Mirosław Rozmus


Mirosław Zdzisław Rozmus, urodzony 11 sierpnia 1955 roku w Wrocławiu, był wybitnym oficerem Wojska Polskiego, który zyskał uznanie jako generał dywizji. Rozmus pełnił funkcję komendanta głównego Żandarmerii Wojskowej w latach 2010 aż do 2015.

Jego życiorys jest przykładem poświęcenia w służbie dla kraju, a także odzwierciedleniem militarnej kariery pełnej ważnych osiągnięć i zadań.

Wszystko to sprawia, że postać Mirosława Rozmusa zasługuje na szczególne miejsce w historii polskiej armii.

Życiorys

Mirosław Zdzisław Rozmus przyszedł na świat 11 sierpnia 1955 roku we Wrocławiu. Jego rodzice to Jan oraz Czesława. W latach 1975–1979 odbył naukę w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki, gdzie zdobył niezbędne umiejętności wojskowe. Po zakończeniu edukacji objął dowództwo nad plutonem oraz kompanią rozpoznawczą w 27 Sudeckim pułku czołgów średnich, noszącym imię Niemieckich Bojowników Antyfaszystowskich w Gubinie.

W 1984 roku ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów w Centrum Doskonalenia Oficerów im. gen. Stanisława Popławskiego w Rembertowie, gdzie kształcił się w zakresie rozpoznania ogólnowojskowego. Po zakończeniu tego kursu, został mianowany na szefa rozpoznania 23 pułku czołgów średnich, mającego swoją siedzibę w Słubicach. W okresie 1989–1991 odbył studia w Akademii Wojskowej w Brnie, a po ich zakończeniu, w 1991 roku, rozpoczął pracę jako starszy oficer operacyjny w sztabie 9 Dywizji Zmechanizowanej, która była wówczas na etapie odtwarzania, z siedzibą w Rzeszowie.

Rok 1992 przyniósł mu przeniesienie do 30 pułku zmechanizowanego, gdzie objął funkcję szefa sztabu. W 1993 roku został dowódcą 5 batalionu strzelców podhalańskich, jednostki noszącej imię generała brygady Andrzeja Galicy. Również w latach 1993–1994 korzystał z kształcenia w Górskiej i Zimowej Szkole Walki w Mittenwaldzie. Dalsze kształcenie zakończył w 1996 roku, gdy ukończył Kurs Przygotowania Operacyjnego Oficerów Wojsk Lądowych w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie.

Przez następne trzy lata, od 1996 do 1999, pełnił funkcję szefa sztabu i zastępcy dowódcy 21 Brygady Strzelców Podhalańskich w Rzeszowie, a w latach 1998–1999 miał przydzielone obowiązki dowódcy tej samej brygady. W latach 1999–2000 kontynuował edukację na Podyplomowych Studiach Operacyjno-Strategicznych w Akademii Obrony Narodowej. Na początku nowego milenium, w 2000 roku, objął obowiązki zastępcy dowódcy 21 BSPodh, a dwa lata później, w 2002, dowodził tą jednostką.

Od lipca 2005 roku do lutego 2006 roku był dowódcą 1 Brygadowej Grupy Bojowej Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe (V zmiana PKW Irak). W latach 2001–2005 miał status słuchacza Zaocznych Studiów Doktoranckich na Wydziale Strategiczno-Obronnym w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. W 2007 roku uzyskał tytuł doktora nauk w specjalności związanej z bezpieczeństwem i prawem międzynarodowym.

W 2006 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego w Żaganiu. Dnia 17 grudnia 2010 roku objął stanowisko komendanta głównego Żandarmerii Wojskowej, które piastował do 11 czerwca 2015 roku. Również był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Rannych i Poszkodowanych w Misjach Poza Granicami Kraju.

30 czerwca 2015 roku zakończył swoją czynną służbę wojskową. Od 2016 roku był zatrudniony jako pracownik naukowo-dydaktyczny Uniwersytetu Wrocławskiego, w Instytucie Studiów Międzynarodowych, gdzie zajmował się tematyką dotyczącą bezpieczeństwa. Zmarł 9 stycznia 2018 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku to cmentarz Wilkowyja w Rzeszowie.

Awanse

W karierze Mirosława Rozmusa odnotowano ważne awanse wojskowe, które miały miejsce w kluczowych momentach jego służby. Jego awans na stopień generała brygady nastąpił 15 sierpnia 2004, co stanowiło istotny krok w jego wojskowej drodze. Następnie, w 9 sierpnia 2011, został awansowany na stopień generała dywizji, co świadczy o jego umiejętnościach oraz zaangażowaniu w służbę wojskową.

Ordery i odznaczenia

W uznaniu swej służby, Mirosław Rozmus został odznaczony licznymi wyróżnieniami i medalami, które świadczą o jego zaangażowaniu oraz poświęceniu w obronie kraju.

