Erich Löwenhardt

---

Życiorys

Erich Löwenhardt urodził się 7 kwietnia 1897 roku we Wrocławiu na Dolnym Śląsku jako syn lekarza. Jego wojskowa kariera rozpoczęła się w Szkole Kadetów w Lichterfelde, a następnie odbył służbę w 141 Pułku Piechoty. Po wybuchu I wojny światowej, jednostka Löwenhardta została przeniesiona na front wschodni. Już w październiku 1914 roku otrzymał awans na podporucznika, jednak pod koniec roku doznał ciężkich ran i aż do stycznia 1915 roku przechodził proces rekonwalescencji w szpitalu.

Po powrocie na front wiosną 1915 roku, uczestniczył w udanych ofensywach niemieckich przeciwko wojskom rosyjskim w Karpatach. W tej walce zyskał uznanie, ratując pięciu rannych towarzyszy. Następnie na krótko przydzielono go do górskiego Korpusu Alpejskiego, gdzie działał na froncie włoskim.

W październiku 1915 roku Löwenhardt przeniósł się do wojsk lotniczych na własne życzenie. Po odbyciu przeszkolenia rozpoczął służbę jako obserwator lotniczy i przez cały rok 1916 nabywał doświadczenia w walce powietrznej. Po ukończeniu szkoły pilotów, we wrześniu 1917 roku trafił do jednostki Jasta 10.

8 sierpnia 1917 roku, zestrzeliwując nieprzyjacielski dwumiejscowy samolot R.E.8, osiągnął pięć sukcesów powietrznych, co czyniło go jednym z najmłodszych asów myśliwskich w Niemczech. Następnie, 9 września 1917 roku, podczas samotnego lotu, zniszczył balon obserwacyjny wroga, co zaowocowało jego nowym przydomkiem „pogromcy balonów”.

3 maja 1918 roku, po śmierci Hansa Weissa – dowódcy Jasta 10, Löwenhardt został jego następcą. Wkrótce miał okazję przetestować nowy model trójpłatowca Fokkera D VII, który pomimo jego wcześniejszej awersji, przypadł mu do gustu. Pod koniec maja 1918 roku, osiągnął swoje 25 zwycięstwo powietrzne, co zaowocowało odznaczeniem go najwyższym pruskim orderem Pour le Mérite, który dotarł do niego pocztą 1 czerwca.

Od połowy czerwca do początku lipca 1918 roku Löwenhardt zestrzelił dodatkowe dziesięć samolotów nieprzyjaciela, co skutkowało awansem na porucznika. Miesiące te były najlepszym czasem w jego karierze myśliwskiej. 25 lipca odniósł 44 zwycięstwo w powietrzu, a do końca miesiąca miał ich już 47.

8 sierpnia 1918 roku, jego triumfem było potrójne zwycięstwo, podczas którego zestrzelił trzy nieprzyjacielskie maszyny, a dzień później dodał do swojego dorobku kolejne dwie, osiągając łącznie 54 zwycięstwa powietrzne. Niestety, zginął w trakcie lotu bojowego 10 sierpnia 1918 roku.

Podczas ataku na samotnego Sopwith Camela doszło do kolizji z samolotem jednego z mniej doświadczonych pilotów jego eskadry, Alfreda Wenzla. Obaj piloci zdążyli wyskoczyć z samolotu, lecz spadochron Löwenhardta nie otworzył się. Zginął niemalże blisko Chaulnes, w miejscu, gdzie toczyły się zacięte walki. Jego ciało odnaleziono dopiero po tygodniu, a następnie pochowano je z honorami we Wrocławiu.

Löwenhardt przeżył zaledwie 21 lat. Co ciekawe, jego triumfy powietrzne odnosił na samolotach Albatros D.III, Albatros D.V oraz Fokker D.VII. Znana była również jego bliska przyjaźń z Lotharem von Richthofenem, z którym często latał na zadania bojowe.

Odznaczenia

Erich Löwenhardt, znany jako wybitny as myśliwski, został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami za swoje osiągnięcia podczas I wojny światowej. Wśród jego zaszczytów wyróżniają się:

• Pour le Mérite – 31 maja 1918,
• Krzyż Żelazny I Klasy,
• Krzyż Żelazny II Klasy.

---

Oceń: Erich Löwenhardt

---