von Hindenburga. Z jego rozkazu Gallwitz dowodził własną grupą armijną w bitwie przasnyskiej.
W roku 1915 przejął dowództwo nad 12 Armią, która brała udział w ofensywie w Galicji dowodzonej przez feldmarszałka Augusta von Mackensena. W 1916 roku Max von Gallwitz powrócił na front zachodni, gdzie kierował niemieckimi wojskami podczas bitew w rejonie Sommą. W latach 1916-1918 dowodził 5 Armią Niemiecką na tym właśnie froncie, a do jego najbardziej pamiętnych osiągnięć należy bitwa w okolicach Saint-Mihiel.
Po zakończeniu działań wojennych von Gallwitz przeszedł na emeryturę, co dało mu możliwość rozpoczęcia kariery politycznej. W latach 1920-1924 był posłem Reichstagu, reprezentując Niemiecką Narodową Partię Ludową. Jego życie to przykład niezwykłej kariery wojskowej oraz zaangażowania w politykę narodową.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Kazimierz Żniński | Kazimierz Jaklewicz (generał) | Lothar von Richthofen | Jacek Kwiatkowski (oficer) | Manfred von Richthofen | Nikolaus von Falkenhorst | Gustav Anton von Wietersheim | Walter von Boltenstern | Mirosław Rozmus | Andrzej Matejuk | Hermann von Eichhorn | Erich Löwenhardt | Janusz Palus | Lech Konopka | Krzysztof Kaśkos | Hugo von Pohl | Romuald Ratajczak | Mikołaj Witczak | Erwin von Witzleben | Władysław Zakrzewski (podpułkownik)Oceń: Max von Gallwitz