Lothar von Richthofen

Wojsko i służby mundurowe

Lothar Freiherr von Richthofen, urodzony 27 września 1894 roku w Borku, zmarł 4 lipca 1922 roku w rejonie Fuhlsbüttel, to postać, która zapisała się na kartach historii jako wybitny niemiecki lotnik. W okresie I wojny światowej zdobył on renomę jako as myśliwski, odnosząc 40 zwycięstw powietrznych. Z pewnością warto zauważyć, że Lothar był bratem Manfreda von Richthofena, równie znanego pilota, co czyni rodzinę Richthofenów ikoniczną w historii lotnictwa wojskowego.

Jego działania na froncie powietrznym stanowiły istotny wkład w niemiecką strategię podczas konfliktu zbrojnego, a także przyczyniły się do rozwoju taktyki walki powietrznej w tamtym okresie. Z całą pewnością, dzieje Lothara von Richthofena to historia pełna odwagi, determinacji oraz waleczności, która do dzisiaj fascynuje pasjonatów historii i lotnictwa.

Życiorys

Lothar von Richthofen urodził się w Borku, który wówczas nosił nazwę Kleinburg, a obecnie jest częścią Wrocławia. Wychowywał się w skromnej rodzinie, pochodzącej z pruskiej niższej szlachty, a później z rodzicami przeniósł się do Świdnicy. Był młodszym bratem Manfreda von Richthofen, który zasłynął jako najwybitniejszy as myśliwski I wojny światowej, znany powszechnie jako Czerwony Baron.

Lothar, wzorując się na swoim bracie, w młodości trafił do szkół wojskowych, co zainicjowało jego karierę w armii. Rozpoczął ją na początku w kawalerii, co miało duże znaczenie w kontekście późniejszego rozwoju jego umiejętności jako pilota.

I wojna światowa

W trakcie I wojny światowej Lothar służył jako oficer kawalerii, początkowo na froncie francuskim, a później na wschodzie. Jednak wzorem swojego brata, w 1915 roku złożył aplikację do służby w lotnictwie. Swoje pierwsze kroki na niebie stawiał jako strzelec-bombardier w pułku bombowym Kampfgeschwader 4, gdzie brał udział w zaciętych walkach, m.in. pod Verdun.

W grudniu 1916 roku odznaczono go Żelaznym Krzyżem I klasy. Po ukończeniu kursu pilotażu, 6 marca 1917 roku uzyskał przeniesienie do elitarnej eskadry myśliwskiej Jagdstaffel 11 (Jasta 11), na co miało wpływ nazwisko jego brata. Choć początkowo znajdował się w jego cieniu, szybko zaaklimatyzował się jako utalentowany i waleczny pilot. 28 marca 1917 roku zestrzelił swój pierwszy samolot, brytyjski myśliwiec RAF FE.2b.

Już 1 maja, podczas nieobecności Manfreda, Lothar zdołał objąć dowództwo nad eskadrą, mając na koncie 16 zestrzelonych maszyn. Niedługo później, 7 maja, przyznano mu zestrzelenie jednego z najgroźniejszych brytyjskich asów, Alberta Balla, choć okoliczności tej akcji wciąż pozostają niejasne. W trakcie tego starcia Lothar sam również doświadczył uszkodzenia swojego samolotu, aczkolwiek udało mu się awaryjnie wylądować. 13 maja, angażując się w walki z samolotem B.E.2, odniósł obrażenia od ognia karabinowego z ziemi, co zmusiło go do pięciomiesięcznej rekonwalescencji.

Wiosną 1917 roku niemieckie lotnictwo dominowało na niebie, co British określili jako „krwawym kwietniem”. Lothar, będąc jeszcze początkującym pilotem, potrafił w zaledwie 47 dni zdobyć aż 24 zwycięstwa powietrzne. 14 maja 1917 roku przyznano mu najwyższe odznaczenie Pour le Mérite, które było ukoronowaniem jego sukcesów.

Po powrocie z leczenia 24 września 1917 roku Lothar przejął dowództwo Jasta 11, która w tym czasie była pod dowództwem Manfreda. Jednak swoje 25. zwycięstwo odniósł dopiero 9 listopada 1917 roku, latając na Fokkerze Dr.I. 13 marca 1918 roku, z 29 zwycięstwami na koncie, został po raz drugi zestrzelony i ponownie trafił do szpitala. W tym czasie Manfred zginął, co wywarło duży wpływ na Lothara.

Wbrew sugestiom lekarzy, Lothar po powrocie zdecydował się wrócić do lotnictwa. 19 lipca 1918 roku ponownie objął dowództwo Jasta 11, a 25 lipca odniósł swoje 30. zwycięstwo w nowym myśliwcu, Fokker D.VII. W drugiej połowie lipca, przejmując wodze nad całym pułkiem JG1, zestrzelił kolejnych dziesięć samolotów, co podniosło jego ogólny bilans do 40. Często współpracował z Erichem Löwenhardtem, co miało wpływ na dalszy rozwój obu pilotów.

Ostatnie swoje zwycięstwo odniósł 12 sierpnia 1918 roku nad brytyjskim asem Johnem Summersem. Następnego dnia, 13 sierpnia, Lothar został ranny w udo. Choć udało mu się wylądować, nie mógł już powrócić do lotów bojowych. Mimo stosunkowo krótkiego czasu spędzonego w akcji, Lothar von Richthofen pozostawał jednym z najskuteczniejszych asów myśliwskich, równocześnie plasując się na 10. miejscu na liście niemieckich asów, w towarzystwie takich legend jak Oswald Boelcke i Franz Büchner.

Po I wojnie światowej

Po zakończeniu konfliktu Lothar postanowił kontynuować karierę w lotnictwie cywilnym. Jego życie zakończyło się tragicznie 4 lipca 1922 roku, gdy pilotując samolot pasażerski nr D1481 z Berlina do Hamburga, uległ katastrofie w wyniku poważnej awarii silnika. Choć pasażerowie przeżyli, on sam zginął w okolicach Fuhlsbüttel, dzisiejszej dzielnicy Hamburg-Nord. Po śmierci jego ciało spoczęło w Świdnicy.

Odznaczenia

Oto lista odznaczeń, które otrzymał Lothar von Richthofen, stanowiąca ważną część jego wojskowej kariery.

  • Pour le Mérite – 14 maja 1917,
  • Królewski Order Hohenzollernów – 10 maja 1917,
  • Krzyż Żelazny I i II Klasy,
  • Order Zasługi Wojskowej IV Klasy z Mieczami – Bawaria,
  • Krzyż Hanzeatycki – Hamburg,
  • Medal Liakat w Srebrze z Mieczami – Imperium Osmańskie,
  • Żelazny Półksiężyc – Imperium Osmańskie.

Oceń: Lothar von Richthofen

★★★★★
Średnia ocena:4.77 Liczba ocen:23