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2015,
  • Krzyż Zasługi za Dzielność – 1997,
  • Złoty Krzyż Zasługi – 2005,
  • Srebrny Krzyż Zasługi – 1997,
  • Wojskowy Krzyż Zasługi – 2014,
  • Złoty Medal za Długoletnią Służbę,
  • Gwiazda Iraku,
  • Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
  • Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
  • Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
  • Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • Odznaka Skoczka Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych,
  • Odznaka Honorowa Żandarmerii Wojskowej – 2015,
  • Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Żołnierz RP” I Stopnia (Złota) – 2015,
  • Medal Honorowy za zasługi dla Żandarmerii Wojskowej – 2012,
  • Odznaka Pamiątkowa 11 LDKPanc,
  • Odznaka Pamiątkowa Komendy Głównej ŻW – 2010, ex officio,
  • Odznaka Pamiątkowa Centrum Szkolenia ŻW – 2011,
  • Odznaka absolwenta AON,
  • Odznaka Honorowa Klubu Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari,
  • wpis do Księgi Honorowej Wojska Polskiego – 2014,
  • Medal „Pro Memoria”,
  • Srebrna Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” – 2005,
  • Złoty Medal za Zasługi dla Policji – 2015,
  • Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej – 2015,
  • Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku,
  • Medal XV-lecia Związku Polskich Spadochroniarzy w Berlinie,
  • Odznaka honorowa „Zasłużony dla Powiatu Zgorzeleckiego” – 2010,
  • Odznaka absolwenta Akademii Wojskowej w Brnie – CSRF, 1991,
  • Medal za Chwalebną Służbę – Stany Zjednoczone, 2006,
  • Medal Pamiątkowy Ministra Obrony Republiki Słowackiej II Stopnia – Słowacja,
  • Odznaka „Za wierną służbę pod sztandarami” – Bułgaria,
  • Odznaka szkolenia wysokogórskiego Strzelców Alpejskich (Brevet d’alpinisme Militaire) – Francja.

Każde z tych odznaczeń jest dowodem na niezwykłe osiągnięcia i oddanie, które Mirosław Rozmus wykazał w trakcie swojej kariery wojskowej.

Wybrane publikacje

W zestawieniu wybranych publikacji Mirosława Rozmusa można znaleźć istotne i interesujące tytuły, które przyczyniły się do wzbogacenia wiedzy o działalności żandarmerii oraz współpracy międzynarodowej w zakresie bezpieczeństwa.

  • Ewolucja Żandarmerii, Przegląd Żandarmerii Wojskowej Nr 2 (13), Wojskowy Instytut Wydawniczy, Warszawa czerwiec 2011,
  • Wielonarodowy Batalion Policji Wojskowej NATO, Wydział Wydawnictw i Poligrafii Centrum Szkolenia Policji, Legionowo 2013, ISBN 978-83-62455-41-6.

Przypisy

  1. a b Rozmus Mirosław Zdzisław. rejestry-notarialne.pl, 16.01.2018 r. [dostęp 11.01.2024 r.]
  2. Dziś pożegnanie gen. Mirosława Rozmusa | Polskie Radio Rzeszów [online], www.radio.rzeszow.pl [dostęp 11.01.2018 r.]
  3. Odszedł na wieczną wartę [online], zw.wp.mil.pl, 05.01.2018 r. [dostęp 09.01.2018 r.]
  4. Pożegnanie z zawodową służbą wojskową. mon.gov.pl, 29.06.2015 r. [dostęp 30.06.2015 r.]
  5. Przekazanie obowiązków Komendanta Głównego ŻW. zw.wp.mil.pl, 12.06.2015 r. [dostęp 12.06.2015 r.]
  6. Nowy Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej. mon.gov.pl, 01.06.2015 r. [dostęp 12.06.2015 r.]
  7. Uroczystość wpisania zasług i osiągnięć do „Księgi Honorowej Wojska Polskiego”. wojsko-polskie.pl, 12.08.2014 r. [dostęp 12.06.2015 r.]
  8. Dzień Edukacji Narodowej w Centrum Szkolenia ŻW. wojsko-polskie.pl, 14.10.2011 r. [dostęp 26.04.2016 r.]
  9. Odznaka honorowa dla „Czarnej Dywizji”. wp.mil.pl, 01.12.2010 r. [dostęp 01.07.2013 r.]
  10. Sztandar dla Komendy Wojewódzkiej PSP. podkarpacie.straz.pl, 2005 r. [dostęp 01.07.2013 r.]
  11. Wojciech Hanus, Wzorowy dowódca. Mjr dypl. Mirosław Rozmus, Przegląd Wojsk Lądowych Nr 1 (427) styczeń 1995.

Oceń: Mirosław Rozmus

Średnia ocena:4.77 Liczba ocen:22